Γιατί (πραγματικά) αναβάλλεται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία

Από ένα χρονικό σημείο κι ύστερα μέσα στο καλοκαίρι, οι φωτιές σε συνδυασμό με την υγειονομική κρίση και την επιχειρησιακή ανεπάρκεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αυτά τα κακά, τροφοδοτούσαν μια πρωτοφανή απαξίωσή της σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, και δη της νεολαίας.

Γράφει ο Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Δημήτρης Χριστόπουλος σε ανάρτησή του στο Facebook.

Η αγανάκτηση προς μια κυβέρνηση η οποία εκλέχθηκε με βασικό επιχείρημα την αποτελεσματικότητα και τον επαγγελματισμό των στελεχών της, (σε αντιδιαστολή με την προηγούμενη), είχε φτάσει σε πρωτοφανές επίπεδο καθώς η περίοδος χάριτος ύστερα από την πρώτη πετυχημένη φάση αντιμετώπισης της πανδημίας είχε περάσει ήδη εδώ κι ένα χρόνο, από το φθινόπωρο του 2020.
Από τα τέλη Ιουλίου σκεφτόμουν ότι – δεν γίνεται – κάποιοι σοβαροί ανθρώποι από αυτούς που κυβερνούνε θα σκέφτονται ότι η εμμονή να συγκροτηθεί η πανεπιστημιακή αστυνομία το φθινόπωρο, όπως είχε ανακοινωθεί, θα έριχνε κι άλλο λάδι στη φωτιά ενός ήδη φλεγόμενου περιβάλλοντος.

Από τότε λοιπόν θεωρούσα ότι κάπως θα έβρισκαν κάποιον τρόπο να παραπέμψουν στο μέλλον τη δημιουργία του σώματος αυτού που θα θέσει σε μεγάλο κίνδυνο την ακαδημαϊκή τάξη στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Η αλλαγή φρουράς στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη έλυσε τα χέρια λοιπόν στο να μετατεθεί χρονικά η συγκρότηση του σώματος με το excuse της εκπαίδευσης των ειδικών φρουρών. Φυσικά, αν αυτός ήταν ο λόγος – που βλέπω θλιβερά να αναπαράγεται ακόμη κι από πανεπιστημιακούς δασκάλους – η σειρά των πραγμάτων δεν θα ήταν αυτή. Θα είχε προβλεφθεί από την αρχή η ειδική εκπαίδευση, θα υπήρχε εξουσιοδοτική διάταξη Προεδρικού Διατάγματος και τα λοιπά συνηθισμένα σε μια κανονική νομοθετική διαδικασία. Όμως, τίποτε από αυτά δεν έγινε, καθώς με κάθε τρόπο την άνοιξη έπρεπε να περάσει το μήνυμα που η κυβερνητική έπαρση ήθελε να στείλει: “νόμος και τάξη στα πανεπιστήμια”.

Μετά όμως την καλοκαιρινή εμπειρία, που μόνο ευχάριστη δεν την λες για τα κυβερνητικά αυτιά, τα αυτιά έπεσαν. Ταπεινώθηκαν. Και αναμενόμενα – ευτυχώς κιόλας – η κυβέρνηση με μεγαλύτερη σωφροσύνη παλεύει να μη δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα απέναντι σε μια νεολαία που ενδημικά πλέον την αποστρέφεται. Όπως εξάλλου, λέει εν κατακλείδι και το ρεπορτάζ της Καθημερινής, “είναι σαφές πάντως πως την αναβολή ευνοεί και η συγκυρία, που δεν είναι η καταλληλότερη λόγω και της επιβάρυνσης από την πανδημία.”

Όποιος λοιπόν στοιχειωδώς έχει εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου, ξέρει ότι η τυχόν εμφάνιση ειδικών φρουρών σε αυτό με το που ανοίξει για μαθήματα θα είναι το πιο εκρηκτικό υλικό που θα μπορούσε κανείς να επινοήσει. Πραγματικό φουρνέλο!
Χαίρομαι λοιπόν που έστω και με προσχηματικά επιχειρήματα, η κυβέρνηση παραπέμπει στις καλένδες το σχέδιό της. Η δυσαρέσκεια μου – και πολλών άλλων συναδέλφων – είναι ότι το σχέδιο δεν εγκαταλείπεται. Ξέρω φυσικά ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολιτικός κόλαφος.

Για το λόγο αυτό, εντός ολίγων ημερών θα καταθέσουμε και την αίτηση ακύρωσης της προκήρυξης για τη συγκρότηση του σώματος των ειδικών φρουρών στα πανεπιστήμια με την ελπίδα ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας θα τιμήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος που παραβιάζεται σφόδρα με το νόμο αυτόν.