Για ποια μεσαία τάξη μιλάμε;

Ο καθηγητής Τάσος Γιαννίτσης είχε γράψει ένα ενδιαφέρον άρθρο τον περασμένο Σεπτέμβριο στην εφημερίδα «Καθημερινή» αναφορικά με τα εισοδήματα και πως αυτά επηρεάστηκαν από την κρίση, αξιοποιώντας τη διεθνή πρακτική για τη διαμόρφωση κάθε εισοδηματικής κατηγορίας.

Μεταξύ 2008 και 2018, τη σκληρή και αδυσώπητη για την κοινωνική πλειοψηφία δεκαετία, τα χαμηλά εισοδήματα μειώθηκαν 23%, τα μεσαία 11% και τα υψηλά 6,6%. Τα χαμηλά εισοδήματα περιλαμβάνουν το 60% του πληθυσμού, τα μεσαία το 30% και τα υψηλά το ανώτερο 10% του πληθυσμού. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών πλήρωσαν ως επί το πλείστων τα χαμηλά εισοδήματα, διαπίστωση που οδηγεί σε ένα άβολο συμπέρασμα: ότι όλη η συζήτηση περί «μεσαίας τάξης» και «αποκατάστασης της μεσαίας τάξης» είναι κατασκευασμένη και εξυπηρετεί την πολιτική αντιπαράθεση και μόνο. Η κρίση ανέδειξε ότι η χαμηλότερη εισοδηματικά τάξη είναι εκείνη που επλήγη μακράν περισσότερο, οπότε στόχος των προοδευτικών δυνάμεων θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση αυτής της εισοδηματικής κατηγορίας.

Αν, δε, προσθέσει κανείς και τις συνέπειες της φορολογίας εισοδήματος στις παραπάνω κατηγορίες, η εικόνα είναι πιο σοκαριστική: Για την ίδια περίοδο, τα χαμηλά εισοδήματα είδαν αύξηση του φόρου εισοδήματος κατά 152%, τα μεσαία 5,3%, ενώ τα ανώτερα είδαν μείωση κατά 7,4%. Στα παραπάνω δεν περιλαμβάνεται η επίδραση από την αύξηση του ΦΠΑ και της φορολογίας ακίνητης περιουσίας, που έπληξαν ιδιαίτερα – και πάλι – τα χαμηλά στρώματα.

Η εκλογική μάχη θα δοθεί πάνω σε αυτή την εισοδηματική κατηγορία. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα «μάχη του κέντρου», αλλά μάχη για επιβίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας, των ανθρώπων που συνεχίζουν να παραμένουν «αόρατοι» για το κεντρικό πολιτικό σύστημα, παρότι αποτελούν το κύριο θύμα της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης.