«Μια ακροδεξιά κυβέρνηση θα μας βάλει στο στόχαστρο μια και καλή»

Με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι ο δεξιός συνασπισμός είναι πιο πιθανό να επικρατήσει στις ιταλικές εκλογές στις 25 Σεπτεμβρίου, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα της Ιταλίας ανησυχεί πολύ για τις συνέπειες μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης.

Ο συνασπισμός αποτελείται από δύο ακροδεξιά, λαϊκιστικά κόμματα, τους «Αδελφούς της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι και τη «Λέγκα του Βορρά» του Ματέο Σαλβίνι, από το δεξιό κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, «Εμπρός Ιταλία», και επιμέρους, μικρότερους κατ’όνομα κεντροδεξιούς συμμάχους. Το κόμμα της Μελόνι αναμένεται να επικρατήσει με τις περισσότερες ψήφους, με ένα ποσοστό γύρω στο 24% όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα, έναντι του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος που βρίσκεται στη δεύτερη θέση.

Ακτιβιστές και μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ιταλία προβλέπουν ότι μια νίκη θα αποτελέσει μια ιδιαίτερα άσχημη εξέλιξη. Η Βαλεντίνα, 30 ετών, κάτοικος της Ρώμης και ενεργή στο ακτιβιστικό σκέλος της κοινότητας, δήλωσε στο rosa.gr ότι φοβάται βαθιά πως μια ακροδεξιά κυβέρνηση θα νομιμοποιήσει μια «επιθετική συμπεριφορά» απέναντί τους. «Φοβάμαι ότι μια ακροδεξιά κυβέρνηση θα δώσει το ‘πράσινο φως’ για βίαιες ενέργειες εναντίον μας και ότι θα γίνει σταδιακά αποδεκτό να μας συμπεριφέρονται ως πολίτες β’κατηγορίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μάρκο, 25 ετών, μέλος ακτιβιστικών οργανώσεων μεταξύ των οποίων και το Movimento Identità Trans, που προσπαθεί να οργανώσει καμπάνιες ενημέρωσης για την ενίσχυση της ορατότητας των τρανς ατόμων, προσθέτει στο rosa.gr ότι «ήδη τα ακροδεξιά κόμματα έχουν ανοίξει τον δρόμο για απενοχοποίηση επιθετικών ενεργειών κατά της κοινότητάς μας, κλείνοντας το μάτι σε όσους δεν θέλουν να μας βλέπουν να κυκλοφορούμε, να υπάρχουμε και να ζούμε ως ισότιμοι πολίτες με ίσα δικαιώματα όπως όλοι οι υπόλοιποι, όπως οι straight».

Η Τζιουσεπίνα, 20 ετών από την Μπολόνια, που σπουδάζει πολιτικές επιστήμες στο Λονδίνο, μοιράζεται τους φόβους της μαζί μας. «Το πολιτιστικό σοκ που έχω κάθε φορά που επιστρέφω στην Ιταλία και μετά επιστρέφω πάλι πίσω στο Λονδίνο είναι πολύ έντονο. Κάθε φορά είναι και χειρότερα. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι ένιωσα έναν διάχυτο ρατσισμό σε μέρη στη βόρεια Ιταλία που είχα πάει για διακοπές. Δεν το έχω ξαναζήσει».

Οι επικεφαλής των δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων επιχειρούν να διαχειριστούν τον ρατσισμό, την ομοφοβία και τον σεξισμό με μια πιο ήπια ρητορική, θέλοντας να ενισχύσουν το προφίλ τους, χωρίς ωστόσο να αναγνωρίσουν ανοιχτά την ισότιμη σχέση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών της χώρας. «Εμείς και οι πρόσφυγες βρισκόμαστε στο επίκεντρο της επιθετικής ρητορικής από τοπικούς πολιτευτές. Φοβάμαι ότι τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας θα δεχτούν επίθεση, με τρόπο τόσο ύπουλο όσο και φανερό, με ψηφίσματα μέσα στο Κοινοβούλιο και τη Γερουσία. Και οι τρεις τους – Μελόνι, Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι – με τις δηλώσεις και τη στάση τους, μας έχουν στο στόχαστρο. Είναι ζήτημα πολιτισμικό νομίζω, είναι θέμα ταυτότητας. Μας θεωρούν υπάνθρωπους, κάτι ξένο και επικίνδυνο γι’ αυτούς», μας λέει ο Μάρκο, ετοιμάζοντας μαζί με άλλους ακτιβιστές κινητοποίηση στο Μιλάνο κατά των Μελόνι και Σαλβίνι.

Η τριάδα του μίσους της ιταλικής πολιτικής σκηνής / AP Photo

«Η αντίσταση είναι ζωτικής σημασίας»

Η Τζιουσεπίνα δεν εκπλήσσεται από την άνοδο της ιταλικής ακροδεξιάς, εκτιμώντας ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης της αριστεράς. «Όσο περισσότερο η αριστερά διασπάται, όσο περισσότερο εγκλωβίζεται σε δικά της ψευτοδιλήμματα, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει η δεξιά και η ακροδεξιά και θα καθορίζει την ατζέντα», τονίζει στο rosa.gr.

Ο Mικέλε, 35 ετών, σύμβουλος επικοινωνίας και ενεργό μέλος της κοινότητας που έχει στηρίξει το Roma Pride ήδη από τα πρώτα χρόνια, συμφωνεί. «Η ακροδεξιά εντοπίζει κάποιες ξεκάθαρες ιδέες της αριστεράς, τις υιοθετεί και προχωρά χωρίς πολλά πολλά, προσθέτοντας και τις δικές της ιδεολογικές ‘κορόνες’. Φτιάχνει ένα εκρηκτικό μείγμα που βασίζεται κυρίως στο φόβο, σε αντίθεση με την αριστερά που χάνει τελικά την ουσία και ο λόγος της γίνεται άσκοπα περίπλοκος και μπερδεύει τους ψηφοφόρους. Το μήνυμά της θολώνει τελικά και δεν φτάνει εκεί που πρέπει να φτάσει».

Η Τζόρτζια, 23 ετών, φοβάται περισσότερο ότι θα την αγνοήσουν και θα περιθωριοποιηθεί περισσότερο. «Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να φύγουν από την Ιταλία και εκείνοι που βρίσκουν τη δύναμη να ενωθούν και να θωρακιστούν», μας λέει. «Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι η κοινότητά μας θα διασπαστεί. Αυτό θα μας έκανε λιγότερο δυνατούς και η αντίσταση στο πολιτικό πεδίο θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη».

«Η αντίσταση είναι ζωτικής σημασίας», συμπληρώνει ο Μικέλε. «Η πατριαρχική κουλτούρα στην οποία ζούμε προσπαθεί πάντα να μας πάρει αυτό που έχουμε κατακτήσει. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα, τους χώρους, την αξιοπρέπειά μας». Ο ίδιος συνεργάζεται με πολιτικά κόμματα, τοπικές οργανώσεις και εταιρείες τα τελευταία δέκα χρόνια και πιστεύει ότι θα μπορέσει να συνεχίσει να συνεργάζεται μαζί τους, καθώς η συμπερίληψη και η ισότητα είναι πλέον «δεδομένες», όπως υπογραμμίζει, στην κοινωνία των πολιτών. Ωστόσο, φοβάται ότι μια ακροδεξιά κυβέρνηση μπορεί να εμποδίσει την πρόοδο «Πολιτικές αποφάσεις μπορούν να δημιουργήσουν μια τοξική συζήτηση και κατάσταση. Το έχουμε δει στο παρελθόν με τον Μπερλουσκόνι και τον αχαλίνωτο σεξισμό, το έχουμε δει με τον Σαλβίνι και τους πρόσφυγες, το έχουμε δει κατά κόρον τελευταία και από την Μελόνι που βάζει στο πάγο ό,τι έχει να κάνει με την ισότητα των πολιτών ανεξαρτήτως σεξουαλικής προτίμησης στους χώρους εργασίας. Αυτό που μας ανησυχεί είναι ότι μπορεί να βυθιστούμε σε έναν ‘δικαιωματικό μεσαίωνα’ από τον οποίο κανείς δεν ξέρει πως θα μπορούσαμε να βγούμε».

Τα δικαιώματα δέχονται ήδη επίθεση

Το 2021 τα κόμματα της Μελόνι και του Σαλβίνι μπλόκαραν την επικύρωση του λεγόμενου «νομοσχεδίου Zan», που πήρε το όνομά του από τον Alessandro Zan, τον πολιτικό και ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Το νομοσχέδιο θα καθιστούσε τη βία κατά της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας έγκλημα μίσους.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο τροποποιήθηκε πολλές φορές, οι ακτιβιστές περιέγραψαν την τελευταία έκδοση ως «την πιο soft και με τις περισσότερες υποσημειώσεις που θα μπορούσε να υπάρξει», ωστόσο τα δύο ακροδεξιά κόμματα εξακολουθούσαν να αντιτίθενται, με βουλευτές τους να σημειώνουν ότι το νομοσχέδιο ήταν περιττό και ότι θα συνιστούσε «έγκλημα κατά της σκέψης και της ανθρώπινης φύσης».

Ένα φυλλάδιο στον ιστότοπο των «Αδελφών της Ιταλίας» εξηγεί τους λόγους που το κόμμα αντιτάχθηκε στο νομοσχέδιο. Οι συγγραφείς του υπογράμμιζαν ότι προωθούσε την «ιδεολογία του φύλου» – έναν φορτισμένο ιδεολογικά και πολιτικά όρο που χρησιμοποιούν συχνά οι ακροδεξιές ομάδες για να πείσουν τους εκλογείς ότι το φεμινιστικό και το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα θέλουν να «διαγράψουν» τις διαφορές μεταξύ των φύλων. Η ρητορική αυτή ενισχύθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικά μετά την υιοθέτηση της εθνικής πολιτικής υπέρ των αμβλώσεων έως και εννέα εβδομάδες μετά την έναρξη της κύησης, προκαλώντας σχόλια αγανάκτησης και οργής από το ντουέτο Μελόνι-Σαλβίνι, τροφοδώντας παράλληλα και ένα κύμα αντίδρασης από δεξιές, τοπικές κυβερνήσεις. Παράλληλα, το κόμμα του Μπερλουσκόνι στήριξε πολιτικά εκστρατείες οργανώσεων που τάσσονται κατά των αμβλώσεων, πιέζοντας τις τοπικές κοινότητες, τα νοσοκομεία και τις κλινικές να μην προχωρούν σε αμβλώσεις.

Από το Rome Pride μπροστά από το Κολοσσαίο της Ρώμης (φωτογραφία αρχείου) / AP Photo

Στο περιοχές της Ανατολικής Ιταλίας, όπως στο Marche, που ελέγχονται πολιτικά και διοικητικά από τους «Αδελφούς της Ιταλίας», η πολιτική προστασίας των αμβλώσεων δεν εφαρμόστηκε καν. Η συντριπτική πλειονότητα των γιατρών στην περιοχή αρνείται να παρέχει ασφαλείς υπηρεσίες αμβλώσεων επειδή είναι «αντίθετη με τις ηθικές τους αξίες». Σε μια πρόσφατη συζήτηση για το θέμα, ο Φίλιπο Σαλταμαρτίνι, σύμβουλος υγείας στο Marche, δήλωσε ότι η προστασία της ζωής είναι «χριστιανική αρχή».

Πολλοί θεωρούν το Marche ως ένα παράδειγμα του τι μπορεί να σημαίνει μια ακροδεξιά, εθνική κυβέρνηση για τα δικαιώματα αναπαραγωγής και τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Φέτος, η περιφερειακή κυβέρνηση αρνήθηκε να στηρίξει χρηματοδοτικά το Marche Pride, με την πολιτική ηγεσία να τονίζει ότι «έχει τον χαρακτήρα πολιτικού γεγονότος».

Διεθνές δίκτυο ακροδεξιών κομμάτων

Τα δύο ακροδεξιά κόμματα συνδέονται στενά με άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και όχι μόνο. «Για τουλάχιστον 20 χρόνια, τα ακροδεξιά κόμματα στην Ιταλία έχουν ευθυγραμμιστεί με την ακροδεξιά και την alt-right σε όλο τον κόσμο, αναμειγνύοντας θρησκευτικές αξίες και φονταμενταλιστικές ιδέες. Αυτό περιλαμβάνει το Παγκόσμιο Κογκρέσο των Οικογενειών (WCF) που εδρεύει στις ΗΠΑ, μια ομάδα κατά των αμβλώσεων και κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ που πιστεύει στην ιδέα της ‘φυσικής οικογένειας’ και βασίζεται στον γάμο μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας και των βιολογικών τους παιδιών», σημειώνει ο Μικέλε. «Η 13η συνάντηση του WCF πραγματοποιήθηκε στη Βερόνα το 2019», προσθέτει, «απόφαση που αναγνωρίζει τη σημασία της Ιταλίας στην παγκόσμια εκστρατεία του οργανισμού».

Η Μελόνι σε προεκλογική ομιλία στην Ανκόνα, στις 23 Αυγούστου, ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου / AP Photo / Domenico Stinellis

Η εκδήλωση χρηματοδοτήθηκε από την περιφερειακή κυβέρνηση και τον Ιταλό υπουργό οικογενειών, σε μια εποχή που ο Ματέο Σαλβίνι ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών. «Όταν ανακοινώθηκε ότι η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Ιταλία, ο Σαλβίνι δήλωσε περήφανα: ‘Αυτή είναι η Ευρώπη που μας αρέσει’. Περιμένουμε από έναν τέτοιο πολιτικό, με αυτές τις ιδέες, να μην μας πολεμήσει;», διερωτάται ο Μικέλε.

Τον περασμένο Ιούνιο η Μελόνι πήγε στην Ισπανία για να υποστηρίξει τη Μακαρένα Ολόνα από το ακροδεξιό κόμμα Vox στις περιφερειακές εκλογές της Ανδαλουσίας. Στην ομιλία της η Μελόνι, δακρυσμένη, τόνισε ότι είναι περήφανη για την «κανονική οικογένεια». «Ναι στη φυσική, κανονική οικογένεια, όχι στο λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ! Ναι στη σεξουαλική ταυτότητα, όχι στην ιδεολογία του φύλου!», δήλωσε η ακροδεξιά πολιτικός, δείχνοντας για ακόμη μια φορά τις προθέσεις της και των συμμάχων της.

«Παρά τις προσπάθειες των ακροδεξιών κομμάτων να αποστασιοποιηθούν από τον φασισμό, η προέλευσή τους, τα σύμβολά τους και πάνω απ’ όλα οι πολιτικές τους απόψεις αφήνουν πολλούς να πιστεύουν ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία τους θα έθετε σε κίνδυνο τα δικαιώματα αναπαραγωγής και την ισότητα όλων μας στην Ιταλία», μας λέει ανήσυχος ο Μάρκο, κλείνοντας τη συζήτηση. «Εμείς θα επιμείνουμε και όσο θέλουν κάποιοι τοξικοί πολιτικοί να μας βάλουν στο περιθώριο, τόσο θα μας βλέπουν μπροστά τους, όλο και πιο δυνατούς και επίμονους, διεκδικώντας το αυτονόητο: την ισότητα και το σεβασμό».