Στην Τουρκία δεν υπάρχει αντιπολίτευση, μόνο εθνικισμός

Ενόψει των εκλογών του Ιουνίου 2023 και με δεδομένες τις διώξεις σε ηγεσία και πολιτευτές του HDP, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, το μέτωπο της αντιπολίτευσης του CHP και του επικεφαλής του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πλειοδοτεί σε εθνικισμό για να δρέψει τους καρπούς της δημοσκοπικής αποδυνάμωσης του Ερντογάν.

Το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, υποτίθεται θεματοφύλακας των κοσμικών στοιχείων του τουρκικού κράτους, δεν έχει καμία σοβαρή προγραμματική πρόταση και επιλέγει να αφήσει κατά μέρους τα μείζονα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, στρέφοντας σχεδόν αποκλειστικά το ενδιαφέρον του στην εξωτερική πολιτική, στις εξωτερικές «απειλές» της χώρας, «παίζοντας στο γήπεδο» όπου έχει μεγαλουργήσει ο Τούρκος πρόεδρος. Ο Κιλιτσντάρογλου αντιπολιτεύεται τον Ερντογάν με περισσότερο εθνικισμό, στρέφοντας ακόμη δεξιότερα το τιμόνι της πολιτικής σκηνής στη χώρα, με επανειλημμένες παρεμβάσεις για τα ελληνοτουρκικά, τις «Γαλάζιες Πατρίδες» και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, κατηγορώντας τον Ερντογάν ότι είναι soft κι ότι «δειλιάζει».

Την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος επείγεται να αποκαταστήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μνημονεύει τους νεκρούς της ισραηλινής επιχείρησης εναντίον του πλοίου Mavi Marmara το 2010, προειδοποιώντας κι απειλώντας το Ισραήλ για τις «ανοιχτές τουρκικές πληγές». Παράλληλα, σπεύδει να πυροδοτήσει νέο κύκλο έντασης με τη Σαουδική Αραβία αναφερόμενος στη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι σε τουρκικό έδαφος, στο σαουδαραβικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, υπογραμμίζοντας ότι η Τουρκία «είναι μεγάλο κράτος», ότι «ο Ερντογάν δεν μπορεί να σέρνεται από τη μύτη του Μπιν Σαλμάν» κι άλλα όμορφα και εξόχως γραφικά.

Ο αψύς Κιλιτσντάρογλου μίλησε ακόμα για τα «16 κατειλημμένα από την Ελλάδα νησιά του ανατολικού Αιγαίου», ανέσυρε στη μνήμη του τους Τσέτες και, βέβαια, αναφέρθηκε στη διπλή εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Το αστείο με τον συγκεκριμένο πολιτικό είναι ότι κατά διαστήματα τον πιάνουν κρίσεις ταυτότητας και χαμηλώνει την ένταση της ρητορικής του, υπογραμμίζοντας ότι η Τουρκία «πρέπει να κρατά χαμηλούς τόνους» στα ζητήματα του ΝΑΤΟ, συγκρατώντας τους ελάχιστους ορίτζιναλ σοσιαλιστές που έχουν απομείνει στο κόμμα του.

Ο επικεφαλής του CHP κλείνει επίσης το μάτι στο διαρκώς ενισχυόμενο, εθνικιστικό «Καλό Κόμμα» της Μεράλ Ακσενέρ, καθώς το MHP του Μπαχτσελί, το άλλο επισήμως εθνικιστικό κόμμα, είναι γατζωμένο στα πλευρά του Ερντογάν. Η Ακσενέρ μιλά για την Ελλάδα που «κακόμαθε» στο Αιγαίο επί ηγεσίας Ερντογάν, υποστηρίζοντας ότι η χώρα της πρέπει να αναλάβει έναν πιο ενεργό στρατιωτικό ρόλο σε Αιγαίο, Μέση Ανατολή και Ευρασία, αποκαλώντας τους Κούρδους συλλήβδην «τρομοκράτες».

Συμπέρασμα: Δεν πρόκειται αναμένουμε περιορισμό της εθνικιστικής ρητορικής από τη γείτονα χώρα ούτε φέτος, ούτε του χρόνου. Η στρατηγική της Άγκυρας είναι γνωστή, όπως επίσης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο εθνικισμός έχει θέσει κάθε δημοκρατική φωνή στο περιθώριο, με τον πολιτικό και κοινωνικό ορίζοντα της χώρας να είναι αρκετό θολός.