Vive la France: Γίνονται πολιτικά πράγματα στη Γαλλία που θα επηρεάσουν ολόκληρη την Ευρώπη

Το εκλογικό αποτέλεσμα, το νέο πολιτικό σκηνικό και οι ισορροπίες που διαμορφώνονται στη Γαλλία αναμένεται να επηρεάσουν τις εξελίξεις σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και ιδιαίτερα στην ΕΕ. Από τους πολιτικούς συσχετισμούς και την ιδεολογική σύγκρουση στα ευρωπαϊκά όργανα, μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις σχέσεις με τη Ρωσία, τα ενεργειακά, τις οικονομικές πολιτικές, την περιφερειακή ασφάλεια και το προσφυγικό.

Η αστάθεια και η αβεβαιότητα επιτείνονται, κι αυτό αποτυπώνεται σε όλους τους κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες σε Γαλλία κι Ευρώπη. Ο Εμμανουέλ Μακρόν αναμένεται να κάνει διάφορες πολιτικές «μανούβρες» – γιατί μπορεί να μην εξασφάλισε πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση αλλά είναι σκληρός οπορτουνιστής – και να προχωρήσει σε επιλογές που θα βάλουν τρικλοποδιές σε Μελανσόν και Λεπέν για να «τριμάρει» τη δυναμική που έχουν αμφότεροι. Ούτε ισορροπιστής θα γίνει, ούτε συμβιβασμούς θα κάνει, αντίθετα θα ξεδιπλώσει μία ρητορική που θα πατά σε δύο βάρκες, «κλέβοντας» στοιχεία από τους δύο πολιτικούς του αντιπάλους για να τους απογυμνώσει πολιτικά. Έτσι δεν έκανε άλλωστε με το σοσιαλιστικό κόμμα και τους ρεπουμπλικάνους το 2017 πριν την πρώτη του προεδρική θητεία, όταν είχε δηλώσει ότι εκφράζει «τόσο την αριστερά όσο και τη δεξιά»; Υιοθέτησε τα δυνατά στοιχεία στη ρητορική τους, έπαιξε με τη θεωρία των post politics, εμφανίστηκε ως εκείνο που έλειπε μεταξύ των δύο πόλων κι ως μία «φρέσκια» πολιτική προσωπικότητα και τα κατάφερε. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Η δεξιά στροφή στη Γαλλία και την Ευρώπη βρήκε τείχος με την άνοδο του Μελανσόν, ο οποίος κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο προεκλογικά, να συσπειρώσει σοσιαλιστές, πράσινους, αριστερά και κομμουνιστές και να τους βάλει όλους στη Βουλή. Πολιτικά ευφυής, ο Μελανσόν έκανε το πρώτο βήμα σε μια win-win συμμαχία την οποία καλείται τώρα να κρατήσει όρθια, καθώς ήδη έχουν ξεκινήσει τα μαχαιρώματα και οι αποσχιστικές τάσεις εντός του ΝUPES. Αλίμονο, αριστερά χωρίς διασπάσεις και προσωπικές ατζέντες γίνεται; Δεν γίνεται! Τα γνωστά αδιέξοδα του χώρου αναμένεται να βγουν και πάλι στην επιφάνεια, στοιχείο ανωριμότητας και μαξιμαλιστικού βοναπαραρτισμού που εξηγούν εν πολλοίς για ποιο λόγο με όσα δεινά μας έχει προκαλέσει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός οι προοδευτικές δυνάμεις συνεχίζουν να κινούνται με ρυθμούς χελώνας, να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος. Ναι, κι ο Μελανσόν μέρος αυτής της ομάδας είναι, με τα λάθη του και τα στραβά του, αλλά τουλάχιστον είδε λίγο παραπέρα σε αυτή τη συγκυρία κι ένωσε τα χίλια κομμάτια της αριστεράς, έστω και προσωρινά.

Όσο για την Λεπέν, τα έχουμε ξαναπεί. Η αστική Γαλλία εδώ και δεκαετίες απορρίπτει το κόμμα της, αλλά όσο το απορρίπτει τόσο δυναμώνει στα κάτω, στα αδύναμα εισοδηματικά στρώματα. Με το «κοινωνικό» και αντιευρωπαϊκό στοιχείο του προγράμματός της να έχει αμβλυνθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, η ακροδεξιά έχει γίνει πιο εύπεπτη σε ένα ευρύτερο φάσμα δεξιών ψηφοφόρων, αλλά και πολλών άλλοτε ψηφοφόρων της αριστεράς, που αναζητούν μια εναλλακτική λύση απέναντι στο κατεστημένο, στη γεροντοκρατία και την αδιέξοδη επανάληψη. Έχοντας φτάσει σε 206 επαναληπτικές εκλογές σε περιφέρειες και δήμους, το Rassemblement National αναδείχθηκε νικήτρια πολιτική δύναμη σχεδόν στις μισές από αυτές, ενώ στην πλούσια κι έντονα καθολική νοτιοανατολική περιφέρεια Provence-Alpes-Cote-d’Azur κέρδισε τις μισές από τις έδρες παρακαλώ.

Το μέλλον του Μακρόν, το μέλλον της αριστεράς και το μέλλον της ακροδεξιάς στη Γαλλία είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Οι πολιτικές στρατηγικές το επόμενο διάστημα αναμένεται να μας εκπλήξουν και να δώσουν λίγη ζωή στη βαρετή, ελιτίστικη και παρακμάζουσα πολιτική ζωή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Vive la France, λοιπόν, έστω και με αρκετή δόση ανησυχίας και προβληματισμού.