Μισάνθρωποι χαίρονται με τον φονικό σεισμό που άφησε πίσω του εκατόμβη νεκρών

Την ώρα που φωτογραφίες με νεκρά παιδιά, βαριά τραυματίες κι εγκλωβισμένους μέσα στα χαλάσματα κάνουν τον γύρο του κόσμου από τον φονικό σεισμό που έπληξε την Τουρκία και την Συρία, υπάρχουν (μισ)άνθρωποι που χαίρονται, ενώ άλλοι μάλιστα πανηγυρίζουν κιόλας!

Κι όμως, μπροστά στις τραγικές αυτές στιγμές που ζουν άνθρωποι ήδη καταχτυπημένοι από την φτώχεια αλλά και τον πόλεμο, υπάρχουν άλλοι που χαίρονται, μέχρι και που πανηγυρίζουν για ένα φυσικό φαινόμενο που θα μπορούσε να πλήξει τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Όμως, εκείνοι πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να τους συμβεί. Συνεχίζουν να βλέπουν αόρατους εχθρούς στα πρόσωπα ανθρώπων που αιμορραγούν, που ψάχνουν τους δικούς τους στα συντρίμμια, που κρατούν αγκαλιά τα νεκρά παιδιά τους.

Αναρτούν την χαρά τους με εκδικητικά μηνύματα και σε δημοσιεύσεις ειδήσεων με τον τραγικό απολογισμό εκατοντάδων νεκρών που ανανεώνεται διαρκώς προς τα πάνω, πατάνε καρδούλες ή χαχα, νιώθοντας ανώτεροι και άθικτοι από τέτοιου είδους φαινόμενα που αφορούν μόνο τους άλλους: τους εχθρούς με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται (τους ξένους, τους μουσουλμάνους, τους φτωχούς). Βαφτίζουν θεία δίκη ένα φυσικό φαινόμενο, όπως η κίνηση τεκτονικών πλακών.

Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν μάλιστα και σε ναυάγια προσφύγων με νεκρά παιδιά.

Όλοι αυτοί όμως, θα εξακολουθούν να υπάρχουν όσο πολιτικοί καλλιεργούν τον εθνικισμό και σπέρνουν την διχόνοια για τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα. Όσο κάποιοι προκειμένου να κερδίσουν ψήφους και στήριξη, χτίζουν εχθρούς στα πρόσωπα χτυπημένων ανθρώπων.