Σήμερα στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε για πρώτη φορά δημοσίως ότι το πρόγραμμα εμβολιασμού απέτυχε. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες, εάν όχι μοναδική περίπτωση αυτά τα δύο χρόνια που ο Έλληνας πρωθυπουργός παραδέχεται κάτι. Σημαντικό, αναμφίβολα.
Κι εκεί που κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής ετοιμάζεται να αναφωνήσει «επιτέλους, το αναγνώρισε!», έρχεται και πάλι ο πρωθυπουργός να ανατρέψει σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αυτό που προηγουμένως αναγνώρισε. Ότι απέτυχε μεν το πρόγραμμα, αλλά με υπαιτιότητα της αντιπολίτευσης, που έκανε σαμποτάζ κι έβαζε τρικλοποδιές με κάθε ευκαιρία.
Έχουμε δηλαδή αποτυχία του προγράμματος, αλλά δεν ευθύνεται ο πρωθυπουργός, ο καθ΄ύλην αρμόδιος και επικεφαλής της κυβέρνησης, εκείνος που παίρνει τις τελικές αποφάσεις, αλλά η αντιπολίτευση επειδή κάνει κριτική στις κυβερνητικές επιλογές και παραλείψεις. Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη η πολιτική αντιπαράθεση ξεφεύγει από το πεδίο των εμβολιασμών κι ότι υπάρχει «διακομματική σύγκλιση» για το θέμα. Ο κ πρωθυπουργός, δηλαδή, μπέρδεψε ή έκανε πως μπέρδεψε την πολιτική κριτική κι αντιπαράθεση με την διακομματική σύγκλιση, η οποία πράγματι υπάρχει και στη χώρα μας. Όλα τα κόμματα της Βουλής, σε αυστηρούς ή λιγότερο αυστηρούς τόνους, είναι υπέρ των εμβολιασμών, οπότε δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης των εμβολιασμών.
Εάν, λοιπόν, κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού, αυτή είναι η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης. Όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, όπου την αποτυχία ή επιτυχία μιας πολιτικής την πιστώνεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Κι αυτή η ευθύνη, της αποτυχίας του προγράμματος εμβολιασμού, δεν είναι διαφορετική από την ευθύνη σε άλλα θέματα ή συνολικά για το που οδεύει η χώρα.
Ο κ. Μητσοτάκης, αντί να πετάει την μπάλα στην εξέδρα, τη στιγμή μάλιστα που φαίνεται να χασκογελάει όταν αναφέρεται στον αριθμό των θανάτων από κορονοϊό, θα έπρεπε να έχει την πολιτική παρρησία να αναλάβει την ευθύνη, να παραδεχθεί το λάθος του και να προσπαθήσει να το διορθώσει. Όχι να κάνει σαν κακομαθημένος πρίγκιπας, που για όλα του φταίνε οι άλλοι.
