Η επιλεκτική ευαισθησία του κ. Μητσοτάκη

Χθες ο Πρωθυπουργός επέλεξε να κάνει διάγγελμα για τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη και τον τραυματισμό αστυνομικού. Έχουμε συνηθίσει τον Πρωθυπουργό το τελευταίο χρόνο να προβαίνει σε διαγγέλματα – και ορθά – για την υγειονομική κρίση. Η επιλογή του να κάνει το ίδιο χθες θα ήταν σημαντική, σε επίπεδο ουσίας και συμβολισμού, εάν δεν έδειχνε επιλεκτική ευαισθησία για ένα θλιβερό περιστατικό, το οποίο όμως έχει επαναληφθεί ουκ ολίγες φορές επί την ημερών της διακυβέρνησής του, από την άλλη όμως πλευρά: Από την πλευρά της αστυνομίας.

Η καθηγητής κ. Αλιβιζάτος, επικεφαλής της επιτροπής για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας, την οποία δημιούργησε η παρούσα κυβέρνηση, παραδέχθηκε δημοσίως ότι η συγκεκριμένη επιτροπή, μετά την υπόθεση Ινδαρέ, έχει πάψει να υπάρχει, με τις κρατικές αρχές να μην δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τη συνέχιση του έργου της. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης επέλεξε να παραμερίσει το έργο της επιτροπής, να μπλοκάρει τη λειτουργία της, απελευθερώνοντας την ηγεσία της αστυνομίας από πιθανά «βαρίδια» στο έλεγχο της δράσης αστυνομικών και στην κατάχρηση βίας. Μόνο μέσο ελέγχου πλέον οι ΕΔΕ, που από ό,τι φαίνεται δεν παράγουν αποτελέσματα και δεσμευτικές αποφάσεις. Είναι περισσότερο για «τα μάτια του κόσμου», όπως λέμε.

Δικηγορικοί σύλλογοι, η Ένωση Εισαγγελέων και Δικαστών, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα μιλήσει τα τελευταία δύο χρόνια για κατάχρηση εξουσίας από την πλευρά αστυνομικών. Τα ίδια τα όργανα του νόμου δεν τηρούν το νόμο δηλαδή, με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου να κάνει είτε τα στραβά μάτια, είτε πράγματι να μην μπορεί να ελέγξει τέτοια φαινόμενα και να απομονώσει τους δράστες.

Ο κ. Πρωθυπουργός γνωρίζει με βεβαιότητα ότι υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά υπερβολικής και αδικαιολόγητης χρήσης αστυνομικής βίας, αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα. Δεν μιλά δημοσίως για αυτό το θέμα, σαν να μην συμβαίνει, πολύ περισσότερο δε, αποφεύγει έστω να ζητήσει μια «συγγνώμη» και να δεσμευτεί πως το περιστατικά αυτά θα αντιμετωπιστούν πειθαρχικά και επίσης ότι δεν θα υπάρξουν άλλα. Αντίθετα, επιλέγει να κάνει διάγγελμα για να καταδικάσει την «τυφλή βία», ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι ο ίδιος με τις παραλείψεις του θερίζει τους καρπούς που έσπειρε.

Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε χθες, μεταξύ άλλων, ότι «(…) Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω. Και η ζωή ενός συμπολίτη μας, του νεαρού αστυνομικού που κινδύνευσε, να μας αφυπνίσει». Επιλεκτική η μνήμη και η ευαισθησία του Πρωθυπουργού, που δεν δικαιολογείται για να έναν πολιτικό που δήλωσε ότι «δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μας διχάσει»…

Αλήθεια, όταν ξυλοκοπήθηκε ο Ινδαρές, ο κ. Μητσοτάκης γιατί δεν έκανε διάγγελμα; Γιατί επέτρεψε να μας διχάσουν; Όταν ξυλοφορτώθηκε ο Βασίλης Μάγγος, γιατί δεν μίλησε;  Όταν έσερναν ένα παιδί με το κεφάλι στην άσφαλτο στη Θεσσαλονίκη, όταν παρατούσαν έναν άνθρωπο λιπόθυμο αφού τον είχαν χτυπήσει με πυροσβεστήρα στο πρόσωπο στη μέση του δρόμου, γιατί δεν μίλησε ο Πρωθυπουργός; Όταν χτυπήθηκε μια ολόκληρη οικογένεια στον Κολωνό, που ήταν η «ευαισθησία» του Πρωθυπουργού; Όταν υπάρχουν καταγγελίες και βίντεο για ξυλοδαρμούς σε αστυνομικά τμήματα και εν μέσω συγκεντρώσεων, γιατί σίγησε ο Πρωθυπουργός;

Μήπως τελικά και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ελέγχεται από κάπου; Μήπως είναι δέσμιος συμφερόντων και εσωκομματικών ισορροπιών; Μήπως, τελικά, θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι όλες οι ζωές έχουν την ίδια αξία και να μην θυμάται να καταδικάζει τη βία μόνο όταν αυτή στρέφεται εναντίον ανθρώπων που έχουν εξουσία;