Που είναι ρε παιδιά η ανάπτυξη να την δούμε κι εμείς;

Μιας και η κυβέρνηση μιλάει διθυραμβικά εδώ και μέρες για την ανάπτυξη, ότι είμαστε «πρώτοι με διαφορά» από την υπόλοιπη ΕΕ, ας κάνουν στελέχη της μια βόλτα στις γείτονες της Αθήνας και των μεγάλων αστικών κέντρων να μας πουν τι ανάπτυξη βλέπουν εκεί, τι λένε οι πολίτες.

Οι πολίτες βλέπουν ανάπτυξη; Βλέπουν αύξηση μισθών; Βλέπουν ότι μπορούν να πληρώσουν και το νοίκι, να πληρώσουν και τους λογαριασμούς, να αγοράσουν και τρόφιμα με το μισθό τους; Μπορούν οι νέοι να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά και να ζήσουν μαζί με το σύντροφο ή τη σύντροφό τους; Να πάνε μια βόλτα και να κάνουν έναν ταξίδι; 

Γιατί τα κυβερνητικά στελέχη δεν πάνε μια βόλτα στις γειτονιές της πόλης να ρωτήσουν 40ρηδες πως την παλεύουν όταν ζουν με τους συνταξιούχους γονείς τους; Με τους ελεύθερους επαγγελματίες που ματώνουν δανειζόμενοι από εδώ και από εκεί για να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές αλλά δεν μπορούν να σταυρώσουν μία δουλειά της προκοπής; Όταν οι καθυστερήσεις πληρωμών “καβαλάνε” την πληρωμή του ΦΠΑ κι όταν το κόστος ζωής έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που μειώνουμε διαρκώς τα βασικά αγαθά που χρειαζόμαστε για να καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα, για ποια ανάπτυξη μιλάμε εδώ; Σε αυτά έχει απάντηση η κυβέρνηση; Έχει κάτι να πει;

Μέσα στην κρίση λέγαμε με φίλους πόσο κιλά μακαρόνια με τριμμένο τυρί έχουμε φάει γιατί δεν βγαίνει η φάση, πως παλεύαμε με τη θλίψη και τα αδιέξοδα για να διατηρήσουμε ανοιχτούς ορίζοντες γιατί λέγαμε “κρίση είναι ρε φίλε, θα περάσει”. Πόσα χρόνια θα μας δουλεύουν οι κυβερνώντες περί “ανάπτυξης”; Πόσα; 

Έχει περάσει μια δεκαετία και βάλε από την έναρξη της κρίσης και επί της ουσίας δεν έχουμε βγει από αυτή. Αυτό δείχνουν οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες της πραγματικής οικονομίας, όχι οι στεγνοί αριθμοί που δεν αποτυπώνουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα. Φτάνει λοιπόν η καραμέλα της ανάπτυξης γιατί δεν “πουλάει”. Είμαστε μια φτωχή κοινωνία με βαθιές ανισότητες που έχει σκαλώσει στα βράχια της ανικανότητας των κυβερνώντων και στην μετριότητα της αντιπολίτευσης. Ας το συνειδητοποιούμε κι εμείς κι ας λάβουμε τα μέτρα μας. Με ποιους πηγαίνουμε, ποιους αφήνουμε, τι επιλογές κάνουμε και πως προχωράμε.