Στο πλευρό των εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ

Η μοναδική εταιρεία παραγωγής σιδηρονικελείου στην ΕΕ, η ΛΑΡΚΟ, ετοιμάζεται να κατεβάσει ρολά και να βρεθούν στην ανεργία 1.300 εργάτες και 300 οικογένειες στο δρόμο από τα σπίτια που τους έχουν παραχωρηθεί στους σχετικούς οικισμούς.

Η ΛΑΡΚΟ δεν είναι μια χθεσινή ιστορία. Η απαξίωσή της ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής σειράς κυβερνήσεων, που διέσωσαν τους ιδιοκτήτες της, οδήγησαν στον εξευτελισμό της τιμής των πρώτων υλών σε μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους κι έφεραν σε οικονομικό μαρασμό μια βιομηχανία που απασχολεί τόσα εργατικά χέρια.

Η ΛΑΡΚΟ δεν έπεσε έξω τυχαία. Ή, για να το θέσουμε καλύτερα, υπήρξε μεθόδευση, όχι απλά πολυετή κακοδιαχείριση, για να χρεοκοπήσει. Το 2008 ο Θεόδωρος Σκρέκας, πρώην βουλευτής της ΝΔ και πατέρας του σημερινού υπουργού Ενέργειας -που ζητά από τους πολίτες να προσέχουν και να μην ξεχνούν ανοιχτό το θερμοσίφωνα-, διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. με αμοιβή 7.000 ευρώ μηνιαίως, την οποία ο ίδιος αναπροσάρμοσε στα 9.000 ευρώ, με αναδρομική ισχύ.

Λίγο αργότερα, στις 2 Ιουνίου του 2008, ο Θεόδωρος Σκρέκας προσλαμβάνει τη νύφη του, δηλαδή τη γυναίκα του Κωνσταντίνου Σκρέκα, κυρία Ειρήνη Καραγκούνη-Σκρέκα. Η κυρία Σκρέκα προσλήφθηκε αμέσως ως υποδιευθύντρια, παρακάμπτοντας την ιεραρχία, με τακτικές αποδοχές ύψους 4.219,35 ευρώ.

Επιπλέον, ο κύριος Σκρέκας στις 13 Μαρτίου 2008 προσλαμβάνει και το συμπέθερό του, τον πατέρα δηλαδή της κυρίας Καραγκούνη-Σκρέκα, Καραγκούνη Βασίλειο, απόστρατο Ταξίαρχο της Χωροφυλακής, ως Διευθυντή Ασφαλείας στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, με μισθό 2.700 ευρώ. Το συνολικό κόστος εκτοξεύεται στα ύψη, η επιχείρηση άρχισε να μπαίνει μέσα, στη συνέχεια έρχονται οι κρατικές ενισχύσεις την περίοδο 2010-14, οι «πελατειακές» εξαρτήσεις κι εξυπηρετήσεις αυξάνονταν και σε συνδυασμό με την παρατεταμένη υποχώρηση των διεθνών τιμών σιδηρονικελίου, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.

Καμία κυβέρνηση δεν διαμόρφωσε ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας, με τον όποιο «σχεδιασμό» να περιορίζεται στην τριχοτόμηση της εταιρείας και στην επίμονη προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της.

Σήμερα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κράτησαν όρθιοι την επιχείρηση βρίσκονται στον «αέρα», με την κυβέρνηση να μην έχει καν έναν μίνιμουμ πλάνο στήριξής τους. Δύσκολες μέρες για τον κόσμο της εργασίας, πολύ δύσκολες, από μια κυβέρνηση που δεν μπορεί και δεν θέλει, που βαθαίνει διαρκώς τα αδιέξοδα και καταστρέφει ό,τι πιάνει στα χέρια της.