Μια τέτοια «αναμέτρηση» δεν θα έπρεπε να υπήρχε καν, ούτε για αστείο. Ωστόσο με όσα έχουμε βιώσει αυτούς τους μήνες μέσα την πανδημία, έχει γίνει φανερό ότι και η πολιτική ηγεσία και λοιμοξιολόγοι που μιλούν δημοσίως για τον κορονοϊό και τα μέτρα υγειονομικής προστασίας υποκύπτουν στη «σαγήνη» της Εκκλησίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, έχοντας ιδία και μάλιστα επώδυνη εμπειρία με τον κορονοϊό, θα όφειλε να είναι πιο προσεκτικός στο ζήτημα της τήρησης των μέτρων.
Δεν θα μπούμε στη συζήτηση για το κατά πόσο η επιστήμη και τα επιστημονικά τεκμήρια πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλους, γιατί είναι κάτι αυτονόητο. Αυτό που δεν είναι ωστόσο αυτονόητο είναι ότι η Εκκλησία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ποτέ μέχρι σήμερα δεν αναγνώρισε την ύπαρξη του ιού και την ανάγκη να προστατευτούν οι πολίτες. Στη θεωρία ίσως, στην πράξη όμως όχι.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η ηγεσία του ελληνορθόδοξου κλήρου είναι ότι φέρει ευθύνη για τα κρούσματα και τους θανάτους, για την συνολική υγειονομική εικόνα της χώρας από τη στιγμή που δεν στηρίζει εμπράκτως της εφαρμογή των μέτρων. Κάτι που κάνουν με συνέπεια όλες οι υπόλοιπες Εκκλησίες και τα υπόλοιπα θρησκευτικά δόγματα παγκοσμίως.
Δεν έχουμε να κάνουμε με μια μάχη επιβίωσης της Εκκλησίας και της θρησκείας. Ο κορονοϊός δεν ήρθε να ανατρέψει την πίστη, ούτε τους δεσμούς των πιστών με την Εκκλησία. Αυτό είναι που δεν αντιλαμβάνεται η ηγεσία της Εκκλησίας — βλέπει εχθρούς και αμφισβητίες παντού, εγκλωβισμένη σε νοοτροπίες μεσαιωνικές, σε κυνήγι μαγισσών.
Βέβαια για όλη αυτή την κατάσταση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση που δεν κάνει «πενηνταράκια» το μήνυμα στον κλήρο. Όσο για επιστήμονες, που τη μια μιλούν για την ανάγκη παράτασης του lockdown και την άλλη δηλώνουν πως το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας δεν μπορεί να αποτελέσει εστία μόλυνσης, τι να πούμε..; Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Η στάση της Εκκλησίας δεν είναι μόνο αποτελέσματα των δικών της φόβων και αδιεξόδων. Τροφοδοτείται και από την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και το φόβο μελών της επιστημονικής κοινότητας που διστάζουν να στηρίξουν δημοσίως την επιστημονική αλήθεια.
Η κατάσταση με τους ανοιχτούς ναούς και τα «ναι μεν, αλλά…» είναι ένα παιχνίδι συνενοχής πολιτικής ηγεσίας, εκκλησιαστικής ηγεσίας και μέρους των δημοσιολογούντων λοιμοξιολόγων.
