Είναι πολλά όσα έχουμε βιώσει αυτό τον Αύγουστο, μαζί με όσα «κουβαλάμε» ως κοινωνία από την πανδημία, τους θανάτους, τους περιορισμούς, τις συνέπειες συνολικά όλων αυτών των δύσκολων και πρωτόγνωρων πολλών μηνών.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η ενημέρωση και η ελευθεροτυπία δέχονται σημαντικά, συστηματικά πλήγματα. Οι επιδαψιλεύσεις της κυβέρνησης σε αναρίθμητα ΜΜΕ και τηλεοπτικούς σταθμούς «θολώνουν» τα νερά της αλήθειας και ο αγώνας που δίνουν κοινότητες ενημέρωσης κι ανεξάρτητες ιστοσελίδες όπως η δική μας, το rosa.gr, είναι μεγάλος και εξαιρετικά σκληρός.
Ο Αύγουστος κύλησε μαρτυρικά για ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Για την κυβέρνηση όμως «όλα πήγαν καλά» και για τον «πρίγκιπα» που κατοικεί στο Μαξίμου ακόμα καλύτερα. Εκατομμύρια στρέμματα καμένα, περιουσίες κατεστραμμένες, αλλά «όλα πήγαν καλά». Καμία πολιτική ευθύνη, καμία επιχειρησιακή ευθύνη, «όλα κύλησαν ρολόι». Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε. Τώρα, εάν οι άνθρωποι στις πληγείσες περιοχές δεν έχουν που να μείνουν ή καταστράφηκε η ζωή τους και η δουλειά τους, είναι ένα άλλο θέμα -ακόμη ένα θέμα- το οποίο δεν μπορεί και δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί η κυβέρνηση.
Στον Αύγουστο είχαμε επίσης ακόμη μια γυναικτονία, με την οποία ελάχιστοι ασχολήθηκαν γιατί δεν είναι πλέον «in» να αναπαράγεται διαρκώς το ίδιο θέμα. Τι έγινε; Συνήθισαν τα ΜΜΕ στη βία και τις δολοφονίες γυναικών; Συνήθισαν στην κυβέρνηση να μετρούν γυναικοκτονίες, κάνοντας τα στραβά μάτια για ένα κορυφαίο, σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Πριν λίγες ώρες μάθαμε επίσης για τον Σεμέδο, τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, ότι κατηγορείται για ομαδικό βιασμό ανήλικης, με τον δικηγόρο του να κάνει εξοργιστικές δηλώσεις. Τι ζούμε…
Κι εκεί που η είδηση «θάβεται» επιμελώς για ώρες από τα περισσότερα ΜΜΕ, δεν μπορείς με τίποτα να χωνέψεις τις εικόνες με τους θρησκευτικά λάβαρα και τα βιβλία του δικτάτορα Παπαδόπουλου στη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Για κάποιους ήταν…«ακροαριστεροί» χθες στο Σύνταγμα, για άλλους ήταν αντιεμβολιαστές. Η πραγματικότητα είναι ότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας θρέφεται με ψεύδη κι αυταπάτες, με μίσος και ανεξέλεγκτο φανατισμό, που καλλιεργούν επιμελώς πολιτικοί και θρησκευτικοί κύκλοι της ΝΔ και της ακροδεξιάς. Τα είδαμε στο Μακεδονικό, τα βλέπουμε και σήμερα.
Ο «πρίγκιπας», ατάραχος για ό,τι συμβαίνει, συνεχίζει να βλέπει το ποτήρι όχι απλώς μισογεμάτο, αλλά πλήρως γεμάτο. Δεν ανησυχεί που 40.000 και πλεόν μαθητές μένουν εκτός πανεπιστημίων, γιατί ο ίδιος είναι ήσυχος ότι τα δικά του παιδιά θα σπουδάσουν, και μάλιστα στα πιο ακριβά πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους; Τι γίνεται με τη πλειοψηφία; Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι τα παιδιά του πρωθυπουργού σπουδάζουν στο Χάρβαρντ, αλλά ότι ένα τεράστιο ποσοστό νέων δεν έχει πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με υπογραφή Κεραμέως-Μητσοτάκη.
Ζούμε, ίσως, μία από τις χειρότερες περιόδους των τελευταίων ετών ή, για να το θέσουμε καλύτερα, συνεχίζουμε να ζούμε εξαιρετικά δύσκολα και σκοτεινά σε μια δεκαετία που τα έχουμε περάσει όλα: Οικονομική κρίση, πτώχευση, μνημόνια, βαθιά φτωχοποίηση, ύφεση, στασιμότητα, κρίση αξιών και θεσμών, κάκιστη διακυβέρνηση και εξαιρετικά ανεπαρκείς πολιτικά ιθύνοντες.
Ο Αύγουστος, ο μήνας -υποτίθεται- της καλοκαιρινής ραστώνης, φεύγει αφήνοντας πίσω μια πολύ πικρή γεύση. Φεύγει με πόνο και βουνό αρνητικών εξελίξεων. Για πόσο ακόμα θα αντέχουμε να ζούμε στο βούρκο και στη διάψευση; Για πόσο ακόμα;
