Υπάρχει οικογενειακή ευθύνη; Από τον Πλεύρη στον Μίχο

Εισαγγελική έρευνα διατάχθηκε από τον προϊστάμενο της εισαγγελίας της Αθήνας, Αντώνη Ελευθεριάνο, για το επεισόδιο με τον ναζιστικό χαιρετισμό του Κωνσταντίνου Πλεύρη, μέσα στην δικαστική αίθουσα όπου διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη της Χρυσής Αυγής (ΧΑ).

Η έρευνα ορθά διατάχθηκε, ωστόσο το παράδοξο ήταν ότι οι ίδιοι οι δικαστές στην αίθουσα δεν ασχολήθηκαν καν με τον χαιρετισμό του δικηγόρου της ΧΑ, αποφασίζοντας να σιωπήσουν και να αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς συνέπειες για τον εθνικιστική δικηγόρο. Ο εισαγγελέας, λοιπόν, διέταξε προκαταρκτική εξέταση με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου και ήδη έχει ανατεθεί στην εισαγγελέα Μαρία Καραμανώλη, που έχει και τη σχετική αρμοδιότητα δίωξης και έρευνας ρατσιστικών εγκλημάτων.

Οι νομικές αρετές του Κωνσταντίνου Πλεύρη δεν απασχολούν την κοινωνία, ούτε φαντάζομαι τους δικαστές. Εκείνο που μας απασχολεί είναι οι ιδέες και πολιτικές του θέσεις, οι ιδέες και πολιτικές θέσεις που απασχολούν και τον γιο του, Θάνο Πλεύρη, υπουργό Υγείας, που όψιμα και υποκριτικά κατήγγειλε την ενέργεια του πατέρα του στο δικαστήριο. Ωστόσο, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με έναν βιολογικό πατέρα, αλλά και με έναν πνευματικό πατέρα, καθώς ο Θάνος κατάφερε να κάνει καριέρα ως πολιτικός διάδοχός του, έχοντας ομολογήσει την ταύτιση με τις ιδέες του πατέρα του. Το είχε κάνει στο παρελθόν, σε μία συνέντευξη πριν από τις εκλογές του 2007, το βίντεο της οποίας είχε αποκαλύψει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς .Το είχε κάνει επίσης από το γεμάτο αντισημιτική προπαγάνδα μηνιαίο δελτίο «Ελλήνιον Σάλπισμα», το οποίο εξέδιδε ο Κώστας Πλεύρης μέσω του στενού του συνεργάτη Χρήστου Κοσσιώρη. Τότε, με την πολιτική «σημαία» του ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο σημερινός υπουργός Υγείας τόνιζε με τον πιο ρητό τρόπο ότι: «Αυτή τη στιγμή ο περισσότερος κόσμος με ξέρει ως γιο του Κώστα Πλεύρη. Το φορτίο είναι πολύ βαρύ, επειδή ο πατέρας μου υπήρξε, και είναι, ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον εθνικό χώρο και έκανε πολλούς αγώνες για τις εθνικές ιδέες, σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα». Η ΝΔ και προσωπικά οι Αντώνης Σαμαράς και Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζαν και γνωρίζουν την πορεία του, επιλέγοντας να τον εντάξουν στο κόμμα  και να έχει σήμερα υπουργικό χαρτοφυλάκιο.

Εδώ, λοιπόν, έχουμε οικογενειακή ευθύνη;

Μετά τον Θάνο Πλεύρη, έχουμε τον γιο του κατηγορούμενου παιδοβιαστή και φερόμενου ως μέλος κυκλώματος μαστροπείας, Ηλία Μίχου, που δούλευε στην εφημερίδα «Το Βήμα». Ο γιος του, Παναγιώτης, απολύθηκε την περασμένη Δευτέρα, μόλις αποκαλύφθηκε η υπόθεση. Εκδιώχθηκε επειδή είναι ο γιος του πατέρα του. Το αν μπήκε στην εφημερίδα λόγω των κομματικών επαφών του ίδιου ή του πατέρα του με τη ΝΔ, είναι ένα άλλο θέμα που ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ, ωστόσο εκείνο που μπορούμε και πρέπει να μάθουμε είναι αν γνώριζε για όσα συνέβαιναν και κάλυπτε συνειδητά τον πατέρα του (και την μητέρα του;), όπως ισχυρίζεται η εφημερίδα, δικαιολογώντας την απόφαση απόλυσης.

Εδώ, ισχύει η οικογενειακή ευθύνη; Ναι ή όχι;

Σε πολιτισμένες κοινωνίες υποτίθεται ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη και οι άνθρωποι είναι ατομικά υπόλογοι για όσα πράττουν οι ίδιοι. Όχι για τις πράξεις των συγγενών, των φίλων ή των γειτόνων τους. Τι γίνεται όμως στις δύο παραπάνω περιπτώσεις; Ο Θάνος Πλεύρης ασπάζεται τις νοσηρές ιδέες του πατέρα του και ο γιος του Μίχου ενδέχεται να γνώριζε και να κάλυπτε τις κτηνωδίες του πατέρα του και των ομοίων του. Μπορεί όμως και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα, να μην είχε ιδέα. Θα μπορέσει να το αποδείξει; Κι αν το αποδείξει, η εφημερίδα θα αναγνωρίσει το λάθος της και θα τον επαναπροσλάβει;

ΥΓ: Υπάρχει ένα θολό σημείο εδώ. Το «Βήμα» αναφέρει ότι ο Παναγιώτης Μίχος «γνώριζε βδομάδες για τη δράση του πατέρα του», ωστόσο ο δημοσιογράφος τόνισε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Ποια από τις δύο πλευρές λέει την αλήθεια; Αν γνώριζε η εφημερίδα, γιατί περίμενε να αποκαλυφθεί πρώτα η υπόθεση και να δράσει; Πριν αποκαλυφθεί δηλαδή, δεν την απασχολούσε ότι ένας εργαζόμενός της γνώριζε και κάλυπτε, σύμφωνα με την ανακοίνωσή της, ένα ολόκληρο κύκλωμα παιδεραστίας;