Ο Ρομπέρτο Φονταναρόσα υπογράφει οκτώ διηγήματα για το πάθος της κερκίδας, την οπαδική κουλτούρα, τη λατρεία του για τη Ροσάριο Σεντράλ του Μπουένος Άιρες, το πως οι Αργεντίνοι βιώνουν το πάθος για τη «στρογγυλή θεά» εντός και εκτός γηπέδων.
Διαβάζοντας το βιβλίο ακούς ρυθμικά από πίσω τους ήχους από τις εξέδρες του Μπομπονέρα, του Μονουμεντάλ και του Χιχάντε ντε Αρογίτο, σου έρχονται μνήμες από τα Κόπα Λιμπερταδόρες και τα ξενύχτια το καλοκαίρι μπροστά στη συνδρομητική, τις απερίγραπτες περιγραφές των σπορτκάστερ στα «γκολ» και τις μεγάλες φάσεις, την πανηγυρική ατμόσφαιρα «σαν να μην υπάρχει αύριο».
«Γιατί αν τελικά χάναμε, μανούλα μου! Θα’πρεπε να φύγουμε από την πόλη, φίλε, θα ‘πρεπε να βρούμε καταφύγιο στο εξωτερικό, σ’ τ΄ορκίζομαι, δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω, ποτέ (…). Σου τ’ ορκίζομαι ότι αν χάναμε, θα καβαλάγαμε το πλοίο ‘Πόλη του Ροσάριο’ και μέσω Παρανά θα’πρεπε να φύγουμε όλοι, εκατομμύρια κανάγιες, δεν ξέρω προς τα που, προς Ντιαμάντε, προς Κούσκο στο Περού (…), όμως εδώ δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε ποτέ πια με το δούλεμα (…). Ήδη ο Μιγελίτο το είχε πει ξεκάθαρα ότι του την είχε βαρέσει κι αν χάναμε θα ’παιρνε ένα κουμπούρι και θα τίναζε την γκλάβα του στον αέρα».
Μαέστρος της ατμοσφαιρικής περιγραφής, ο Φονταναρόσα βάζει τον αναγνώστη άμεσα στο κλίμα, χωρίς να τον αφήσει να βγει από τον παλμό και την ένταση της ποδοσφαιρικής μάχης. Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί, ειδικά τώρα που μας έχει λείψει το γήπεδο, που βλέπουμε τα ματς στα playoff του Τσάμπιονς Λιγκ, με τους παίκτες μπροστά σε άδειες κερκίδες.
*Το «Puro Fútbol: 8 διηγήματα αργεντίνικου πάθους για το ποδόσφαιρο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απρόβλεπτες.
