Ένα έτος συμπληρώθηκε εχθές από την ημέρα που η Μαρία Λεπενιώτη, η πρόεδρος της έδρας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ανακοίνωσε την καταδίκη της ως εγκληματικής οργάνωσης και την ενοχή των μελών της, περιλαμβανομένης της ηγεσίας, ανάλογα με τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνταν.
Ήδη από τις πρώτες στιγμές, μετά από εκείνη την ιστορική μέρα, έξω από το Εφετείο, με δηλώσεις τους οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής, οι άνθρωποι που σήκωσαν το βάρος της ηθικής στήριξης των θυμάτων, επεσήμαναν την ανάγκη της επαγρύπνησης, καθώς η δικαστική δικαίωση ήταν ένα μόνο βήμα στον μακρύ αγώνα κατά του φασισμού. Πράγματι, τα πρόσφατα γεγονότα στη Σταυρούπολη αποδεικνύουν ότι το αυγό του φιδιού δεν σταμάτησε ποτέ να επωάζεται.
Όμως, η χθεσινή μαζική πορεία από το Εφετείο προς το Σύνταγμα, καθώς και η συναυλία αλληλεγγύης αποδεικνύουν ότι το αντιφασιστικό κίνημα είναι δυναμικά παρόν. Λίγο μετά τις 6.30 το απόγευμα τα πρώτα μπλοκ άρχισαν να συγκροτούνται έξω από το Εφετείο προκειμένου να καταλήξουν -κατεβαίνοντας την Αλεξάνδρας, μέσω Πατησίων και κατόπιν Σταδίου- στο Σύνταγμα. Η πορεία εκτεινόταν σε μια απόσταση μισού χιλιομέτρου, με πυκνό πλήθος και παλμό και στην κορυφή της βρισκόταν η Μάγδα Φύσσα, η μητέρα του δολοφονημένου αντιφασίστα Παύλου.
«Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί»
Συμφωνά με τις εκτιμήσεις επί τόπου, τουλάχιστον 7 χιλιάδες άνθρωποι περπάτησαν μέχρι την πλατεία Συντάγματος όπου βρισκόταν σε εξέλιξη αντιφασιστική συναυλία. Αρκετά από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν αφιερωμένα στον Παύλου Φύσσα, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2013 από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά.
«Και τώρα, και πάντα, και όπως το 40, τη φτώχεια και τον φασισμό θα πολεμάμε πάντα», «Τότε χίτες, τώρα χρυσαυγίτες, όπλα του συστήματος είναι οι φασίστες», «Δουλεύεις όλη μέρα για 400 ευρώ, δε φταίει ο μετανάστης, φταίει το αφεντικό» ήταν κάποια από τα συνθήματα που κυριάρχησαν ενώ στο στόχαστρο των διαδηλωτών μπήκε και η κυβέρνηση της ΝΔ για τους δεσμούς της με την ακροδεξιά με συνθήματα όπως «Απόγονοι του Πάττακου και του Ιωαννίδη είναι η παρέα του Άδωνη-Βορίδη» και «Με τους Καλαμπόκες και το παρακράτος δουλεύει η Κεραμέως και ο Θεοδωρικάκος».
Κατά τη διάρκεια της πορείας αλλά και στις ομιλίες στο Σύνταγμα επισημάνθηκε επανειλημμένως η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πέρσι μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου όταν «στα 42 δευτερόλεπτα από την ανακοίνωση, ο Χρυσοχοΐδης και η κυβέρνηση μας απέδειξαν ότι οι φασίστες φτάνουν μέσα στα υπουργεία, την αστυνομία, το κράτος», όπως ανέφερε διαδηλωτής από μεγάφωνο. Το 2020 αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης η αστυνομία διέλυσε με χημικά και κρότου λάμψης την αντιφασιστική συγκέντρωση, πιθανότατα την μαζικότερη των τελευταίων ετών, και ο τότε αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ισχυρίστηκε ότι είχε προηγηθεί η ρίψη «150 μολότοφ» κάτι που δεν αποδεικνύεται, ωστόσο, από το οπτικοακουστικό υλικό και τις φωτογραφίες.
Σήμερα βγήκε μια ιστορική απόφαση που χτίζει τη Δημοκρατία. Από τις 20.000 που χειροκροτούσαν έξω από το Εφετείο, 600 την υποδέχθηκαν με 150 μολότωφ, πέτρες και φθορές σε 10 αυτοκίνητα της Αστυνομίας. (1/2)
— Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (@chrisochoidis) October 7, 2020
Ειδική μνεία έγινε κατά τη διάρκεια της πορείας στον Ζακ Κωστόπουλο, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε άγρια το 2018 στην Ομόνοια, ενώ η δίκη των δραστών ακόμα εκκρεμεί με την κατηγορία της θανατηφόρας σωματικής βλάβης. «Εγώ εδώ ήρθα για να αναπνεύσω» είπε στο rosa.gr η Άννα Στάμου, ένας άνθρωπος που βρέθηκε εξ αρχής δίπλα σε μετανάστες θύματα της Χρυσής Αυγής, μέχρι και την ολοκλήρωση της δίκης.
Στην πλατεία Συντάγματος, οι συγκεντρωμένοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή «στη μνήμη του Παύλου Φύσσα και των θυμάτων των δολοφονικών επιθέσεων». Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που ακούστηκε από τα μεγάφωνα η φωνή του Παύλου να τραγουδά και η Μάγδα Φύσσα κατευθύνθηκε προς τη σκηνή όπου βρισκόταν πανό με τη φυσιογνωμία του γιου της.
Στην χθεσινή διαμαρτυρία, εκτός από τους είκοσι φοιτητικούς συλλόγους που καλούσαν και συμμετείχαν με αποφάσεις τους, κατέβηκαν, επίσης, με πανό εργατικά σωματεία, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, το ΜέΡΑ25 και κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Η παρουσία της αστυνομίας ήταν εξαιρετικά διακριτική, καθώς ελάχιστες δυνάμεις ήταν ορατές από την πορεία και την συναυλία αλληλεγγύης και ο κύριος όγκος των αστυνομικών βρισκόταν στα στενά και μετακινούταν παράλληλα με τους διαδηλωτές.
