Ανδρέας Αλικανιώτης: Προσπάθησα να βοηθήσω όσους είχαν ανάγκη

Ο Ανδρέας Αλικανιώτης 20 ετών, φοιτητής στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας, περιγράφει στο rosa.gr και τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο τις εφιαλτικές στιγμές από το τραγικό δυστύχημα με τη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη, στην οποία υπήρξε επιβάτης στο 2ο βαγόνι και κατάφερε να βοηθήσει πολλούς επιβάτες να απεγκλωβιστούν.

Ποια είναι τα συναισθήματά σου; Πως βίωσες εσύ το περιστατικό;

Τα συναισθήματά μου αυτή τη στιγμή είναι ανάμεικτα για κάποια πράγματα δεν ξέρω πως να αντιδράσω και ειλικρινά εύχομαι να μη συμβεί ποτέ σε κανέναν αυτό. Εκείνη την ώρα κατά τις 23:20 περίπου, προγραμματίζαμε με την παρέα μου το ποιος θα με πάρει από τον σταθμό και τι ώρα θα φτάσουμε γιατί υπήρχε καθυστέρηση, ένιωσα ξαφνικά ένα δυνατό τράνταγμα και μετά ακολούθησε πυρκαγιά και το ότι σύρθηκε το βαγόνι.

Ταυτόχρονα ακούγονταν φωνές από πανικό για βοήθεια. Εκεί υπήρχαν άτομα με ψυχραιμία που προσπαθούσαν να βοηθήσουν και κατάφεραν να καθησυχάσουν τον κόσμο. Τότε σπάσαμε το τζάμι του τρένου το οποίο ήταν ήδη ραγισμένο, πετάξαμε τις βαλίτσες ώστε να μπορέσουμε να προσγειωθούμε όλοι στα μαλακά. Έτσι πηδήσαμε όλοι από ένα ύψος των 3-4 μέτρων και προσγειωθήκαμε στις βαλίτσες. Εκεί βέβαια υπήρχαν και σίδερα αυτοί και υπήρξαν και πολλοί τραυματισμοί.

Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις και κινήσεις σας;

Η πρώτη μου κίνηση ήτανε να πάω κατευθείαν να σπάσω το τζάμι ώστε να μην πάθουμε ασφυξία τις αναθυμιάσεις από τις φλόγες και να ελέγξω το υψόμετρο, καθώς ήταν η μόνη λύση να πηδήξουμε από το παράθυρο.

Υπήρξε βοήθεια από αρμόδιες αρχές; Μετά από πόση ώρα ήρθε;

Εκείνη την ώρα δεν είχα την αίσθηση του χρόνου οπότε δεν ξέρω πότε έφτασαν οι αρμόδιες αρχές. Απ’ όσο άκουσα περίπου 20 λεπτά μετά.

Ποιος θεωρείς ευθύνεται για όσα έγιναν; Είναι πολλοί οι υπαίτιοι;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω ποιος ήταν ο υπαίτιος αυτής της κατάστασης αλλά το πιο λογικό είναι να φταίει σαφώς ο σταθμάρχης όποιος ξέχασε να αλλάξει την γραμμή και βρισκόντουσαν δύο τρένα στην αντίθετη κατεύθυνση στις ίδιες ράγες.

Το θάρρος έχει εμπνεύσει πολλούς. Εκείνη τη στιγμή τι σκεφτόσουν;

Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν, έδρασα ενστικτωδώς και προσπάθησα με κάθε τρόπο να βοηθήσω όσους είχαν ανάγκη. Γενικά στη ζωή μου είμαι πολύ ψύχραιμος και επειδή ήμουν από τους λίγους που δεν τραυματίστηκε βαριά… όποιον μπόρεσα βοήθησα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι με το που έσβησαν τα φώτα και εκτροχιάστηκε το βαγόνι, φωτιζόμασταν από τις φλόγες σε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.