Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλείνει σήμερα δύο χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου, καταφέρνοντας να προκαλέσει πολλαπλές κρίσεις: Υγειονομική κρίση, κρίση αξιών και θεσμών, κρίση πολιτική και κοινωνική και, βέβαια, οικονομική κρίση.
Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι επικριτές της σημερινής κυβέρνησης δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι μέσα σε μόλις δύο χρόνια, η πολιτική ηγεσία θα κατάφερνε να διαμορφώσει και πάλι συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής ασφυξίας, αποτυγχάνοντας παταγωδώς να διαχειριστεί μια σειρά κρίσιμων θεμάτων.
Προχωρώντας σε μια γρήγορη σταχυολόγηση των πεπραγμένων της «αριστείας», συνειδητοποιεί κανείς ότι η ζημιά που έχει γίνει είναι μεγάλη και η επόμενη κυβέρνηση, αλλά κυρίως οι ίδιες οι κοινωνικές δυνάμεις, θα κληθούν να συγκρατήσουν και να διαχειριστούν τα «απόνερα» της πρωτοφανούς κακοδιαχείρισης και πολιτικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Τι να πρωτοπούμε; Το ρεκόρ μετακλητών; Την αναβάθμιση των υπευθύνων για την καταστροφή στο Μάτι; Την απαλλαγή ποινικών ευθυνών για μεγαλοστελέχη τραπεζών που έδιναν θαλασσοδάνεια; Τη νομιμοποίηση εσόδων από μαύρο χρήμα; Ή μήπως τη «λίστα Πέτσα» με τις αδιαφανείς επιδαψιλεύσεις σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και ανύπαρκτα μπλογκ και σάιτ; Το τσιμέντωμα της Ακρόπολης; Τις απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους με κλειστά μάτια; Τον περιορισμό λειτουργίας της Βουλής; Τη ακραία αστυνομική βία και την «απελευθέρωση» του οργανωμένου εγκλήματος;
Πως να ξεχάσουμε, άραγε, τη συνεχή στοχοποίηση των νέων και το ξύλο στις πλατείες; Την άρση προστασίας της α’ κατοικίας και τον νέο πτωχευτικό κώδικα; Την καθιέρωση της ατελείωτης εργασίας και την πληρωμή με…ρεπό; Την «εξαπάτηση» της πολιτικής ηγεσίας από την υποκριτική τέχνη του Δ. Λιγνάδη; Ή μήπως την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας; Το κανάκεμα της ηγεσίας της Εκκλησίας; Τις ποδηλατάδες και τα ταξιδάκια του πρωθυπουργού εν μέσω lockdown;
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα κατορθώματα της «εποποιίας» της ΝΔ αυτά τα 2 χρόνια. Είναι πολλά περισσότερα, σε σημείο που αποτελούν πλέον τη νόρμα, την καθημερινότητα, και όχι την εξαίρεση.
Αυτά τα δύο χρόνια πήγαμε πίσω. Τόσο πίσω, που τείνουμε πλέον να ξεχάσουμε πως είναι να ζεις σε ένα σύγχρονο προοδευτικό, ευρωπαϊκό κράτος, με ανεξάρτητους θεσμούς, κράτος πρόνοιας και κοινωνική δικαιοσύνη. Η alt-right που διαχειρίζεται τις τύχες της ΝΔ μας έχει φέρει σε αδιέξοδο και μόνο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα όσοι η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων κρατά το τιμόνι της χώρας.
