Ο αγαπημένος μας Πορτογάλος συμπλήρωσε 1000 παιχνίδια στους πάγκους

Στο 2-2 του περασμένου Σαββάτου 27 Μαρτίου μεταξύ Σερβίας και Πορτογαλίας στο Βελιγράδι, ο 66χρονος Φερνάντο Σάντος συμπλήρωσε τα 1000 παιχνίδια στους πάγκους, ξεκινώντας τη σπουδαία προπονητική του καριέρα από την Εστορίλ πριν από 33 χρόνια. Ως φόρο τιμής σε έναν πολυαγαπημένο τεχνικό (τόσο για το ελληνικό όσο και για το πορτογαλικό κοινό) θα μνημονεύσουμε κατά χρονολογική σειρά τις, κατά την ταπεινή μας γνώμη, πέντε σημαντικότερες στιγμές της προπονητικής του διαδρομής:

1) Πόρτο (κατάκτηση πρωταθλήματος 1998-99): Στην πρώτη του σεζόν σε πάγκο ομάδας με απαιτήσεις πρωταθλητισμού, μετά από μια αξιοσημείωτη δεκαετία σε Εστορίλ και Αμαδόρα, ο Σάντος δεν λυγίζει από την πίεση για άμεσα αποτελέσματα και κατακτά το εγχώριο πρωτάθλημα, με τους “Δράκους” να συνεχίζουν έτσι το εντυπωσιακό σερί που είχαν ξεκινήσει από τη σεζόν 1994-95 (πέντε συνεχόμενοι τίτλοι).

2) ΑΕΚ (3η θέση 2004-05): Αναλαμβάνοντας ως διοικητικός ηγέτης την “Ένωση” με στόχο να τη σώσει από τη βέβαιη χρεοκοπία, ο Ντέμης Νικολαΐδης προσλαμβάνει τον αγαπημένο του τεχνικό (συνεργάστηκαν τη σεζόν 2001-02 σε μια αλησμόνητη μάχη τίτλου με τον Ολυμπιακό που χάθηκε στην ισοβαθμία, με τους “κιτρινόμαυρους” να κατακτούν τελικά το Κύπελλο) χωρίς να του θέσει συγκεκριμένο στόχο. Ο Σάντος αναδεικνύεται εύλογα προπονητής της σεζόν διατηρώντας σε τροχιά τίτλου καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν ένα πολύ αδύναμο ρόστερ (με λαμπρές εξαιρέσεις τους δανεικούς από την Πόρτο Μπρούνο Άλβες και Ασουνσάο και τους Έλληνες διεθνείς Κατσουράνη και Λυμπερόπουλο).

3) ΠΑΟΚ (2η θέση 2009-10): Επί διοίκησης Θοδωρή Ζαγοράκη (με τον οποίο επίσης είχαν συνεργαστεί στην ΑΕΚ τη σεζόν 2001-02), ο Σάντος αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του “Δικεφάλου του Βορρά” και τον μετατρέπει σε μια πολύ δυσκολοκατάβλητη ομάδα, η οποία βασιζόταν στην άριστη αμυντική οργάνωσή της (είναι χαρακτηριστικό ότι κράτησε σε οκτώ συνεχόμενους αγώνες πρωταθλήματος μηδέν παθητικό) και διεκδίκησε τον τίτλο τη σεζόν 2009-10 από τον πιο ποιοτικό σε ατομικές μονάδες “πολυμετοχικό” Παναθηναϊκό, κερδίζοντας εντέλει στα πλέι-οφ τη δεύτερη θέση, άρα και την έξοδο στην προκριματική φάση του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ.

4) Εθνική Ελλάδος (φάση των 16 Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014): Μετά από ένα πολύ αξιόλογο Euro με πορεία μέχρι την προημιτελική φάση, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας (την τελευταία διοργάνωση με τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της) η εθνική μας ομάδα πραγματοποίησε την τελευταία αξιοσημείωτη παράστασή της σε μεγάλη διοργάνωση. Μετά από μια αλησμόνητη πρόκριση στις καθυστερήσεις σε do or die αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε χρυσή ευκαιρία για πρόκριση στα προημιτελικά απέναντι στην Κόστα Ρίκα, η οποία αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο για αρκετή ώρα, αλλά σπατάλησε μοναδικές ευκαιρίες κι έτσι ηττήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η συγκεκριμένη διοργάνωση παραμένει η μοναδική φορά που η εθνική Ελλάδος έφτασε σε νοκ άουτ φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.

5) Εθνική Πορτογαλίας (Euro 2016): Ανέκαθεν ο Σάντος ήταν προπονητής των υπερβάσεων, χωρίς να μετουσιώνει το overachieving των ομάδων του σε τίτλους. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του για λογαριασμό της εθνικής ομάδας (αντικαθιστώντας τον Πάουλο Μπέντο μετά την κάκιστη εκκίνηση στην προκριματική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος), ο Σάντος όχι απλώς οδήγησε με άνεση την Πορτογαλία στην τελική φάση της διοργάνωσης αλλά κατέκτησε κιόλας το παρθενικό τρόπαιο στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας και τον πιο σημαντικό τίτλο της προπονητικής του διαδρομής μες στην έδρα της φιναλίστ και ξεκάθαρου φαβορί Γαλλίας. Αναντίρρητα είχε μπόλικη τύχη (κατάκτηση Euro με μία μόλις νίκη σε επτά αγώνες στην κανονική διάρκεια), αλλά πιστώνεται αναμφίβολα το οικογενειακό κλίμα και την αρμονική ένταξη του Κριστιάνο Ρονάλντο σε ένα πειθαρχημένο σύνολο.