Ψυχραιμία και σχέδιο στα ελληνοτουρκικά

Η στάση και άμεση αντίδραση του κ. Δένδια στην ένταση που προκλήθηκε κατά τις κοινές δηλώσεις με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήταν σωστή. Η ανάδειξη των ελληνικών και ευρωπαϊκών θέσεων ήταν και είναι επιβεβλημένη, απέναντι σε κάθε πολιτική ηγεσία που επιχειρεί να προκαλέσει και να προσβάλλει λεκτικά ή επιχειρησιακά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Πέρα από αυτό όμως, αξίζει η κυβέρνηση να δει και να ερμηνεύσει με προσοχή τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία συνεχίζει να κινείται νευρικά, να «διαβάσει» σωστά τους συσχετισμούς και να ασκήσει επιτέλους ενεργητική εξωτερική πολιτική. Η κυβέρνηση, όπως συμβαίνει με τις διερευνητικές επαφές, έτσι και σήμερα κινείται χωρίς στρατηγική, με αμηχανία και βιασύνη, ακολουθώντας νωχελικά τις ενέργειες και επιλογές της Άγκυρας.

Σε κάθε περίπτωση, η εξωτερική πολιτική συνιστά πεδίο διαμόρφωσης συμμαχιών και αποδυνάμωσης ενεργειών που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και τη διακρατική συνεργασία. Από τη στιγμή που η τουρκική κυβέρνηση έχει επιλέξει το δρόμο της αμφισβήτησης και της έντασης, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αναζητήσει ελιγμούς που δίνουν διεξόδους και τακτικές που διευρύνουν τις περιφερειακές συμμαχίες.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σπεύσουμε στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και το Παρίσι για να «τραβήξουν το αυτί του Ερντογάν». Πρώτον, δεν θα το κάνουν. Δεύτερον, δεν ωφελεί να ψάχνουμε δικαιολογίες και να εκμαιεύουμε στήριξη από κανέναν. Εμείς χρειαζόμαστε εθνική στρατηγική και μακρόπνοο πλάνο. Η τουρκική κυβέρνηση έχει πλάνο και μάλιστα συνεπές, δομημένο πάνω σε πολύ συγκεκριμένες «γραμμές» και θέσεις. Εμείς;

Ας σκεφτεί η κυβέρνηση σε τι ωφέλησε αυτή τη επίσκεψη κι ίσως ξεκινήσει να αναζητά κάποιες πρώτες απαντήσεις.