Ευθύνες στην ΕΛΑΣ αποδίδει η Δικαιοσύνη για τον θάνατο του 11χρονου Μάριου στο Μενίδι

Στην ανεπάρκεια των αστυνομικών αρχών να περιφρουρήσουν την ευρύτερη περιοχή του Μενιδίου, παρά το γεγονός ότι ήταν έκδηλη η ανάγκη, απέδωσε η ελληνική Δικαιοσύνη το θάνατο του Μάριου Σουλούκου, του 11χρονου μαθητή που σκοτώθηκε μέσα στο προαύλιο του σχολείου του από αδέσποτη σφαίρα τον Ιούνιο του 2017.

Της Αντωνίας Ξυνού για το News 24/7

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση που αποκαλύπτει σήμερα το NEWS 24/7, το τραγικό αυτό συμβάν που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του, «είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης και μία αντιμετωπίσιμη έξαρση της εγκληματικότητας στην περιοχή των Αχαρνών».

Πέντε χρόνια μετά, το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας με την υπ’ αριθμ. 320/2022 απόφαση του, επέρριψε ευθέως ευθύνη στην Ελληνική Αστυνομία, καταλογίζοντας της σφάλμα και υποχρεώνοντας το Δημόσιο να καταβάλει αποζημίωση για ψυχική οδύνη συνολικού ύψους 490.000 ευρώ σε έξι συγγενείς του 11χρονου παιδιού.

«Το Δημόσιο παρέλειψε να λάβει, διά των αστυνομικών οργάνων του, τα προσήκοντα αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της περιοχής, όπου βρισκόταν το σχολικό συγκρότημα. Ειδικότερα, τα αστυνομικά όργανα παρέλειψαν ή σε κάθε περίπτωση, δεν εφάρμοσαν ορθά και αποτελεσματικά τα προληπτικά μέτρα για τον έλεγχο της εγκληματικότητας της περιοχής, που είχαν εκπονηθεί με τους Επιχειρησιακούς Σχεδιασμούς, με σκοπό να αποθαρρύνουν την εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών, μεταξύ των οποίων και την παράνομη και άσκοπη χρήση όπλων. Ήτοι να διαθέσουν ικανό αριθμό αστυνομικών μονάδων κατάλληλα εκπαιδευμένο σε ενισχυμένες εποχούμενες και πεζές περιπολίες καθόλη τη διάρκεια του 24ωρου με εντατικοποίηση κάτι διάρκεια των νυχτερινών ωρών και ειδικότερα πλησίον σχολικών μονάδων, ενόψει του γεγονότος ότι υπήρχαν ήδη σχετικά εγκληματικά περιστατικά από αδέσποτες βολίδες, ώστε να είναι πρόσφορα και ικανά να αποτρέψουν ένα ακόμα εγκληματικό περιστατικό. Τα μέτρα που ελήφθησαν, κατά τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, αποδείχτηκαν ανεπαρκή» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τους διοικητικούς δικαστές, οι οποίοι απέρριψαν όλους τους λόγους απαλλαγής που ισχυρίστηκε το Δημόσιο, υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της έλλειψης αστυνόμευσης και του θανάτου του μικρού Μάριου, ενώ ο ισχυρισμός τα αστυνομικά όργανα έλαβαν μέτρα για την αντιμετώπιση των εγκληματικών περιστατικών της περιοχής απορρίφθηκε ως αβάσιμος.

Και τούτο διότι «η αναγκαιότητα λήψης αστυνομικών μέτρων πρόσφορων και αποτελεσματικών για την προστασία της περιοχής αυτής και ειδικά των σχολικών συγκροτημάτων που, όπως είναι κοινώς γνωστό, αποτελούν χώρους συγκεντρώσεις ατόμων με παραβατική συμπεριφορά (όπως διάθεση ναρκωτικών ουσιών, επίλυση θεμάτων «αντιπάλων ομάδων»), ενόψει της ύπαρξης παρόμοιων βίαιων περιστατικών στο παρελθόν, της ανθεκτικότητας που παρουσίαζε η εγκληματικότητα τα τελευταία χρόνια παρά τα εκπονηθέντα επιχειρησιακά μέτρα, αλλά και το φαινόμενο της ευρείας κατοχής και χρήσης όπλων στην περιοχή, είναι προφανής, καθιστώντας παράνομη την παράλειψη λήψης αυτών, ως τελούμενη καθ’ υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται στην αστυνομία προς επιλογή των εκάστοτε ενδεικνυόμενων μέτρων αστυνόμευσης».

Τέλος, το δικαστήριο καταλήγει πως στο θάνατο του μικρού Μάριου συνέβαλε η «έλλειψη κατάλληλου σχεδιασμού» και «η πλημμελή άσκηση των καθηκόντων των οργάνων της Ελληνικής Αστυνομίας», και όχι η συνδρομή τυχαίου γεγονότος ή γεγονότος που οφείλεται σε ανώτερα βία. «Αυτή η πλημμελής άσκηση των καθηκόντων των αστυνομικών αρχών οδήγησε ευθέως και αμέσως στο γεγονός» επισημαίνει.

Ουσιαστικά, έγιναν δεκτοί οι ισχυρισμοί των συγγενών του 11χρονου, σύμφωνα με τους οποίους «το περιστατικό κάθε άλλο παρά απρόβλεπτο και αναπότρεπτο ήταν, καθότι ήταν συνέχεια του φαινομένου των άσκοπων πυροβολισμών στην περιοχή, το οποίο είχε ήδη εκδηλωθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, συνδεόταν με την ανεξέλεγκτη παράνομη οπλοκατοχή και αποτελούσε έκφανση της διαρκώς κλιμακούμενης εγκληματικότητας που μαστίζει το Δήμο Αχαρνών από το έτος 2000 και τις ενγένει περιθωριοποίησης και υποβάθμισης αυτού».

«Ουσιαστική εγκατάλειψη μίας περιοχής της Αττικής στο έλεος της παρανομίας»

Υπενθυμίζεται ότι η έφεση είχε ασκηθεί από το Δημόσιο, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις με αποτέλεσμα τελικά το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να αποφασίσει να μην προχωρήσει στην άσκηση αναίρεσης της επετειακής απόφασης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως είχε δικαίωμα.

«Οι ισχυρισμοί του Ελληνικού Δημοσίου όπως τους ανέπτυξε με την έφεσή του, ότι δηλαδή η Πολιτεία δεν έχει ευθύνες για τα υψηλότατα επίπεδα εγκληματικότητας στην ευρύτερη περιοχή του Μενιδίου και ότι σε κάθε περίπτωση η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει την καταβολή αποζημίωσης προς την οικογένεια του Μάριου Σουλούκου, απορρίφθηκαν με τρόπο ηχηρό» δηλώνει στο NEWS 24/7, ο νομικός παραστάτης της οικογένειας Σουλούκου, Θεόδωρος Μαντάς.

Αναφέρει δε: «το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αναγνώρισε τις τεράστιες ευθύνες που βαρύνουν την Πολιτεία για την ουσιαστική εγκατάλειψη μίας περιοχής της Αττικής στο έλεος της παραβατικότητας και της παρανομίας, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά, ότι η ελληνική Δικαιοσύνη αντιλαμβάνεται πλήρως, τόσο την ιδιαίτερη σημασία της υπόθεσης, όσο και την ανάγκη της ικανοποίησης του κοινού περί Δικαίου αισθήματος.

Εκφράζουμε την απόλυτη ικανοποίησή μας για την απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους να μην προσφύγει κατά της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου που δέχθηκε πλήρως και με ομόφωνο τρόπο τους ισχυρισμούς και τις αιτιάσεις της οικογένειας του αδικοχαμένου 11χρονου Μάριου Σουλούκου. Η απόφαση του ΝΣΚ, η οποία έρχεται ως επιστέγασμα της δημοσίως εκφρασμένης βούλησης της πολιτικής ηγεσίας, αποτελεί απόδειξη της ανθρωπιάς και της κοινωνικής ευαισθησίας, που οφείλει να επιδεικνύει σε κάθε περίπτωση η ελληνική Πολιτεία».