Ο Μακρόν νίκησε, αλλά η ακροδεξιά βγήκε πολύ ενισχυμένη

Ο Εμανουέλ Μακρόν έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που επανεκλέγεται στην προεδρία της Γαλλίας έπειτα από το 2002 και τον Ζακ Σιράκ. Τότε ο Σιράκ είχε επικρατήσει έχοντας απέναντί του τον ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν, ενώ σήμερα ο Μακρόν επικράτησε έχοντας απέναντί την κόρη του Ζαν Μαρί και επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού (όπως ονομάζεται πλέον το Εθνικό Μέτωπο), Μαρίν.

Ο Γάλλος πρόεδρος όμως δεν διαθέτει τη δυναμική της προηγούμενης πενταετίας για να εφαρμόσει ξανά το νεοφιλελεύθερο και σε ορισμένες εκφάνσεις ακραίο πρόγραμμά του. Η δεύτερη θητεία Μακρόν ξεκινά μέσα σε πολύ πιο δυσοίωνες συνθήκες από ό,τι η προηγούμενη του 2017, με τα άλλοτε παραδοσιακά κόμματα της Γαλλίας (Ρεπουμπλικάνοι – πρώην UMP, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές PCF) να έχουν πλέον καταρρεύσει εκλογικά και οργανωτικά, τη γαλλική ακροδεξιά να βγαίνει πολύ ενισχυμένη εξασφαλίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό στις προεδρικές στην ιστορία της, την ακρίβεια να χτυπά κόκκινο, την πανδημία να έχει αφήσει πίσω βαθιά τραύματα στην κοινωνία, να έχει οξύνει την καχυποψία και την ανασφάλεια και τη διεθνή σκηνή να «βράζει» στην σκιά του πολέμου στην Ουκρανία και του μεγάλου ανταγωνισμού στους εξοπλισμούς που αναπτύσσεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Το νέο πολιτικό τοπίο στη Γαλλία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, καθώς αναμένονται οι βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο, με τους Γάλλους πολίτες να επιστρέφουν στις κάλπες για να εκλέξουν τους 577 βουλευτές της Εθνοσυνέλευσης. Η σύνθεση του κοινοβουλίου με το οποίο θα κληθεί να «συγκατοικήσει» ο Μακρόν τα επόμενα χρόνια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως για να δούμε τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς αλλά και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί η πολιτική αντιπαράθεση, με ορίζοντα και την μετά-Μακρόν εποχή.

«Δεν υπάρχει μήνας του μέλιτος» προειδοποιεί ο Φιλίπ Μαρτίνες επικεφαλής του CGT, ενός από τα μεγαλύτερα συνδικάτα στη Γαλλία, σχολιάζοντας ότι ο νέος πρόεδρος θα βρεθεί αντιμέτωπος με μεγάλες διαδηλώσεις εάν δεν εγκαταλείψει εντελώς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεν στηρίξει ουσιωδώς τον κόσμο της εργασίας. Παράλληλα, οι σύμμαχοι του Γάλλου προέδρου τον προειδοποιούν ότι θα πρέπει να δείξει μεγαλύτερη διάθεση συνεργασίας και διαβούλευσης με τους βουλευτές, τα συνδικάτα και την κοινωνία και να αλλάξει το συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης που ακολούθησε κατά την πρώτη θητεία του.

Το ερώτημα παραμένει εάν ο Μακρόν είναι έτοιμος να αλλάξει ύφος διακυβέρνησης και να προχωρήσει σε φιλοκοινωνικές πολιτικές, στηρίζοντας παράλληλα τη μεγάλη πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας που είναι δυσαρεστημένη από την οικονομική πολιτική αυτά τα χρόνια. Η άνοδος της Λεπέν, που συγκέντρωσε το ιλιγγιώδες 42%, αλλά και το υψηλό ποσοστό αποχής δεν αφήνουν χώρο για πανηγυρισμούς και μεγάλα λόγια από τον Γάλλο πρόεδρο.