Εδώ κι ένα αρκετά μεγάλο διάστημα στο Μαξίμου πολλά στελέχη της κυβέρνησης και βουλευτές είναι «μαγκωμένοι» από τη διαχείριση μιας σειράς γεγονότων και προκλήσεων από τον κ. Μητσοτάκη και το στενό πυρήνα του.
Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη τόσο στο κοινωνικό πεδίο, όσο και στην οικονομία, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες οι τεράστιες καταστροφές από τις πυρκαγιές φαίνεται να εγκλωβίζουν ακόμη περισσότερο τον πρωθυπουργό.
Το κυβερνητικό αφήγημα αναπτύσσεται γύρω από το επιχείρημα ότι «έτυχαν» πολλές κρίσεις μαζεμένες. Ωστόσο, καμία από τις κρίσεις δεν προκλήθηκε μόνη της, δεν έπεσε από τον ουρανό, ακόμα και αυτή που συνδέεται με την πανδημία. Τις προκάλεσε η κυβέρνηση. Σαφώς και ο κορονοϊός οδήγησε σε μια παγκόσμια, πρωτοφανή κρίση, η διαχείρισή της όμως ήταν και είναι στο χέρι της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίες. Αλλιώς διαχειρίστηκαν οι Κορεάτες για παράδειγμα την πανδημία, αλλιώς οι Σλοβάκοι, αλλιώς οι Νεοζηλανδοί, κι αλλιώς εμείς. Στους σχετικούς δείκτες της πανδημίας η Ελλάδα δεν τα έχει πάει καλά, ό,τι και να λέει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός ή ο Άδωνις Γεωργιάδης. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δημόσια διαθέσιμοι για όποιον θέλει να τους βρει και να συγκρίνει.
Εργασιακά, ασφαλιστικό, αστυνομική βία, υποθέσεις σκοτεινές κι αποτρόπαιες σαν του Λιγνάδη, παιδεία, υγεία και πόσα άλλα. Πυκνά γεγονότα που συνοψίζουν την παταγώδη κυβερνητική αποτυχία. Και τώρα οι πυρκαγιές και η τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή. Για τίποτα θετικό δεν έχουμε πια να μιλήσουμε στη (δημόσια) κοινωνική σφαίρα, παρά μόνο για ένα κυκεώνα προβλημάτων, εμποδίων, αδιεξόδων, κακοδιαχείρισης.
Με δύο λόγια, αυτά τα δύο χρόνια, χάσαμε τελείως τον ορίζοντά μας. Το συλλογικό μας ορίζοντα. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας, «βουτηγμένοι» στο σκοτάδι, τη βία και τα ψεύδη. Πολλά, τοξικά ψεύδη. Χρειαζόμαστε ένα όραμα, ένα φως για να βγούμε από το τούνελ που μας έχει βάλει ο κ. Μητσοτάκης και οι πολιτικά ανεπαρκείς κυβερνητικοί συνεργάτες του.
