Η δολοφονία του Άλκη είναι θεσμικό ζήτημα

Ένας 19χρονος νέος, ένας φοιτητής, ένα παιδί που άραζε στην γειτονιά του έχασε την ζωή του επειδή βρέθηκε στο «λάθος» μέρος, την «λάθος» στιγμή, επειδή έδωσε την «λάθος» απάντηση για το ποια ομάδα υποστηρίζει. Ίσως είναι όμως και κάτι παραπάνω από αυτό.

Ίσως ο Άλκης είναι ένα ακόμη θύμα της ακροδεξιάς βίας, από τα πολλά που έχουμε τα τελευταία χρόνια. Ένα ακόμη θύμα των εγκληματιών που λυμαίνονται τον τόπο μας, που λυμαίνονται τη Θεσσαλονίκη, με τις αστυνομικές αρχές να παρακολουθούν και την πολιτική ηγεσία να κάνει πως δεν βλέπει.

Libertatia, συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, επιθέσεις στον Μπουτάρη, φυσικοί και διαδικτυακοί προπηλακισμοί ανθρώπων. Η ιστορία μοιάζει συνεχώς να επαναλαμβάνεται, να κάνει τους ίδιους φονικούς κύκλους, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές αλλά με τον ίδιο μανδύα. Τον μανδύα της σήψης, του μίσους και του διχασμού. Τον μανδύα που η Πολιτεία δεν λέει να σκίσει και να πετάξει στο καλάθι της Ιστορίας. Τον μανδύα που μόνο το κίνημα καλείται να κουρελιάσει και να κάψει. Για πόσο όμως ακόμα; Για πόσο ακόμα σε μια οργανωμένη Πολιτεία οι ιθύνοντες θα σιωπούν και θα χώνουν τα επίδικα κάτω από χαλί;

Κουκούλωμα σκανδάλων, κουκούλωμα βιασμών, δολοφονίες και διώξεις δημοσιογράφων. Για πόσο ακόμα η κυβέρνηση θα κουκουλώνει; Για πόσο ακόμα το πολιτικό σύστημα θα πετά την μπάλα στην κερκίδα; Για πόσο ακόμα το ένα κόμμα θα κατηγορεί το άλλο;

Το ζήτημα είναι ήθικο και θεσμικό. Και η δολοφονία του Άλκη έρχεται να μας δείξει ότι ο βούρκος απλώνεται και βαθαίνει.