Ο Alexander Clapp βρήκε τον δάσκαλό του – Απάντηση Δοξιάδη στους NYT με αγγλόφωνο άρθρο
«Δεν είμαι εκπρόσωπος ή έστω συνήγορος αυτής της κυβέρνησης. Γράφω επειδή αντιδρώ στην προσβολή που δέχομαι ως Έλληνας πολίτης διαβάζοντας την προκατειλημμένη γνώμη του κ. Clapp».
Την ανάγκη να απαντήσει με άρθρο του στον αρθρογράφο των New York Times που άσκησε σφοδρή κριτική στην Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για το σκάνδαλο υποκλοπών, αισθάνθηκε ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης.
Με ξενόγλωσσο άρθρο του (στα αγγλικά) στην Καθημερινή, ο ίδιος επί της ουσίας ασκεί κριτική στα γραφόμενα του Alexander Clapp, τον δημοσιογράφο που άσκησε κριτική στον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση και τις τελευταίες ώρες δέχεται τα πυρά των κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών.
Αφού ο κ. Δοξιάδης κάνει έναν παραλληλισμό με την Αρχαία Ελλάδα και τους σοφιστές, περιγράφοντας παράλληλα το επίμαχο άρθρο στους NYT για τις παράνομες παρακολουθήσεις, τις οποίες και επιβεβαιώνει, γράφει ότι ο «κ. Clapp χρησιμοποιεί αυτή την αναμφισβήτητη αλήθεια για να δημιουργήσει ένα οικοδόμημα αναληθών, ίσως αληθινών (αλλά ίσως λανθασμένων) και/ή αβάσιμων ή οιονεί τεκμηριωμένων επιχειρημάτων για να υποστηρίξει τη δραματική δήλωση του τίτλου του, δημιουργώντας έτσι μια ψευδή εικόνα της σημερινής Ελλάδας ως σκοτεινό, αντιδημοκρατικό κράτος».
Ο Α. Δοξιάδης, συνεχίζει γράφοντας πως «ο Clapp γράφει πως το πρόσφατο σκάνδαλο των υποκλοπών «βαφτίστηκε ελληνικό Watergate», όμως, όπως παραλείπει να αναφέρει ότι μετφράζεται έτσι από τα ελληνικά αντιπολιτευτικά μέσα. Επίσης, δεν λαμβάνει υπόψη την προφανή διαφορά: στο επίκεντρο του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ βρισκόταν ένας πρόεδρος των ΗΠΑ που αρνήθηκε να αποκαλύψει το γεγονός της συνενοχής του σε κατάφωρη κατάχρηση εξουσίας, ενώ στην περίπτωση του Έλληνα υποτιθέμενου συνονόματός του ήταν ο ο ίδιος ο πρωθυπουργός που επιβεβαίωσε το σκάνδαλο και έλαβε άμεσα μέτρα, απολύοντας τον αρχηγό της υπηρεσίας πληροφοριών και επίσης τον ισχυρό γενικό γραμματέα του, για την «αντικειμενική ευθύνη» του, καθώς του είχε ανατεθεί η επίβλεψη της υπηρεσίας».
«Οι ψηφιακές παραπομπές του κ. Clapp αφορούν αντικυβερνητικά ελληνικά Mέσα»
Συνεχίζοντας, ο κ. Δοξιάδης εξετάζει τις ψηφιακές παραπομπές του Clapp, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι 0 πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής και καταδικασθείς για βιασμούς ανηλίκων ήταν φίλος του Πρωθυπουργού, καθώς κι ότι η Κυβέρνηση επιχείρησε να καλύψει τα παραπτώματά του.
«Οι περισσότερες από τις ψηφιακές παραπομπές του κ. Clapp, με σκοπό να επιβεβαιώσουν τις απόψεις του, αφορούν αντικυβερνητικά ελληνικά Mέσα. Έτσι, για να δείξουμε ότι «εμφανίζεται μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα» και ότι η «διαφθορά και η σύγκρουση συμφερόντων» κυριαρχούν στην Ελλάδα, ο κ. Clapp μας παραπέμπει σε άρθρα όπου διαβάζουμε το υποτιθέμενο σκανδαλώδες γεγονός ότι ο γιος του Πρωθυπουργού που σπούδασε στις ΗΠΑ εργάζεται ως βοηθός στο γραφείο ενός Ισπανού βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (η φρίκη! η φρίκη!) και επίσης ο πιθανός συκοφαντικός ισχυρισμός ότι ένας ηθοποιός και σκηνοθέτης με μακρά διακεκριμένη καριέρα, που διορίστηκε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, ήταν αργότερα κρίθηκε από ποινικό δικαστήριο ένοχος για βιασμό – το σκάνδαλο εδώ φέρεται να είναι ότι δεν διορίστηκε αξιοκρατικά αλλά επειδή ήταν ο «φίλος» του πρωθυπουργού (δεν ήταν) και η κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει τα παραπτώματα του (δεν το έκανε)» γράφει.
Όπως τονίζει σε άλλο σημείο, «εάν το άρθρο του κ. Clapp είχε κάποια υπολείμματα αντικειμενικότητας, θα ήταν λογικό να τα αντικρούσουμε με τα επιτεύγματα της Ελλάδας τα τελευταία δύο χρόνια, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την έξοδό της, την περασμένη εβδομάδα, από το λεγόμενο «πλαίσιο ενισχυμένης επιτήρησης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί 12 έτη, βάζοντας τέλος στην ελληνική κρίση».
«Γράφω επειδή αντιδρώ στην προσβολή που δέχομαι ως Έλληνας πολίτης»
Καταλήγοντας, εξηγεί ποια ήταν η ανάγκη που τον ώθησε να γράψει αυτό το άρθρο – απάντηση στον A. Clapp:
«Θα μπορούσα επίσης να γράψω για το μεγάλο πλήγμα στη γραφειοκρατία που επέφερε ένας επιτυχημένος ψηφιακός μετασχηματισμός, ο χειρισμός μεγάλων κρίσεων και πολλά άλλα, ένας μετασχηματισμός που απορρίπτει ως «φαινομενικός».
Αλλά δεν είμαι εκπρόσωπος ή έστω συνήγορος αυτής της κυβέρνησης. Γράφω επειδή αντιδρώ στην προσβολή που δέχομαι ως Έλληνας πολίτης διαβάζοντας την προκατειλημμένη γνώμη του κ. Clapp για τη χώρα μου. Και έτσι τελειώνω σημειώνοντας ότι οι πιο αξιοσέβαστοι παγκόσμιοι αξιολογητές της δημοκρατίας, ο οργανισμός Freedom House, που ιδρύθηκε από την Eleanor Roosevelt, και ο Economist’s Index, θεωρούν ότι η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια είναι σημαντικά περισσότερο, όχι λιγότερο, δημοκρατική από ό,τι στο παρελθόν».
