Σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ οι κυβερνήσεις προχωρούν σε νέα αυστηρά μέτρα ή lockdown λόγω της έξαρσης της πανδημίας. Την ίδια στιγμή προχωρούν σε γενναία μέτρα στήριξης της οικονομίας και της εργασίας, όπως στην Πορτογαλία και την Ισπανία για παράδειγμα.
Καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει προετοιμάσει την στρατηγική της βασισμένη στο εμβόλιο. Το εμβόλιο δεν είναι πανάκεια και σίγουρα δεν μπορεί να καλύψει τις παραλείψεις ή ανεπάρκειες μιας πολιτικής στρατηγικής. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία ο προϋπολογισμός του 2021 προβλέπει στήριξη της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, των δημόσιων επενδύσεων και του κοινωνικού κράτους. Αντίστοιχα και στην Ιταλία και τη Γερμανία, η κυβέρνηση βάζει στο επίκεντρο του προϋπολογισμού την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, αλλά και την προστασία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτές οι πολιτικές σχεδιάζονται και προχωρούν όσο οι κυβερνήσεις παράλληλα προετοιμάζουν την έναρξη των εμβολιασμών.
Στην Ελλάδα αντίθετα, παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης παρακολουθεί στενά τι ακριβώς συμβαίνει σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, κυρίως στα μεγαλύτερα, δεν υιοθετεί αντίστοιχη ατζέντα. Τόσο το μείγμα πολιτικής που περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός του 2021, όσο και οι προτάσεις της έκθεσης Πισσαρίδη κατευθύνουν την οικονομία στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Στη μείωση των δημοσίων δαπανών στήριξης της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους, στην αποδυνάμωση του κρατικού μηχανισμού, στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης; Τίποτα περισσότερο από αυτά που βιώσαμε τα σκληρά μνημονιακά χρόνια. Ύφεση, υποχώρηση των δικαιωμάτων, λιτότητα και ιδεολογική οπισθοδρόμηση. Το οικονομικό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση το γνωρίζουμε καλά, έχει αποτύχει, μας έχει οδηγήσει στην καταστροφή, έχει διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Είναι, εν ολίγοι, αδιέξοδο.
Θα ζήσουμε ξανά τα ίδια; Θα μπούμε και πάλι στο ίδιο καταστροφικό για την κοινωνική πλειοψηφία μονοπάτι; Οι πολιτικές της κυβέρνησης αυτό δείχνουν και εκεί μας οδηγούν.
