Σβήνει το όνειρο της Παρί Σεν Ζερμέν των «γκαλάκτικος»;
Πέντε ήττες μέσα σε 45 μέρες, στα 11 παιχνίδια που έχει δώσει στο νέο έτος, είναι πολλές για το επίπεδο που θα ήθελε να παίζει η ομάδα του Κριστόφ Γκαλτιέρ.
Ένα από τα ωραιότερα που είδαμε χθες στις κερκίδες του Παρκ ντε Πρενς ήταν το πανό των Βαυαρών που ακολούθησαν την ομάδα τους στο Παρίσι. «70 ευρώ; Δεν είμαστε ακόμη ο Νεϊμάρ, 20 θα ήταν αρκετά», έγραφε, με το μήνυμα προς τους Καταριανούς ιδιοκτήτες της γαλλικής ομάδας να είναι σαφές. Τουλάχιστον οι Γερμανοί είδαν την ομάδα τους να νικά με 1-0 και να αποκτά προβάδισμα πρόκρισης στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, οπότε κάτι είναι κι αυτό.
Η Παρί Σεν Ζερμέν από την άλλη κατέγραψε μία ακόμη απογοητευτική εμφάνιση, με την ομάδα να περνά μια περίοδο κάμψης. Τι κι αν έχουν δοθεί αμέτρητα εκατομμύρια, τι κι αν στη γραμμή κρούσης βρίσκονται οι Μέσι, Εμπαπέ και Νεϊμάρ, τι κι αν το όνειρο για την Παρί των «γκαλάκτικος» αναθερμαίνεται -και ανατρέπεται παράλληλα- κάθε χρόνο τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια;
Πως είναι δυνατόν μια ομάδα με τόσο ταλέντο να δείχνει τόσο αδύναμη στο χορτάρι, οι παίκτες της να είναι ασύνδετοι, να μην υπάρχει καμία χημεία και κανένα πλάνο; Τα προβλήματα είναι πολλά, πρωτίστως όμως φαίνεται να είναι το διοικητικό. Όσα χρήματα κι αν ξοδέψεις, αν δεν φέρεις τους κατάλληλους ανθρώπους να διαχειριστούν το υλικό σου, αν δεν έχεις στρατηγική πέρα από το να αγοράζεις ό,τι πιο ακριβό κινείται, είναι δύσκολο να βρεθείς στο σωστό μονοπάτι. Κι αυτό ακριβώς το πρόβλημα βιώνει η Παρί του Κελαϊφί, αυτό ακριβώς το «ταβάνι» καλείται να ξεπεράσει.
Στο πρώτο ημίχρονο οι γηπεδούχοι δημιούργησαν μόλις μια ευκαιρία για γκολ. Ακόμη κι όταν ο Κιλιάν Εμπαπέ μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και συμπληρώθηκε η τριάδα με τους Μέσι και Νεϊμάρ, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε σημαντικά. Έδωσε ενέργεια ο Γάλλος, αλλά επί της ουσίας δεν υπήρξε κάποια αναταραχή στην εστία των Γερμανών, δεν ένιωσαν πίεση, δεν ανησύχησαν. Όχι ότι η Μπάγερν Μονάχου υπήρξε εξαιρετικά ανταγωνιστική, αλλά είχε αρχή, μέση και τέλος. Είχε μέθοδο, είχε κάποια, μίνιμουμ, δομή, είχε στόχο. Είχε όλα όσα έλειπαν και λείπουν από την Παρί, μαζί με την ταυτότητα, την αγωνιστική ταυτότητα που την αναζητά από την πρώτη μέρα που βρέθηκε μαζί η μαγική τριπλέτα στην επίθεση.
Οι Παριζιάνοι έχουν καταγράψει μέσα στο 2023 πέντε ήττες. Πέντε ήττες μέσα σε 45 μέρες, στα 11 παιχνίδια που έχουν δώσει στο νέο έτος, είναι πολλές για το επίπεδο που θα ήθελε να παίζει η ομάδα. Ειδικά, όταν σε ολόκληρο το 2022, είχε υποστεί μόλις τέσσερις ήττες σε σύνολο 46 αγώνων. Η ομάδα δεν είναι δεμένη – ποτέ δεν ήταν για την ακρίβεια – όσο κι αν κυριαρχεί στο γαλλικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Στην Ευρώπη όμως και το Τσάμπιονς Λιγκ, όπου το επίπεδο και η ένταση αυξάνονται κατακόρυφα, ειδικά στα νοκ-άουτ παιχνίδια, το σύνολο του Κριστόφ Γκαλτιέ χωλαίνει.
Όσο κι αν το σκεπτικό πίσω από την Παρί των «γκαλάκτικος» ήταν ότι μερικοί από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές θα μπορούσαν να συνεργαστούν αρμονικά κάτω από έναν κοινό στόχο, την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, αυτό δεν επαληθεύεται στην πράξη. Δεν μπορούμε να πούμε ότι το «στοίχημα» των εμίρηδων έχει χαθεί, αλλά από το 2012, που η ομάδα μετέχει ανελλιπώς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, κατάφερε να φτάσει μόλις μια φορά στον τελικό και μια στα ημιτελικά. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις αποκλείστηκε νωρίς ή πολύ νωρίς. Κάτι λέει αυτό.
