Στη Βουτά, στο Κυπαρίσσι, στην Μονοκαρυά. Στα χωριά της βόρειας Εύβοιας που έφτασαν στο χείλος της απόλυτης καταστροφής, αλλά σώθηκαν τελευταία στιγμή από τα νέα παιδιά, 20αρηδες και 25αρηδες, που τα έδωσαν όλα, χέρι-χέρι, με αυτοθυσία και αλληλεγγύη.
Με απουσία εναέριων μέσων, με απουσία ισχυρών πυροσβεστικών δυνάμεων, με την Πολιτεία να έχει εγκαταλείψει τη μάχη στην Εύβοια έχοντας εντολές μόνο για εκκενώσεις, έδωσαν μεγάλη μάχη.
Από πουθενά αλλού δεν υπήρχε βοήθεια, μέσα σε μια ατμόσφαιρα αποπνικτική, έχοντας δυσκολία να ανασάνουν, αλλά παρόλα αυτά δεν σταμάτησαν να τα δίνουν όλα.
Πολλά χωράφια κι εκτάσεις κάηκαν, με τα μέτωπα να αναζωπυρώνονται διαρκώς. Οι νέοι όμως είναι εκεί. Αυτά τα παιδιά που η κυβέρνηση κατηγορεί για «διασπορά του κορονοϊού». Αυτά τα παιδιά που αντιμετωπίζουν ένα βουνό προκλήσεων στη χώρα των ελάχιστων ευκαιριών και των «μέσων». Στη χώρα πάνω στην οποία βυσσοδομούν οι κυβερνώντες, που αδιαφορούν για τη ζωή των ανθρώπων, την προστασία της φύσης και των ανθρώπων.
Ζούμε μια ανείπωτη καταστροφή. Κι έχει έρθει η ώρα να καταλάβουμε ότι έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο. Να το θυμόμαστε πάντα, όχι μόνο τώρα, πάνω στο δράμα της καταστροφής και της βαθιάς οργής.
