Γ. Μάγγος: «Στους αστυνομικούς δεν πήρε παρά μόνο 3-5′ για να καταστρέψουν μια ζωή» (Video)

Στις 14 Ιουνίου του 2020, η ΕΛΑΣ ξυλοκόπησε άγρια έναν νεαρό, τον Βασίλη Μάγγο. Τον χτύπησαν μέρα μεσημέρι, σε κοινή θέα μπροστά σε κάμερες και άλλους διαδηλωτές. Έναν μήνα μετά βρέθηκε νεκρός. Μέσα από το δωμάτιο του νοσοκομείου είχε καταγγείλει ότι είχε βασανιστεί άγρια και μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Τί συνέβη εκείνες τις μέρες και τι έχει γίνει από τότε έως σήμερα, για να αποδοθεί δικαιοσύνη;

Συνέντευξη στον Χρήστο Αβραμίδη για την Ελληνοφρένεια

«Ο Βασίλειος, ένα παιδί πάντα με το χαμόγελο. Ένα παιδί «καθαρό», από τις τελευταίες του φωτογραφίες εδώ, χαμογελαστός πάντα. Πάντα με τη γροθιά ψηλά, αγωνιστής. Κοιτάξτε μια ωραία φωτογραφία, τι ωραίο παιδί. Αυτό το παιδί το χτυπήσαν, του συμπεριφέρθηκαν σα να είναι ένα τίποτα, σα να μην ήταν άνθρωπος. Και αναρωτιέμαι, άραγε αυτοί είναι άνθρωποι;»

«Ασύστολη αστυνομική βία»

«Ήταν ένα τραγικό περιστατικό έτσι όπως συνέβη μπροστά στα δικαστήρια του Βόλου, ένα περιστατικό ασύστολης αστυνομικής βίας, που σε συνδυασμό με όλα όσα συνέβησαν και μετά στο αστυνομικό τμήμα, έκαναν το παιδί μας, τον Βασίλειο να αισθάνεται ότι ακυρώθηκε η προσωπικότητα του και ότι παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά του.

Η συμπεριφορά αυτών οι οποίοι θέλουν να ονομάζονται υπάλληλοι του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ήταν εγκληματική, όχι μόνο τον χτύπησαν σε κοινή θέα, μπροστά στα μάτια του κόσμου, αλλά και το γεγονός βιντεοσκοπήθηκε και υπάρχουν και φωτογραφίες, αλλά χτυπήθηκε και μέσα στην αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας και μάλιστα βασανίστηκε. Ήταν εγκληματικό. Δεν είναι δυνατόν στη σημερινή εποχή, ένας νέος άνθρωπος, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν είναι απειλητικός, δεν είναι επικίνδυνος, να χτυπιέται αναίτια κατ’ αυτόν τον τρόπο και μετά να βασανίζεται μέσα στην αστυνομία.

Και για μένα δεν είναι κατανοητό, πώς είναι δυνατόν, όταν αυτός ο άνθρωπος, το παιδί μας δηλαδή, παραπονείται, φωνάζει ότι πονάνε τα πλευρά του, δε μπορεί να αναπνεύσει, έχει άμεση ανάγκη ιατρικής περίθαλψης και αντί γι΄αυτό, δύο της ΟΠΚΕ του κρατούσαν τα χέρια  μέσα στην αστυνομική διεύθυνση πίσω από την καρέκλα κι ένας της ασφάλειας τον χτυπούσε με γροθιές, πάνω στα σπασμένα του ήδη πλευρά. Και μάλιστα όταν το παιδί μας τον ρώτησε «αν εσύ είσαι άνθρωπος, πες μου το όνομά σου γιατί θα δω κι εγώ τι θα κάνω με εσένα, αν θα πάω στα δικαστήρια ή όχι». Εκείνος περιπαικτικά του είπε «με λένε Βασιλάκη» και ο γιος μας το εξέλαβε ότι μάλλον κορόιδευε το ίδιο το παιδί, τον Βασίλειο, με το όνομά του και έτσι το πήραμε κι εμείς στην αρχή, αλλά όταν το ξανασκέφτηκα μου φαίνεται ότι μάλλον μας δίνει την απόδειξη ο ίδιος, αν τον λένε Βασίλη, αν αποδειχθεί ότι τον λένε Βασίλη, ότι αυτός ο ίδιος τον χτύπησε και τον βασάνισε.

Αυτό κόστισε πάρα πολύ στο παιδί μας. Ήταν ένα παιδί προβληματισμένο, πολιτικοποιημένο και του κόστισε πάρα πολύ το γεγονός ότι τον χτυπήσαν τόσο πολύ άσχημα, τον ξαναχτύπησαν πάνω στα πονεμένα του πλευρά και τον βασάνισαν, με αποτέλεσμα η ψυχολογία του να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Γι’ αυτούς δεν πήρε παρά μόνο 3-5 λεπτά που τον χτύπησαν έξω από τα δικαστήρια, για να καταστρέψουν μια ολόκληρη ανθρώπινη ζωή, μια ανθρώπινη προσπάθεια. Είναι γνωστό ότι το παιδί μας ήταν σε μια πρόοδο όσον αφορά τα δικά του ζητήματα. Ήταν πάρα πολύ καλά ψυχολογικά, δούλευε, είχε τη φίλη του, είχε τις παρέες του, περπατούσαμε μαζί και όταν έγινε αυτό το πράγμα η ψυχολογία του πήγε στο μηδέν.

Θα ήθελα να ακούσω πάρα πολύ άποψη ειδικών να μας πουν τι συμβαίνει με την ψυχολογική βία. Δε μπορεί να ακυρώνεις μια ανθρώπινη ζωή, μια ανθρώπινη προσωπικότητα, επειδή είδες κάποιον να προχωράει στον δρόμο, απλά διαμαρτυρόμενος και τίποτα άλλο. Το παιδί μας από εκείνη την ημέρα έπεσε σε κατάθλιψη, ζητούσε ιατρική βοήθεια, τρέχαμε μαζί σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους και δυστυχώς κατέφυγε εκεί που τον οδήγησαν οι μνήμες του, εκεί που ήξερε ότι θα βρει καταφύγιο από τους σωματικούς και τους ψυχικούς πόνους που είχε τους έντονους εκείνη την εποχή, με αποτέλεσμα να μην το αντέξει και να πεθάνει.

«Αν δε γινόταν αυτό που έγινε στα δικαστήρια και στην αστυνομία το παιδί μας σήμερα θα ζούσε»

Είμαι σίγουρος ότι αν δε γινόταν αυτό που έγινε στα δικαστήρια και στην αστυνομία, το παιδί μας σήμερα θα ζούσε. Θεωρώ ότι ήταν ένα καθαρό έγκλημα αυτό που έκαναν. Πληροφορηθήκαμε ότι ξεκίνησε μια προκαταρκτική διοικητική εξέταση, δηλαδή ξεκίνησε το γεγονός υποβαθμισμένα από την αστυνομία. Τα ντοκουμέντα υπήρχαν, το βίντεο, οι φωτογραφίες, οι μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν εκεί μπροστά, αναγκάστηκαν να μετατρέψουν την προκαταρκτική διοικητική εξέταση σε ΕΔΕ. Εμείς στην αρχή νομίζαμε ότι κάτι θα βγάλουν, ένα πόρισμα που μας λέγαν ότι το βγάλανε. Να δούμε τι θα γίνει. Έγινε ένα εγκληματικό περιστατικό. Κάποιοι χτύπησαν αναίτια έναν άνθρωπο, του συμπεριφέρθηκαν σα να είναι ένας σάκος του μποξ, ένα τσουβάλι από πατάτες και νομίζαμε ότι κάτι θα γίνει. Τελικά περνάνε σχεδόν δύο χρόνια τώρα και περιμένουμε. Μάθαμε ότι βγήκε ένα πόρισμα που πήγε στον συνήγορο του πολίτη, που το επέστρεψε πίσω με σοβαρές παραλείψεις. Η πιο σημαντική παράλειψη ήταν ότι δεν κάλεσαν στην ΕΔΕ αυτόπτες μάρτυρες. Για μένα είναι εμπαιγμός αυτό το πράγμα, δεν είναι αφέλεια ούτε μη γνώση. Δε μπορεί ολόκληρη ΕΛΑΣ να κάνει ανακρίσεις για το περιστατικό και να μην καλεί αυτόπτες μάρτυρες.

Όλη αυτή η υπόθεση με την ΕΔΕ μάλλον είναι εμπαιγμός, μάλλον κοροϊδία, ίσως είναι συγκάλυψη, ατιμωρησία κι αν είναι έτσι θα αποδειχθεί, αλλά αν είναι ατιμωρησία, αυτό οδηγεί στην ασυδοσία και πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε συνέχεια με τέτοια αντίστοιχα περιστατικά στο μέλλον.

Εμείς περιμέναμε ένα διάστημα για το πόρισμα και αναγκαστήκαμε να υποβάλλουμε μήνυση πέρυσι 16.06.2021, κατά δύο συγκεκριμένων αστυνομικών της ΟΠΚΕ που γνωρίζουμε τα ονόματά τους από το βιβλίο συμβάντων, αλλά και κατά αγνώστων, γιατί τον χτύπησαν κι άλλοι. Ήρθαν και κατέθεσαν και άνθρωποι που τον βρήκαν πεταγμένο κυριολεκτικά έξω από την αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας. Δε βρέθηκε τίποτα εις βάρος του, δηλαδή τον χτυπήσαν για το τίπτοα του σπάσαν 7 πλευρά του τραυματίσαν τη χολή χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Είναι σοβαροί τραυματισμοί, κινδύνευσε η υγεία του. Και αναρωτιέμαι είναι δυνατόν; Και όχι μόνο αυτό, στο βιβλίο συμβάντων γράφουν κιόλας ότι: Γνωστό όντως ότι ο Βασίλειος ανήκε σε συλλογικότητες, άρα δηλαδή, μήπως και ένας λόγος που τον χτύπησαν ήταν ότι ήταν στοχοποιημένος ο Βασίλειος, όπως έλεγε και ο ίδιος και κατήγγειλε; Αποδεικνύεται δηλαδή ότι παρακολουθούν τον κόσμο και αυτό αποδεικνύεται κάθε μέρα. Όσον αφορά τη μήνυση πάλι ήρθαν μάρτυρες και κατέθεσαν με πολύ μεγάλη προθυμία και ένα ερώτημα είναι το εξής όσον αφορά τα γεγονότα μέσα στην αστυνομική διεύθυνση, εκτός και αν με κάποιον τρόπο μας πείσουν ότι δε χτύπησαν τον Βασίλειο μπροστά στα δικαστήρια και ότι ο Βασίλειος πεσμένος κάτω τους χτυπούσε, το περιμένουμε και αυτό. Ζητούσε νερό και δεν του έδιναν, γιατί δεν τον πήγαν ως όφειλαν σε νοσοκομείο; Προφανώς γιατί έτσι θα παραδέχονταν τις ευθύνες τους και τι κάνανε; τον πέταξαν έξω.

Έγραψαν ψέματα στο βιβλίο συμβάντων και πρέπει να απαντηθεί αυτό. Έγραφαν ότι τον είχαν μέσα για αναγνώριση στοιχείων. Πόση ώρα παίρνει; 10, 20 λεπτά το πολύ;

«Δεν είναι αυτή προστασία για τον πολίτη»

Κάθε μέρα δυστυχώς παρατηρούμε ότι στην ελληνική πραγματικότητα οι δραστηριότητες της ΕΛΑΣ δεν είναι και τόσο ευχάριστες, δεν είναι αυτή προστασία για τον πολίτη. Κάθε μέρα χτυπάνε πολίτες, τραυματίζουν μέχρι και σκοτώνουν. Και βέβαια, έχουμε και την τελευταία περίπτωση, όπου αστυνομικοί, που προστατεύουν τον πολίτη (;) χτυπούσαν και οι 4 έναν άνθρωπο μισοπεθαμένο, που σχεδόν πέθαινε και είδαμε ότι δεν έγινε τίποτα. Αυτό με προσγείωσε λίγο στην πραγματικότητα, αλλά από την άλλη δεν πρόκειται να αφήσουμε τίποτα. Θα κυνηγήσουμε την υπόθεση γιατί θεωρούμε ότι έγινε μια κατάφορη και εγκληματική αδικία. Θα την κυνηγήσουμε και θα επιδιώξουμε με τα ντοκουμέντα που έχουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη, διότι όταν κάνεις κάτι άδικο, κάτι άνομο, θα πρέπει να τιμωρείσαι.

Κάποια στιγμή να μάθουν οι λεγόμενοι υπάλληλοι του υπουργείου προστασίας του πολίτη, που μόνο υπάλληλοι προστασίας δεν είναι αυτοί, θα κυνηγιούνται νομικά και θα έχουν τον φόβο της τιμωρίας, όποια κι αν είναι αυτή.

Ο Βασίλειος περνούσε τυχαία με το μηχανάκι από εκεί και όταν είδε τον κόσμο και τα περιπολικά, κατάλαβε αμέσως για τι πρόκειται, σταμάτησε διότι έπρεπε να δείξει την αλληλεγγύη του μπρος στους συναγωνιστές του, που συνελήφθηκαν γιατί αγωνίζονταν κατά της καύσης σκουπιδιών, αγωνίζονταν για μια πόλη που θα πρέπει να έχει καθαρή ατμόσφαιρα.

«Η Μάγδα Φύσσα είναι μια αγκαλιά του κόσμου»

Η Μάγδα Φύσσα είναι μια αγκαλιά του κόσμου, είναι η μάνα, όπως και η μάνα του Ζακ. Η Μάγδα Φύσσα είχε την ιδέα να καλέσει συγγενείς ανθρώπων που πέθαναν από κάθε μορφή βίας, είτε αστυνομική είτε ρατσιστική είτε σεξουαλική και να πάρουμε μέρος στον αντιφασιστικό Σεπτέμβρη του 2021. Τη γνώρισα στην έκθεση στο Κερατσίνι τα «Ματωμένα πορτρέτα». Μπήκα σε μια αίθουσα αγκαλιά με τη Μάγδα και είδα 3 τοίχους γεμάτους ματωμένα πορτρέτα νέων παιδιών, που έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσα σε αυτούς και το παιδί μου. Ήταν συγκλονιστικό. Σα να έμπαινα σε μια μικρή πολιτεία, νέων και νεκρών ανθρώπων, που έφυγαν από κάθε μορφής βία. Αυτά μας δίνουν δύναμη. Από την προσπάθεια της Μάγδας αποκτήσαμε έναν δεσμό μερικοί γονείς κυρίως μεταξύ μας και αυτό μας βοηθάει, συζητώντας για τα παιδιά μας, για το πώς είναι η κατάσταση γενικότερα, για το πώς μας φέρεται η πολιτεία, διότι η πολιτεία το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει αν είναι μια δίκαιη πολιτεία, σε τέτοιες περιπτώσεις, θα έπρεπε αμέσως η ίδια να παρεμβαίνει και να αποδίδει τάχιστα δικαιοσύνη, αντί να ταλαιπωρεί επί χρόνια ανθρώπους και να παίζει με τα συναισθήματά μας. Δυστυχώς δεν το βλέπουμε αυτό, ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα έπρεπε να μας στηρίζει.

Με την οικογένεια του Ζακ, του Παύλου, της Τοπαλούδη, του Σαχζάτ Λουκμάν, του Τεμπονέρα έχουμε κάτι κοινό, το οποίο το κρατάμε στην αγκαλιά μας, αλλά δεν είναι στην αγκαλιά μας, μας το πήρανε. Μας το πήραν κατ’ αυτόν τον τρόπο και αν η Πολιτεία ήταν μια Πολιτεία δίκαιη θα έπρεπε να αποδίδει δικαιοσύνη και να μην αφήνει να σμπαραλιάζονται άνθρωποι με τέτοιο τρόπο.

Η σύσφιξη αυτή των σχέσεων μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Ο κόσμος μας στηρίζει και μας δίνει δύναμη αυτό, στηρίζει όλους τους ανθρώπους που έχασαν τους ανθρώπους τους έτσι. Είναι συγκινητικό τα πόσα μηνύματα στήριξης παίρνουμε. Αισθανόμαστε άνθρωποι έτσι, διότι έχουμε δίπλα μας συνανθρώπους, αισθανόμαστε την αλληλεγγύη και τη στήριξη και υποστήριξή τους, που θα έπρεπε να την έχουμε κατά κύριο από την πλευρά της Πολιτείας.

«Και ας μη νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα»

Μιλώντας για την περίπτωση του Ζακ, δε μπορείς να μη μιλήσεις και για άλλες περιπτώσεις, γιατί είναι μια αλληλουχία πραγμάτων, που μας οδηγούν στον Παύλο Φύσσα. Θεωρώ ότι η περίπτωση του Παύλου Φύσσα δυστυχώς ήταν ένα κομβικό σημείο για την ελληνική πραγματικότητα, διότι μέχρι τότε είχαμε μια άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα. Η Χρυσή Αυγή είχε απλώσει τα πλοκάμια της. Ο φασισμός στην Ελλάδα ήταν σαν τον βάκιλο της πανούκλας, που αναφέρει ο Καμύ, εξαπλωνόταν. Κάθε μέρα είχαμε περιστατικά βίας από τη Χρυσή Αυγή αλλά και αστυνομική βίας. Έπρεπε να χάσει δυστυχώς τη ζωή του ο Παύλος για να σταματήσει όλο αυτό και να αναπτυχθεί ένα τεράστιο κίνημα. Δυστυχώς όμως, παρόλα αυτά έχουμε και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αρκετά περιστατικά βίας. Ο Παύλος Φύσσας βέβαια δολοφονήθηκε από τη Χρυσή Αυγή, από ανθρώπους της, αλλά μέχρι τότε τους αγκάλιαζαν, ήταν συγκοινωνούντα δοχεία οι μεν με τους δε. Και φτάσαμε και στην περίπτωση του Ζακ/Zackie Κωστόπουλου, όπου δυστυχώς είδαμε κάτι τρομακτικό: Αστυνομικούς να χτυπάνε έναν άνθρωπο που είχε ανάγκη άμεσης ιατρικής βοήθειας. Δε σκέφτηκαν να τον βοηθήσουν, επειδή είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες πρακτικές, γι’ αυτό λέμε ότι η ατιμωρησία οδηγεί στην ασυδοσία, αλλά αποφάσισαν να αρχίσουν να τον κλωτσάνε. Είναι και η περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ, και πολλές άλλες περιπτώσεις.

Κανένας δεν θέλει να χάνει το παιδί του κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κανένας δεν θέλει να του συμπεριφέρονται οι αστυνομικοί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι αποτρόπαιο κι εγκληματικό.

«Και ας μη νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα». Με αυτό το πολύ δυνατό πολιτικά και ώριμο πολιτικά, σύνθημα τελείωσε ο ίδιος ο Βασίλειος την καταγγελία του. Το σύνθημά του είναι πάλι επίκαιρο».