Ο Τάρκο πριν, καν, γεννηθεί είχε ήδη “καταδικαστεί” να πάρει μέρος σε ένα αιματοβαμμένο έγκλημα. Ο Τάρκο γεννήθηκε καταδικασμένος να περάσει μια βάρβαρη εκπαίδευση ώστε μια μέρα να μπει στην αρένα, να σταθεί απέναντι σε κάποιον άλλο σκύλο για να παλέψει, πολλές φορές, και μέχρι θανάτου για τα στοιχήματα κάποιων ανθρώπων.
Γράφει ο Πέτρος Κατσάκος στην Αυγή στη στήλη «Ιστορίες Χωρίς Φωνή», δίνοντας “φωνή” στα πλάσματα που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Για τον Τάρκο υπήρχε μονάχα μια επιλογή. Να σκοτώσει για να μην σκοτωθεί. Ο Τάρκο ήταν ένας σκύλος μαχητής με ημερομηνία λήξης που πέρασε πέντε χρόνια στις αρένες και όταν πια έπαψε να φέρνει χρήματα στον ιδιοκτήτη του από τις κυνομαχίες εγκαταλείφθηκε στην τύχη του. Μέσα στην ατυχία της ζωής του ο Τάρκο ήταν τυχερός καθώς βρήκε ένα φιλόξενο σπίτι να επουλώσει τις αμέτρητες πληγές στο σώμα και στην ψυχή του. Ο Τάρκο σήμερα στα δεκαπέντε του χρόνια είναι ένας σκύλος που συμβιώνει αρμονικά με τους ανθρώπους αλλά παρά τις προσπάθειες δεν έχει αποβάλει τα επιθετικά και δολοφονικά ένστικτα προς τα άλλα ζώα που από κουτάβι ακόμα κάποιοι φρόντισαν να φυτέψουν βάναυσα στην ύπαρξή του.
Εγκληματική εκπαίδευση
Η λογική της εκπαίδευσης των σκύλων που προορίζονται για κυνομαχίες είναι τόσο απλή που χωρά σε μια και μόνο πρόταση. Τα βασανίζουν για να γίνουν δολοφόνοι. Και η εκπαίδευση ξεκινά με το να αφήνουν τα σκυλιά νηστικά για αρκετές μέρες ή να βάζουν φαγητό μόνο σε ένα από τα δύο σκυλιά, ώστε το νηστικό να εξαγριώνεται και να επιτίθεται στο άλλο. Άλλη μέθοδος “εκγύμνασης” είναι ο εγκλεισμός τους σε ξύλινα κιβώτια, μέσα στα οποία μετά από ώρες στην σκοτεινή και ασφυκτική απομόνωση βάζουν μέσα γάτες, ώστε να ξεσπάσουν πάνω τους με όποιο κόστος από τα εξίσου τρομοκρατημένα και εξαγριωμένα αιλουροειδή. Προκειμένου να αποκτήσουν “ατσάλινα σαγόνια” τα σκυλιά, οι εκπαιδευτές κρεμούν από το ταβάνι ένα σκοινί που καταλήγει σε μία κυκλική σαμπρέλα. Το σκυλί υποχρεώνεται να δαγκώσει τη σαμπρέλα και όπως αιωρείται από μεγάλο ύψος, το χτυπούν με ένα ρόπαλο. Το ζώο φοβούμενο να αφήσει τη σαμπρέλα και για να μην πέσει στο έδαφος, υπομένει αλλεπάλληλα χτυπήματα για να δυναμώσουν τα σαγόνια του αλλά και για να αυξήσει τις αντοχές του στον πόνο.
Κυνομαχίες στην Ελλάδα
Σύμφωνα με τον Ν. 4039 «απαγορεύεται η εκτροφή, η εκπαίδευση και η χρησιμοποίηση ζώων για οποιοδήποτε είδος μονομαχίας […] Οι παραβάτες τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή από 5.000 έως 15.000 ευρώ». Από εκεί, όμως, που τελειώνει ο νόμος και αρχίζει η πραγματικότητα οι κυνομαχίες εξακολουθούν να αποτελούν ένα καλά κρυμμένο μυστικό, τα στοιχήματα εξακολουθούν να πέφτουν στο σκοτάδι και τα σκυλιά εξακολουθούν να αλληλοσπαράζονται σε αγώνες οργανωμένους από κυκλώματα που συχνά ταυτίζονται ακόμα και με το οργανωμένο έγκλημα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα των Reporters United, στην Ελλάδα λειτουργούν δεκάδες παράνομα κυνοτροφεία και περισσότερα από 2.000 ζώα είτε έχουν συμμετάσχει είτε έχουν εκπαιδευτεί για να συμμετάσχουν σε κυνομαχίες. Σε μεγάλος μέρος της επικράτειας οργανώνονται συστηματικά αγώνες από ισχυρά κυκλώματα που έχουν αναπτύξει συνεργασία με άλλες χώρες των Βαλκανίων και στοιχηματίζονται σημαντικά ποσά. Και όλα αυτά χωρίς η Πολιτεία να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εξάρθρωσή τους.
Κοκορομαχίες, bear baiting και άλλα διεστραμμένα “σπορ”
Αν και απαγορευμένες στις περισσότερες χώρες του κόσμου, οι κοκορομαχίες δεν έχουν σταματήσει να διεξάγονται ενώ στις λίγες χώρες που ακόμα επιτρέπονται υπολογίζεται πως μέσα σε ένα και μόνο Σαββατοκύριακο θα πεθάνουν μέχρι και 1000 κόκορες.Οι κόκορες που εκτρέφονται ειδικά για μαχητές, βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών όπως στεροειδή, καφεΐνη, στρυχνίνη, επινεφρίνη, αμφεταμίνες και μεταμφεταμίνες προκειμένου να αυξήσουν την επιθετικότητα αλλά και την αντοχή τους. Όταν τα ρίξουν στο ρινγκ, τα πουλιά θα εξαναγκαστούν να αγωνιστούν μέχρι θανάτου. Οι ιδιοκτήτες, συνήθως τους πριονίζουν τα πόδια, για να μπορούν να προσαρτήσουν στα άκρα τους μεταλλικές λεπίδες ώστε οι μάχες να έχουν περισσότερο αίμα. Στην Ελλάδα οι κοκορομαχίες έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με πολλούς εύπορους Αθηναίους να εισάγουν πτηνά μαχητές από το εξωτερικό με σκοπό να ρίξουν τα ζώα στην αρένα και οι ίδιοι να κοκορεύονται για τις νίκες τους στο απεχθές αυτό αγώνισμα που τις μεγάλες του δόξες γνώρισε την δεκαετία του ‘50 και έκτοτε έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Το 2013 ξεσπά ένα παγκόσμιο σκάνδαλο καθώς διεθνούς φήμης εταιρεία ζωοτροφών αποκαλύφθηκε πως ήταν χορηγός σε ένα τουρνουά “bear baiting” στην Ουκρανία. Πρόκειται για “αγώνες” που διεξάγονται σε έναν περιφραγμένο χώρο στη άκρη του οποίου καρφώνεται ένας στύλος και εκεί δένουν με αλυσίδα μια αρκούδα από το πόδι ή το λαιμό της ώστε να μην μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Στη συνέχεια ελευθερώνουν στην αρένα εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα τα οποία επιτίθενται με σκοπό να κατασπαράξουν το αλυσοδεμένο ζώο. Οι “διοργανωτές” φροντίζουν να έχουν ξεριζώσει τους κυνόδοντες και τα νύχια της αρκούδας έτσι ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της όταν τα σκυλιά θα της επιτεθούν. Η κάθε “μάχη” διαρκεί περίπου 3 λεπτά και αν τα σκυλιά ρίξουν αιμόφυρτη την αρκούδα στο έδαφος, θεωρείται ως νίκη.
Δεν είναι λίγες οι ταυρομαχίες στις οποίες χρησιμοποιούνται και άλογα για τους έφιππους ταυρομάχους. Στους αγώνες αυτούς χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο μεγάλης ηλικίας άλογα που σπανίως βγαίνουν ζωντανά από την αρένα καθώς ο ταύρος στην προσπάθειά του να αμυνθεί αδυνατεί να ξεχωρίσει αν εχθρός του είναι ο άνθρωπος και όχι το άλογο το οποίο και δέχεται τα χτυπήματα του τρομοκρατημένου ζώου. Και ο κύκλος της βίας φυσικά και δεν τελειώνει εδώ καθώς η ανθρώπινη διαστροφή έχει ανακαλύψει πολλά ακόμα “σπορ” με θύματα τα ζώα.
ΑΥΓΗ 8/4/2023
ΥΓ. Μια ιστορία αφιερωμένη στον Τάρκο και την Thekla Tselepi
