Γεράσιμος Γεννατάς : “Ο φιλελευθερισμός μας κάνει να χάνουμε την ανθρωπιά μας”

«Είναι πολύ σκοτεινός ο δρόμος που διαβαίνουμε πλέον. Θα φτάσουμε σε ό,τι ονειρευόμαστε και σε ό,τι ελπίζουμε. Αν νομίζουμε ότι έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή για να καταναλώνουμε, να βλέπουμε τηλεόραση και να χαζεύουμε τα κινητά, αν είναι ζωή για ανθρώπινα πλάσματα αυτή και μας αρέσει, ας την κάνουμε» είπε στον Ρ/Σ “Στο Κόκκινο 105.5” και τη Μαρία Θανασούλια ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γεράσιμος Γεννατάς.

«Φαίνεται τελικά ότι μας αρέσει» συμπλήρωσε. «Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα. Βγήκαμε από την αποβλάκωση της μεταπολίτευσης, πήγαμε κάτι να κάνουμε και τελικά γυρίσαμε 100 χρόνια πίσω. Όλος ο κόσμος πήγε πίσω 100 χρόνια. Όλα τα κοινωνικά κράτη της δεκαετίας του 70, αυτή τη στιγμή έχουν στραφεί στην ακροδεξιά. Μία ακροδεξιά όμως που στηρίζεται από τους ανθρώπους, τους ίδιους που δυσκολεύονται οικονομικά. Από τότε που άρχισε να καλπάζει το άρμα του νεοφιλελευθερισμού, χάνουμε κάθε μέρα την ανθρωπιά μας. Δεν είναι ζωή για ανθρώπους αυτό που ζούμε. Ας απαντήσουμε επιτέλους ειλικρινά ο ένας στον άλλον : θέλουμε να ζούμε μαζί»;

Για την παράσταση «Έρως Μονόπτερος ο Πλάνης» το κείμενο της οποίας συνυπογράφει με τη Μαρία Φλωράτου και σκηνοθετεί ο ίδιος, είπε χαρακτηριστικά «Μου είχαν φέρει κάποια κείμενα για τον έρωτα και διαβάζοντάς τα είπα στους συνεργάτες μου «παιδιά, εδώ ο κόσμος καίγεται, με τον έρωτα θα ασχολούμαστε;» Αυτό έμεινε και μέσα στην παράσταση. Μιλάμε για έναν έρωτα που είναι για τη ζωή. Έναν έρωτα για τους ανθρώπους. Αν μπορούμε να ερωτευτούμε, να συγκινηθούμε, να χαρούμε, λειτουργούμε. Αν τα αισθητήριά μας δουλεύουν, δουλεύουν γενικότερα. Αν δεν δουλεύουν, δεν δουλεύουν γενικότερα».

Αναφερόμενος και στην παράσταση “Περιοδεύων Θίασος” της Ελεάνας Γεωργούλη στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Γεράσιμος Γεννατάς δήλωσε «Δουλεύουμε δύο παραστάσεις με πολύ μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο, την τρυφερότητα, την αλληλεγγύη. Για όλα αυτά που χάνουμε, όντας στο κυνήγι του πεντάευρου. Χρειαζόμαστε λίγη ποίηση και λίγη ανθρωπιά. Πιστεύουμε σε ένα θέατρο το οποίο μπορεί να είναι πολύ χαρούμενο, διασκεδαστικό, αλλά ταυτόχρονα να είναι και σκεπτόμενο. Και στον Περιοδεύοντα Θίασο και στον Έρωτα Μονόπτερο ο Πλάνης, τραγουδάμε, αστειευόμαστε, αλλά την ίδια στιγμή σκεφτόμαστε τι είναι αυτό που θέλουμε».