Θυμάμαι την φλυαρία του μισογύνη Τζούμα στου «Φιλίππου»

Αρκετές είναι φορές που έχουμε βρεθεί με φίλους και γνωστούς στο ταβερνείο του «Φιλίππου» στα σκαλάκια της Πλουτάρχου στο Λυκαβηττό. Συμπαθητικό φαγητό, ήρεμη ατμόσφαιρα και το καλοκαιράκι τα τραπεζάκια έξω στη Ξενοκράτους για να χαζεύουμε την περατζάδα. Μια χαρά.

Αρκετές φορές περνά από εκεί και ο Κωνσταντίνος Τζούμας, στο πρόσωπο του οποίου δεν λείπουν οι ρεβεράντζες κάποιων περίοικων και κάποιων εργαζόμενων στο μαγαζί. Άλλοι τον βλέπουν ως τακτικό πελάτη και αναγκάζονται να είναι ευγενικοί μαζί του, χωρίς ωστόσο να μπορούν να κρύψουν το μειδίαμα που ξεφεύγει από τα χείλη.

Να πω την αλήθεια μου, μικρότερος έβλεπα με περιέργεια την όλη προσέγγιση και το στυλ του Τζούμα. Κάτι η εμφάνισή του σε επεισόδιο των «Απαράδεκτων», κάτι  η συμμετοχή του στην ταινία «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα», κάτι οι εκπομπές στο «Εν Λευκώ», μου είχαν δημιουργήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Μεγαλώνοντας άρχισε να με κουράζει αρχικά το ύφος του και στη συνέχεια να με ενοχλούν ιδιαίτερα αυτά που έλεγε, αυτά που πιστεύει και πρεσβεύει. Τι να κάνουμε όμως, ο καθένας με τα δικά του θέματα, με τα δικά του μάτια, τα δικά του βιώματα και τις δικές του αντιλήψεις.

Έχασα τον Τζούμα, σταμάτησα να τον παρακολουθώ, αλλά τον έβλεπα που και που στου «Φιλίππου». Κάθε φορά που καθόταν κοντά μας ήταν φλύαρος, με όλους και με όλα, όπως φλύαρος και κουραστικός ήταν και παραμένει – από ό,τι μαθαίνω από φίλους – στο ραδιόφωνο. Μια περσόνα «bigger than life» υποτίθεται, με έναν δήθεν ιπποτισμό, που δεν χωρά στη «φτωχή» Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να κάνει και χωρίς αυτή. Φλύαρος σε όλα του, με μια εστέτ ξιπασιά που ξεχειλίζει.

Και να που μάθαμε σήμερα δια στόματος Τζούμα ότι οι γυναικοκτονίες «οφείλονται και στη φλυαρία των γυναικών». Αλήθεια ε; Ακόμη ένας Δανίκας μας έτυχε, ακόμη ένας σκοταδιστής παπάς, ακόμα ένα δημόσιο πρόσωπο που σπεύδει να «ξεπλύνει» τους γυναικοκτόνους δολοφόνους και να κλείσει το μάτι στον σεξισμό και το μισογυνισμό. Ατοφιος, σάπιος, κυνικός μισογυνισμος σήμερα από τον Τζουμα, όπως γράφει και η Μαρία Λουκά.

Είναι βέβαιο ότι θα ξαναδώ τον φλύαρο Τζούμα στου «Φιλίππου». Και τι να του πω ή τι να του κάνω καλύτερα; Επειδή είναι φλύαρος, όπως φλύαρες είναι για τον ίδιο οι γυναίκες που δολοφονούνται, θα πρέπει να ενεργήσω όπως θα ενεργούσε ένας γυναικοκτόνος;

Στον Τζούμα και στον κάθε Τζούμα που πρεσβεύει τέτοιες αντιλήψεις, αξίζει μόνο η περιφρόνηση. Η απόλυτη περιφρόνηση.