NBA: 112 πόντοι σε 2 ματς για τον “εξωγήινο” Λίλαρντ των Μπλέιζερς

Η διαφορά μεταξύ των δύο δεν είναι μια διαφορά ψυχοσύνθεσης μεταξύ δεδομένων παικτών, που μπορεί να προτιμάνε το ένα ή το άλλο, αλλά απλώς διαφορά συνθηκών. Κάθε παίκτης, σχεδόν ανά πάσα στιγμή, μπορεί να πηδήξει από τη μία άκρη στην άλλη, με ή χωρίς τη θέλησή του, και μερικοί παίκτες ανήκουν ταυτόχρονα και στις δύο κατηγορίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να σκιαγραφήσουμε τα δύο προφίλ.

Δεν σταματούν ποτέ ν’ αξιολογούν συνθήκες και δεδομένα, βρίσκονται διαρκώς σε καθεστώς δυνητικής μετακίνησης, τρέφονται από την αλλαγή —αλλαγή ομάδας, πόλης και προπονητή, συμπαικτών και παραγόντων (αλλά πολύ σπανιότερα αλλαγή του δικού τους ρόλου). Ιστορικός ηγέτης αυτής της κατηγορίας παικτών είναι ο LeBron James.

Για να μπορέσουν, δηλαδή, να επεκτείνουν τον ορίζοντα των εμπειριών τους, να ολοκληρωθούν ως παίκτες και επαγγελματίες, θέτοντας συνήθως ως προτεραιότητα την ομαδική επιτυχία. Ή μένουν εκεί που είναι, και περνάνε μεγάλο μέρος της καριέρας τους σε μια ομάδα και μια πόλη. Μένουν, επειδή δένονται μ’ ένα μέρος του κοινού κι ένα μέρος της πόλης, επειδή τα οικονομικά κίνητρα που το ΝΒΑ προσφέρει σ’ έναν παίκτη για να παραμείνει στην ομάδα που τον επέλεξε στον Draft είναι τεράστια, ή απλώς επειδή η επάρκεια της λίγκας σε μια θέση είναι τόσο μεγάλη που η ζήτηση από τις υπόλοιπες ομάδες πέφτει στο ελάχιστο. Ο Damian Lillard είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση που η κατηγορία έχει να προσφέρει.

Κατ’ εξακολούθηση θύμα στρεβλών αξιολογήσεων, και θύτης του κατ’ επανάληψη εγκλήματος της διάψευσής τους, ο Damian Lillard ζει για ν’ αναπνέει αέρα αμφισβήτησης, τον οποίο ρουφάει σαν να’ ταν βενζίνη κι αυτός στεγνό αυτοκίνητο.

Ο Damian Lillard σε 41 λεπτά απέναντι στους Dallas Mavericks: 61 πόντοι (9/17 τρίποντα, 18/18 βολές), 8 assists, 5 rebounds και 1 κλέψιμο, ενώ έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία του NBA με τουλάχιστον τρία παιχνίδια των 60+ πόντων στην ίδια σεζόν μετά τον Wilt Chamberlain.