Επιστολή μαθήτριας Γ’ Λυκείου προς Κεραμέως: κα Υπουργέ, επιτέλους, εμάς, μας ακούει κανείς;

Ο κορονοϊός επελαύνει στη χώρα και εκτός από την ανεπάρκεια της πολιτείας στην στήριξη του ΕΣΥ, έχει αναδείξει και την ανεπάρκειά της στη στήριξη της παιδείας. Πιο συγκεκριμένα, το υπουργείο Παιδείας και η υπουργός, Νίκη Κεραμέως, δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα όσον αφορά την εξάπλωση του κορονοϊού στα σχολεία, με χιλιάδες μαθητές και καθηγητές να νοσούν.

Αποτέλεσμα αυτού είναι, να μένουν οι μαθητές πίσω στην ύλη, το άγχος να τους κυριεύει, κυρίως αυτούς που καλούνται να δώσουν πανελλήνιες, όπως προκύπτει από επιστολή αγανακτισμένης μαθήτριας προς τη Νίκη Κεραμέως.

«Μετά την τελευταία έξαρση του κορονοϊού πολλοί καθηγητές στο σχολείο μας κολλάνε ο ένας μετά τον άλλον. Η απουσία τους έχει ως αποτέλεσμα τόσο να μένουμε πίσω στην ύλη όσο και να μην μπορούμε να έχουμε σταθερή πορεία. Παράλληλα, με την επιστροφή τους πίσω στην τάξη παρατηρείται να προχωράνε με ταχύτατους ρυθμούς, αφού κυριαρχούνται από συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας πως δεν θα προλάβουν να καλύψουν την ύλη», αναφέρει η μαθήτρια στην επιστολή της προς την υπουργό, όπως δημοσιεύτηκε στο alfavita.gr.

Ολόκληρη η επιστολή:

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ και Μέλη του συμβουλίου,

Με αφορμή κάποια περιστατικά που συνέβησαν στο σχολείο μας τις τελευταίες μέρες παίρνω το θάρρος, ούσα και μαθήτρια Τρίτης Λυκείου, να σας στείλω αυτό το μήνυμα.

Μετά την τελευταία έξαρση του κορονοϊού πολλοί καθηγητές στο σχολείο μας κολλάνε ο ένας μετά τον άλλον. Η απουσία τους έχει ως αποτέλεσμα τόσο να μένουμε πίσω στην ύλη όσο και να μην μπορούμε να έχουμε σταθερή πορεία. Παράλληλα, με την επιστροφή τους πίσω στην τάξη παρατηρείται να προχωράνε με ταχύτατους ρυθμούς, αφού κυριαρχούνται από συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας πως δεν θα προλάβουν να καλύψουν την ύλη. Έτσι, οδηγούνται σε μια τυπική παράδοση του μαθήματος, χωρίς να εμβαθύνουν περισσότερο σε σημαντικά σημεία.

Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί επίσης το γεγονός ότι δεν έχουν ληφθεί ορισμένα μέτρα για τους μαθητές που λόγω καραντίνας αναγκάζονται να παραμείνουν σπίτι τους. Πιο συγκεκριμένα, θα αναφέρω μια προσωπική εμπειρία καθώς και οι δυο γονείς μου κόλλησαν κορονοϊό και έπρεπε να περάσω δέκα μέρες στο σπίτι. Αυτή η κατάσταση είχε ως απόρροια να μείνω πίσω στο κομμάτι των μαθημάτων αλλά και γενικότερα να μην μπορώ να ανακάμψω συναισθηματικά. Καταλαβαίνετε πως όταν και οι δυο γονείς νοσούν σε ένα σπίτι όλο το κλίμα είναι ιδιαίτερα βαρύ και δεν ευνοεί την μελέτη.

Έτσι, με την ήδη επιβαρυμένη ψυχολογική μου κατάσταση, επιστρέφοντας στο σχολείο είχα να αντιμετωπίσω ποικίλες δυσκολίες. Ειδικότερα, όλοι οι καθηγητές είχαν την απαίτηση από εμένα να γράψω κάθε διαγώνισμα το οποίο έχασα, γεγονός που ήταν αδύνατο αφού δεν είχα παρακολουθήσει τα σχετικά μαθήματα. Αναμφίβολα, στην θέση μου έχουν βρεθεί χιλιάδες μαθητές που αγωνίζονται για μια θέση στο πανεπιστήμιο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο.

Είναι ευρέως αποδεκτό πως η ψυχική υγεία ενός μαθητή της Τρίτης Λυκείου συνιστά βασικό παράγοντα για την επιτυχία του στις εξετάσεις. Έχοντας ήδη την πίεση των μαθημάτων, ανάλογα γεγονότα το μόνο που του προσφέρουν είναι επιπλέον άγχος, καθιστώντας τον μη αποδοτικό στις υποχρεώσεις του.

Επομένως, προκύπτει εύλογα το εξής ερώτημα: Μήπως η μείωση της ύλης είναι μονόδρομος σε αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε;

Με εκτίμηση,

Μαθήτρια Γ Λυκείου