Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: «Σήμερα, δεν γιορτάζουν οι γυναίκες, σήμερα τιμούνται οι γυναίκες»

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σήμερα. Κάποιοι θα μιλήσουν για γιορτή, κάποιοι θα εξαντληθούν στο να προσφέρουν ένα λουλούδι στις γυναίκες της ζωής τους, ελάχιστοι θα την αναλογιστούν ως ημέρα υπενθύμισης.

Γράφει η Εύα Ζούπη*

Πολλοί θα ρωτήσουν «γιατί χρειάζεται μία τέτοια μέρα» ή «γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχη ημέρα για τους άνδρες». Είναι οι ίδιοι που αναρωτιούνται γιατί δεν χρησιμοποιείται ο όρος ανδροκτονία την στιγμή που στη χώρα μας μετράμε περίπου 20 γυναικοκτονίες μέσα σε έναν χρόνο. Είναι οι ίδιοι που δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί πρέπει να κατοχυρωθεί νομικά ο όρος γυναικοκτονία και γιατί δεν καλύπτεται από τον όρο ανθρωποκτονία. Είναι οι ίδιοι στην τελική, οι οποίοι όχι απλά αποτελούν μέρος του προβλήματος, αλλά είναι το πρόβλημα και ο λόγος που υποδηλώνει την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτής της ημέρας.

Συχνά γίνεται αναφορά στο «αδύναμο φύλο». Συχνά γίνεται αναφορά στις γυναίκες που δεν τα καταφέρνουν μόνες τους και έχουν την ανάγκη από την στήριξη ενός συντρόφου.

Ειλικρινά, είναι πολλές οι φορές που αναρωτιέμαι αν το «ισχυρό φύλο» επωμιζόταν έστω με τα μισά από αυτά που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες στις σύγχρονες κοινωνίες. Αναρωτιέμαι εάν μπορούν όντως να διακρίνουν πόσο απαιτητικός είναι ο «ρόλος» που μας έχει αποδοθεί.

Εάν έχουν συλλογιστεί, για παράδειγμα, πως, όπως και αυτοί, εργαζόμαστε, αλλά αμειβόμαστε λιγότερο ή δεν έχουμε πάντα τις ίδιες ευκαιρίες εξέλιξης, θα μοχθήσουμε για να κατακτήσουμε μία θέση εργασίας, αλλά θα πρέπει και να απαντήσουμε στον χαμογελαστό HR εάν σκοπεύουμε να κάνουμε παιδιά άμεσα, δε θα θέλουμε να κάνουμε παιδιά και οι γύρω μας αναρωτιούνται πως θα ολοκληρωθούμε σαν όντα και μας βομβαρδίζουν καθημερινά με ερωτήσεις για αυτό, κάνουμε παιδιά και μας λένε πως τώρα τέλος, γίναμε μανάδες, επιλέγουμε σταθερό σύντροφο, βολευόμαστε, επιλέγουμε ελεύθερες σχέσεις, είμαστε ανασφαλείς.

Αυτό που πρέπει εν ολίγοις να αντιληφθούμε όλοι είναι πως ως γυναίκες καλούμαστε να κάνουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα με τους άνδρες και παράλληλα να προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε σε έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Σήμερα, λοιπόν, δεν γιορτάζουν οι γυναίκες.

Σήμερα τιμούνται οι γυναίκες που προσπαθούν, αγωνίζονται, προσφέρουν, θυσιάζονται.

Και μέχρι τα αυτονόητα να νοούνται όντως ως τέτοια, η ημέρα αυτή θα μας υπενθυμίζει τους αγώνες που έχουν δοθεί και αυτούς που έρχονται και πρέπει να κερδηθούν.

*Η Εύα Ζούπη είναι Τοπογράφος Μηχανικός και μέλος της ΚΠΕ του Κινήματος Αλλαγής.