Να το ξεκαθαρίσουμε για ακόμη μια φορά: Η κυριαρχία ιδεολογία, η κυρίαρχη τάση, όπως θέλετε πείτε το, στη ΝΔ είναι η ακροδεξιά. Κι αυτό ισχύει από την εποχή Σαμαρά.
Μην ξεχνάμε με τις «πλάτες» ποιων εκλέχτηκε αρχηγός του κόμματος ο κ. Μητσάκης το 2016. Με ποιους συμπορεύεται στο κυβερνητικό σχήμα, ποιους νέους βουλευτές ενέκρινε να κατέβουν υποψήφιοι στις εκλογές των 2018, όπως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος για παράδειγμα και όσοι σπεύδουν να τον στηρίξουν τώρα, όπως ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης.
Ας μην σοκάρει αυτό. Η ακροδεξιά στην Ευρώπη, τον 21ο αιώνα, δεν χαιρετά απαραίτητα φασιστικά, όπως κάνουν οι νεοναζί της ΧΑ, αλλά μπορεί να έχουν μια πιο mainstream, δήθεν ανώδυνη, εμφάνιση. Δείτε τον Σαλβίνι, τη Μελόνι, τη Λεπέν, τον Φάρατζ, τον Βίλντερς, ακόμα και πιο «ραφινάτους» πολιτικούς, όπως οι ηγέτες του PP και του Vox στην Ισπανία ή τον Κουρτς στην Αυστρία. Οπότε μην περιμένουμε σε επίπεδο εμφάνισης να μοιάζουν με τους θιάσωτες του Χίτλερ και του Μουσουλόνι, αλλά να υιοθετούν τις θέσεις του με τρόπο σύγχρονο, συγκεκαλυμμένο, που να «κουμπώνει» με το ύφος των καιρών.
Από την άλλη, ας είμαστε ίσως και λίγο μετρημένοι στις «εποποιίες» στελεχών όπως του κ. Δένδια, που πήρε πάνω του την υπόθεση Μπογδάνου. Είναι φανερή εδώ και καιρό η επιθυμία του να παίξει ρόλο στην επόμενη μέρα στη ΝΔ, αντικαθιστώντας τον κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία, θέλοντας να διαμορφώσει ένα μετριοπαθές πατριωτικό προφίλ, αναγνωρίζοντας ότι τα ακροδεξιά του κόμματος είναι «κατειλημμένα» από τη γνωστή «τριπλέτα Καρατζαφέρη». Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο κ. Δένδιας το 2016 υπερασπιζόταν τον Ιωάννη Μεταξά, δηλώνοντας τότε σε στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης ότι «Δεν θα σας χαρίσουμε τον Μεταξά».
Επειδή κάπου-κάπου μας αρέσει να ωραιοποιούμε καταστάσεις, όχι απαραίτητα επειδή ξεχνάμε, αλλά γιατί θέλουμε να δούμε φως στο σκοτάδι.
