«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ..άκες» που τραγουδούσε κι ο Μηλιώκας
Ακόμη κι δεν μας το λένε αυτολεξεί, το μαρτυρούν τα γελοία πολιτικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και η μνημειώδης έλλειψη ενσυναίσθησης.
«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ..άκες» είναι ο εμβληματικός στίχος που τραγουδούσε εύστοχα για πρώτη φορά το 1988 ο Γιάννης Μηλιώκας.
Ένα κομμάτι που διαχρονικά αντηχεί μέσα μας την αδικία που βιώνουμε έναντι της πολιτικής εξουσίας η οποία αντιλαμβάνεται τον λαό ως κατώτερο.
Χθες, μία ημέρα μετά την βάρβαρη εικόνα της σπασμένης πόρτας της χαμηλοσυνταξιούχου Ιωάννας Κολοβού που της έκαναν έξωση για χρέος 15.000 ευρώ (!) σε μία μνημειώδη δήλωση κυνισμού, ο Πρωθυπουργός της χώρας, μας κούνησε το δάχτυλο για το «Καλάθι του Νοικοκυριού» λέγοντας ότι «προφανώς δεν αφορά τους Αριστερούς του χαβιαριού» ή τους «Σοσιαλιστές της σαμπάνιας» κι ότι «όσοι το σνομπάρουν και το απαξιώνουν, ας πάρουν το δικό τους ακριβό κουβαδάκι και ας πάνε να παίξουν αλλού».
Ο άνθρωπος δηλαδή που η οικογένειά του αντιλαμβάνεται την πολιτική και την άσκηση εξουσίας ως κάποιου είδους κληρονομικό δικαίωμα, μας είπε να… παίξουμε αλλού αν έχουμε παράπονα και να πάψουμε να είμαστε αχάριστοι!
Στους στίχους του εμβληματικού κομματιού του, ο Γ. Μηλιώκας λέει «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς».
Πολλές φορές έχουμε ταυτιστεί απόλυτα με αυτόν τον στίχο.
Σήμερα, ήταν ακόμη μία, καθώς τα γελοία πολιτικά επιχειρήματα για μία σειρά υποθέσεων όπως οι υποκλοπές και η ακρίβεια, με την εμμονική άρνηση μείωσης των βασικών αγαθών όπως τα μακαρόνια γιατί δήθεν θα… ωφελούσε τους πλούσιους, μαρτυρούν ότι κάποιοι μας αντιλαμβάνονται ως τέτοιους αλλά πλέον δεν διστάζουν και να μας το «πουν» επιδεικνύοντας μνημειώδη έλλειψη ενσυναίσθησης.
Κι όλα αυτά ενώ στα σούπερ μάρκετ κλειδώνουν τις βρεφικές τροφές.
Οι στίχοι του εμβληματικού κομματιού
Λένε πως είμαι γκαντέμηςΠαλιοκουμούνι, ανάρχαςΧωρίς αιτία φρικάρωΚαι άλλα πολλά εμπριμέ
Πιάσαν τα πόστα κοθώνιαΌλα τα ξέρουν, ξεράδιαΚι ήρθανε λέει να μας σώσουν,Που να μη σώσουνε ποτέ
Να δεις που κάποτεΘα μας πούνε και μαλάκεςΝα δεις που κάποτεΘα μας πούνε και χαζούς
Μου ‘ρχεται ρεύμα τριάνταΤου τηλεφώνου σαράνταΝερό και νοίκι εξήνταΚαι τα κοινόχρηστα δεκαεφτά
Γύρω σαΐνια κανάγιεςΤρώνε με δέκα μασέλεςΘέλουν βρεμένη σανίδαΚαι τους φερόμαστε κι ευγενικά
Να δεις που κάποτεΘα μας πούνε και μαλάκεςΝα δεις που κάποτεΘα μας πούνε και χαζούς
Κάνω εξετάσεις για κήληΌσοι γιατροί, τόσες γνώμεςΓρίπη, συκώτι, στομάχιΠάω στο ΙΚΑ με βρίσκουν καλά
Άστα να πάνε στο διάλοΚάθε καρέκλα και χάχαςΌλα πηγαίνουν στο φούντοΚι αυτοί εκεί τη λιλής το χαβά
