Πρωθυπουργός των κοριών;

Από τις παραιτήσεις του γ.γ του πρωθυπθυργού και του επικεφαλής της ΕΥΠ μπορούν να εξαχθούν δύο, βασικά συμπεράσματα: Πρώτον, ότι ο πρωθυπουργός, έχοντας δώσει εν λευκώ  στον ανιψιό του τη δυνατότητα να κινηθεί όπως ακριβώς ήθελε, παραδέχεται το λάθος του και αποδέχεται την παραίτησή του. Δεύτερον, η επιλογή του κ. Κοντολέοντα και όλη η κριτική περί των «ικανοτήτων» του να διαχειριστεί αποτελεσματικά το ρόλο του έχει τελικά βάση, καθώς επαληθεύεται ότι όχι μόνο δεν έβγαλε σε πέρας τα καθήκοντά του, αντίθετα εξέθεσε και τον εαυτό του, και τον πρωθυπουργό, πλήττοντας επίσης και το ρόλο της ΕΥΠ ως φορέα της προστασίας της ασφάλειας των πολιτών.

Οι αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη (και ποιος ξέρει και ποιων άλλων που δεν είχαν ψάξει το θέμα αλλά τώρα ανησυχούν ιδιαίτερα…) δεν τάραξαν ούτε τα νερά της ενημέρωσης, ούτε των κομμάτων της αντιπολίτευσης που κινήθηκαν σχετικά συντηρητικά στην κριτική τους και τη δράση τους για ένα τέτοιας έκτασης σκάνδαλο. Αντίθετα, οι αποκαλύψεις για παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη άλλαξαν τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς, έφεραν τον επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ στο επίκεντρο και, ίσως, διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό (και εκλογικό) σκηνικό.

Κανείς δεν νομίζω ότι πίστευε πραγματικά ότι ο πρωθυπουργός θα δήλωνε παραίτηση. Ωστόσο, επειδή ακριβώς η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται αποδυναμώνει κι άλλο την θέση του κ. Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός ίσως επιδιώξει να έρθει εγγύτερα προς τον επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ για να αναθερμάνει τη σχέση τους και να καλλιεργήσει το έδαφος για πολιτικά, μετεκλογικά «ανταλλάγματα». Το γυαλί μεταξύ των δύο ανδρών ράγισε επικίνδυνα μετά τις αποκαλύψεις, με τις παραιτήσεις των κκ. Δημητριάδη και Κοντολέοντα να μπορούν να ερμηνευτούν και ως μια προσπάθεια του πρωθυπουργού να δείξει ότι σέβεται την ανησυχία κι οργή του κ. Ανδρουλάκη, ότι αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να εξανεμιστούν οι όποιες πιθανότητες μετεκλογικής συνεργασίας και σπεύδει όπως όπως να το διορθώσει. Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, πρόκειται για μια καλή κίνηση στην πολιτική σκακιέρα και μια απόδειξη ότι ο πρωθυπουργός (μπορεί να) σκέφτεται και λίγο πιο στρατηγικά και να μην επαληθεύει μονάχα το προφίλ του κακομαθημένου «κληρονόμου» της πολιτικής δυναστείας των Μητσοτάκηδων.

Στο πλέον, όμως, επίμαχο θέμα της πρακτικής που ακολουθήθηκε από την ΕΥΠ και τον γενικό γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου, εκεί τα πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά έως επικίνδυνα. Η ευθύνη του πρωθυπουργού για το μεγάλο αυτό σκάνδαλο είναι προσωπική, καθώς από το καλοκαίρι του 2019 η ΕΥΠ υπάγεται απευθείας στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ακόμα κι αν πιστέψουμε ότι ο κ. Κοντολέων που τη διοικούσε δεν ενημέρωνε τον άμεσο προϊστάμενό του, είναι δύσκολο να «σβηστεί» μια τέτοια κολοσσιαία ευθύνη. Το ζήτημα είναι τι θα κάνει η δικαιοσύνη, πως θα κινηθεί και ποιες αποφάσεις θα ληφθούν από εδώ και πέρα. Γιατί μπορεί να έχουμε δύο παραιτήσεις κι έναν πολιτικό «σεισμό», ωστόσο το σκάνδαλο παραμένει. Όπως επίσης παραμένει αδιευκρίνιστο αν συνεχίζονται οι παρακολουθήσεις και ποια είναι η συνέχεια σε αυτή την ιστορία, ποιος ελέγχει τι και που λογοδοτεί.

Πολλές διαστάσεις σε ένα τεράστιο θέμα που δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί ή να ξεχαστεί επειδή «έσκασε» στη ραστώνη του Αυγούστου.