Δ. Μυστακίδης: Σε μία κανονική χώρα το εγχείρημα του θεάτρου «Εμπρός» θα στηριζόταν

Ο καλλιτέχνης, μουσικός, τραγουδιστής,  Δημήτρης Μυστακίδης μίλησε Στο Κόκκινο με αφορμή τη συναυλία συμπαράστασης του Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός απέναντι στα σχέδια του δημάρχου της Αθήνας Kώστα Μπακογιάννη για εκκένωση του χώρου μέσω σύμβασης παραχώρησης του κτιρίου από την Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) στον Δήμο Αθηναίων.

«Η λαϊκή μουσική και η τέχνη κυνηγήθηκαν γιατί κάνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται διαφορετικά. Κανένας εξουσιαστής δεν μας θέλει σκεπτόμενους έξω από το κουτί. Αυτό συμβαίνει και με το Εμπρός. Κυνηγιέται διότι είναι κάτι τόσο διαφορετικό στα πολιτιστικά δρώμενα. Δίνει βήμα σε όσους καλλιτέχνες το ζητάνε μέσα από μία αμεσοδημοκρατική διαδικασία. Σε καλλιτέχνες που δεν μπορούν να βρουν χώρο έκφρασης μέσα στις συνθήκες της ελεύθερης αγοράς, η οποία μεταφράζει τα πάντα σε κέρδος. Σε μία κανονική χώρα, αυτό το εγχείρημα θα έπρεπε να το βοηθήσουν και όχι να το κάνουν σαν όλα τα άλλα. Οι άνθρωποι του Εμπρός δεν διεκδικούν την ιδιοκτησία, αλλά τη χρήση.

Σε μία ιδανική συνθήκη θα έπρεπε να υπάρχει μία συνεργασία με τις δημοτικές αρχές ώστε να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική αξία του χώρου και να αφεθούν οι άνθρωποι να το λειτουργήσουν από τη βάση, ώστε να υπάρξει ένας πλουραλισμός. Αυτό που γίνεται τώρα, λέγεται απλώς νεοφιλελεύθερη πολιτική. Όλα στο βωμό του κέρδους».

«Σε αυτή τη συναυλία επέλεξα να παρουσιάσω τον δίσκο ΑΜΕΡΙΚΑ διότι σαν δουλειά έγινε όταν το προσφυγικό ήταν πολύ έντονο με μεγάλες ροές προς την Ελλάδα. Ο τρόπος που βίωσα το προσφυγικό στη Θεσσαλονίκη, με έκανε να κάνω αυτή τη δουλειά ώστε να υπενθυμίσω ότι αυτό ακριβώς ζήσαμε και εμείς ως Έλληνες κάποια στιγμή» δήλωσε στη Μαρία Θανασούλια και τον Κώστα Σαββόπουλο.

Σχετικά με το τραγούδι «Το Κατάστημα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα με σαφείς αναφορές στη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, ο Δημήτρης Μυστακίδης θεωρεί πως ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ είναι το μαγαζάκι της ατομικότητας του καθενός και της καθεμίας που πολλές φορές καταλήγει να έχει μεγαλύτερη αξία από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. «Το ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ είναι η λογική που μεγάλωσε κυρίως η δική μου γενιά. Ότι μας ενδιαφέρει μόνο η πάρτη μας. Το κόστος αυτής της νοοτροπίας το πληρώνουν τα παιδιά μας» είπε χαρακτηριστικά.

«Με τη χιπ χοπ δεν είχα καμία σχέση. Όταν έγραφα το «ΜΙΛΑ», τα μικρά μου παιδιά ήταν δεκατεσσάρων και δεκαπέντε χρόνων αντίστοιχα. Αυτή η γενιά ακούει πολύ χιπ χοπ και ξέρει απ’ έξω όλους αυτούς τους στίχους, οι οποίοι είναι απίστευτα μεγάλοι. Παράλληλα, σε κουβέντα μαζί τους συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μου δεν γνώριζαν πολλά από όσα είχαν συμβεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Ούτε για τη δολοφονία του Φύσσα, ούτε για τον Ζακ, ούτε όλα αυτά που είχε υποστεί ο Βαγγέλης Γιακουμάκης στα Γιάννενα.

Προσπάθησα μέσα από το «ΜΙΛΑ» να μιλήσω στα δικά μου παιδιά και κατ’ επέκταση σε άλλα παιδιά αυτής της ηλικίας. Το έγραψα με αυτόν τον τρόπο κυρίως για να μιλήσω στα παιδιά μου, διότι όταν μιλάς στους έφηβους κουνώντας το δάχτυλο, σε αγνοούν. Δεν μπόρεσα να σκεφτώ μία άλλη φόρμα προκειμένου να ακουμπήσω τόσο σκληρά θέματα και να προκύψει ένα τραγούδι που να εκφράζει όντως μία διαμαρτυρία. Δεν είμαι τραγουδοποιός, το πρώτο τραγούδι που έγραψα ήταν το «ΜΙΛΑ». Για να δεις πάντως πόσο αποτυχημένο χιπ χοπ είναι, η κόρη μου είπε «Μπαμπά είναι συγκινητικό, αλλά χιπ χοπ δεν είναι».