Προκλητικό: 36.000 ευρώ ο μισθός της προέδρου της Κομισιόν
«Easy come, easy go» μου λέει φίλος που έχει φάει με το κουτάλι την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το ίδιο θα πούμε κι εμείς που καθημερινά «ματώνουμε» στο επαγγελματικό μας μετερίζι για να βιοποριζόμαστε ίσα ίσα.
«Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα αμείβεται με το ποσό των 1.000 ευρώ την ημέρα», σημειώνει η γερμανική Bild, που παραθέτει σε άρθρο της τις αυξήσεις των μισθών των αξιωματούχων της ΕΕ. Ο βασικός μισθός της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αυξάνεται κατά 2.044 ευρώ σε σχέση με το 2021 και θα φτάνει στα 31.250 ευρώ.
Με την νέα αύξηση, για πρώτη φορά «σπάει» το φράγμα των 30.000 ευρώ, ενώ μαζί με το επίδομα εξωτερικού, ο μισθός της φον ντερ Λάιεν φτάνει σχεδόν στα 36.000 ευρώ τον μήνα. Ένας τέτοιος μισθός προφανώς κι ανοίγει την κουβέντα για την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων σε θεσμούς της ΕΕ, ειδικά από τη στιγμή που τα ποσά αυτά είναι χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων κι όχι κέρδη από δραστηριότητα κάποιας εταιρίας ή πολυεθνικής. Όπως πρέπει να ανοίξει η συζήτηση και για τους μισθούς των ευρωβουλευτών, αλλά και για το κόστος διοργάνωσης της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, μεταξύ άλλων θεμάτων.
«Easy come, easy go» μου λέει φίλος που έχει φάει με το κουτάλι την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το ίδιο θα πούμε κι εμείς που καθημερινά «ματώνουμε» στο επαγγελματικό μας μετερίζι για να βιοποριζόμαστε ίσα ίσα. Το ίδιο θα πουν και εκατομμύρια άλλοι συμπατριώτες αλλά και Ευρωπαίοι συμπολίτες, που τα βγάζουν πέρα όχι απλά δύσκολα, αλλά πάρα πολύ δύσκολα, για να έχουμε τους Επιτρόπους και πόσους άλλους θεσμικούς παράγοντες στις Βρυξέλλες να λαμβάνουν τέτοια ποσά και να μην μπορούν να διασφαλίσουν ούτε τα ελάχιστα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Πολλά πρέπει να αλλάξουν στο σημερινό καπιταλιστικό μοντέλο, στο σημερινό, απάνθρωπο, νεοφιλελεύθερο μοντέλο που δεν στηρίζει πολιτικές κοινωνικής αλληλεγγύης και βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά αντίθετα ανοίγει διαρκώς την ψαλίδα των ανισοτήτων. Η κατάσταση σε κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό επίπεδο έχει φτάσει σε ένα σημείο που δεν πάει παραπέρα. Έχει κορυφωθεί μία τοξική κατάσταση που μόνο μπροστά δεν πηγαίνει την ΕΕ. Αντίθετα, τα βήματα που γίνονται είναι συνεχώς προς τα πίσω προς όφελος των λίγων που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων κι αντί να στηρίξουν τις οικονομίες και τους πολίτες, μιλούν διαρκώς για πλεονάσματα, δίνοντας απλόχερα αυξήσεις στους εαυτούς τους, όταν η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δυσκολεύεται να βγάλει τον μήνα.
Αυτή την Ευρώπη θέλουμε; Μάλλον όχι…
