Η σεξουαλική κακοποίηση δεν συμβαίνει μόνο τη στιγμή που κάποιος σταματά να σέβεται την ύπαρξή σου, την αυτοδιάθεση του κορμιού σου, εσένα και τη ψυχή σου. Συμβαίνει και κάθε φορά που ανασύρεις στη μνήμη σου εκείνη τη στιγμή, ή τις στιγμές. Ξαναζείς τον εφιάλτη.
Σε κοινωνίες βαθιά πατριαρχικές δε, όταν κάποιο θύμα σεξουαλικής κακοποίησης αποφασίσει να εξομολογηθεί τι υπέστη, αντί να στιγματιστεί ο θύτης, στιγματίζεται το θύμα. «Τι φορούσε» και «προκάλεσε», «που βρισκόταν και τι γύρευε εκεί», «αν είχε δώσει δικαιώματα», αν…, αν…, αν…
Στη χώρα μας, τις τελευταίες ημέρες, με την αποκάλυψη της αθλήτριας Σοφίας Μπεκατώρου, έσπασε ένας κύκλος σιωπής που κράτησε για χρόνια ολόκληρα. Χρόνια που πολλά θύματα δεν μίλησαν για τις βαθιές πληγές τους. Χρόνια που οι πατριαρχικές δομές εξουσίας διαιώνισαν αυτή την αφωνία γιατί εκτός από το “τι θα πει ο κόσμος” τα θύματα φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, τη θέση τους, το πτυχίο τους, την πορεία τους.
Όμως η σιωπή έσπασε κάνοντας θόρυβο. Δειλά δειλά, ολοένα και περισσότερ@ μιλούν για όσα βίωσαν στο χώρο εργασίας τους, το κόμμα τους, το πανεπιστήμιό τους. Υψώνουν ένα τείχος τόλμης και προστασίας για όσ@ βίωσαν, καλώντας τους να λύσουν τη σιωπή τους, όσα χρόνια κι αν πέρασαν.
Εκεί λοιπόν πέρα από τα «τώρα το θυμήθηκε;» προκύπτει κι ένα άλλο ζήτημα. Είναι δυνατή μία δικαίωση; Όχι απλά μία στιγμιαία προφορική ηρωοποίηση των θυμάτων, αλλά μία ουσιαστική, δικαστική δικαίωση.
Το τείχος της παραγραφής των σεξουαλικών εγκλημάτων
Δυστυχώς στη χώρα μας, οι νομικές κινήσεις είναι περιορισμένες εάν το έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας έχει συμβεί τουλάχιστον 15 χρόνια πριν, όπου ανέρχεται ο χρόνος παραγραφής του.
Αυτό ανοίγει έναν άλλο κύκλο, αυτόν της ματαιότητας καθώς το θύμα, που δεν μπόρεσε να καταγγείλει τη σεξουαλική κακοποίησή του σε ένα επαρκές για το νόμο διάστημα, θεωρεί πια ότι είναι μάταιο να το καταγγείλει. Έτσι, αν δεν υπάρξουν νέες αντίστοιχες καταγγελίες για πιο πρόσφατα εγκλήματα του θύτη, που να μην έχει παρέλθει το διάστημα των 15 ετών, εκείνος μένει ατιμώρητος.
Όμως, οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης δεν μπορούν να βρίσκουν τον τοίχο της παραγραφής. Τα σεξουαλικά εγκλήματα τραυματίζουν βαθιά τις ψυχές των θυμάτων και η Πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει για την ιδιαιτερότητα των πληγών τους που δεν επουλώνονται ποτέ ολοκληρωτικά και τον χρόνο που απαιτείται προκειμένου να μιλήσουν για αυτά.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η Πολιτεία στη χώρα μας, που βρίσκεται στην αρχή του δικού της κινήματος #MeToo οφείλει να παρέμβει προκειμένου να αλλάξει ο χρόνος παραγραφής των σεξουαλικών αδικημάτων.
