Τι εμμονή είναι αυτή με το θέατρο «Εμπρός»;
Όσο η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς και την ανάγκη για ελεύθερη ατομική ή συλλογική έκφραση, τόσο περισσότερο θα αυταρχικοποιείται η δράση της.
«Ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο». Αυτές οι τρεις λέξεις φαίνεται να αποτελούν «κόκκινο πανί» για την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ που έχουν πάθει εμμονή με το σφράγισμα του θεάτρου «Εμπρός».
Αυτές οι τρεις λέξεις συνοψίζουν ό,τι πάει κόντρα στην ιδεολογική συντήρηση κι οπισθοδρόμηση της κυβέρνησης. Για την πλειοψηφία των στελεχών της κυβέρνησης είναι κρίσιμο να φιμωθεί ένας ελεύθερος χώρος πολιτισμού, καλλιτεχνικής έκφρασης και ιδεών, παρά να απαντήσει επίσημα, για παράδειγμα, στις προσβλητικές δηλώσεις του εφοπλιστή κ. Λασκαρίδη. Για την πλειοψηφία των στελεχών της κυβέρνησης είναι κρίσιμο να τσιμεντωθεί το θέατρο όποτε ανοίγει, παρά να μη διαφύγει της σύλληψης ο καταδικασθείς Χρήστος Παππάς ή να σταματήσει η αστυνομία να περιφρουρεί πορείες της ΧΑ. Για την πλειοψηφία των στελεχών της κυβέρνησης είναι, επίσης, κρίσιμο να μείνει κλειστό το «Εμπρός», παρά να στηριχθεί ο καλλιτεχνικός κόσμος που μέσα στην πανδημία έχει βρεθεί στο περιθώριο, με την υπουργό Πολιτισμού να τους αντιμετωπίζει ως παρίες της κοινωνίας μας.
Πάρτι, συζητήσεις, εικαστικές εγκαταστάσεις, εργαστήρια, προβολές, συνελεύσεις, συλλογική κουζίνα, δράσεις στη γειτονιά. Μια κουλτούρα που δεν αντέχεται από τον κ. Μητσοτάκη, που θέλει να καλλιεργεί το προφίλ του φιλελεύθερου πολιτικού, αλλά επί της ουσίας έχει υιοθετήσει ή ανέχεται τις πλέον συντηρητικές κι αυταρχικές επιλογές κι ένα πολιτικό αφήγημα βγαλμένο από την σκοτεινές ιδεολογικά εποχές των δεκαετιών του 1950 και 1960.
Η εμμονή της κυβέρνησης θα έρθει μπούμερανγκ. Όσο δεν αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς και την ανάγκη για ελεύθερη ατομική ή συλλογική έκφραση, τόσο περισσότερο θα αυταρχικοποιείται η δράση της και τόσο περισσότερο θα βρίσκεται κοντά στην πολιτική της καταβαράθρωση.
