Ο κ. Τάσος προτίμησε την αλαφράδα της συνείδησης- Βρήκε και παρέδωσε 1000 ευρώ

Ο Αναστάσιος Πάντζιος, πατέρας τριών παιδιών, ωρομίσθιος προγράμματος κοινωφελούς εργασίας στον τομέα καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης, βρήκε στον δρόμο 1.000 ευρώ και τα παρέδωσε, αν και ο ίδιος έχει απλήρωτα ενοίκια και λογαριασμούς, όπως δημοσιεύει σε ρεπορτάζ της η Εφημερίδα των Συντακτών.

Οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε τον ανεπιτήδευτο αλτρουισμό ενός ανθρώπου που, αν και βρίσκεται σε έσχατη ανάγκη, προτίμησε την αλαφράδα της συνείδησης παρά το εύκολο κέρδος. Γιατί ενώ άλλοι για 1.000 ευρώ θα σκότωναν –και το έχουν κάνει, δυστυχώς, για λιγότερα– αυτός τα βρήκε στον δρόμο και αντί να τα τσεπώσει τα παρέδωσε. Ενα παραπάνω που ο άνθρωπος αυτός είχε 1.000 λόγους να μην πει τίποτα.

Διότι ο άνθρωπος αυτός, άνεργος, άφραγκος, με απλήρωτα ενοίκια και ΔΕΗ, εργάζεται στον δήμο μέσω του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας για πάνω από 1.000 ώρες! Γιατί αξίζει να βάλουμε έστω μία ταυτότητα στη μακριά λίστα αυτών που μένουν «εκ των πραγμάτων αφανείς» –όπως τόσο καίρια τους περιέγραψε ο Κώστας Τριπολίτης–, των λαϊκών ανθρώπων που απλώνουν το χέρι για στήριγμα του διπλανού, του άγνωστου, ακόμη κι αν δεν μπορούν να σταθούν οι ίδιοι, γι’ αυτούς και άλλους τόσους λόγους αξίζει να πούμε το όνομά του: Αναστάσιος Πάντζιος, 52 ετών, πατέρας τριών παιδιών.

«Η ψυχή μου είναι ευχαριστημένη, η συνείδησή μου ελαφριά, τα λεφτά δεν ήταν δικά μου και πολύ περισσότερα να ήταν θα τα παρέδιδα, γιατί έτσι μου έμαθαν ο πατέρας μου και η μάνα μου», λέει ο κ. Πάντζιος στην «Εφ.Συν.», που μετράει ότι έχει σχεδόν άλλους 6 μήνες κοινωφελούς εργασίας στον δήμο και είναι άνεργος και σε δεινή κατάσταση. «Και εγώ και η γυναίκα μου εργαζόμαστε σε ταβέρνες, μπαρ, μπιτς μπαρ το καλοκαίρι, γενικά στην εστίαση, τα ξέρετε, τα ζούμε όλοι με τον κορονοϊό, όλα είναι κλειστά δεκατέσσερις μήνες τώρα και έτσι ζούμε με μοναδικό εισόδημα το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης».

Διηγείται αργά και με σταθερό λόγο τις δυσκολίες του: «Τη ΔΕΗ σκέφτομαι συνέχεια, μη μας κόψουν το ρεύμα, 1.000 ευρώ χρωστάω –και 250 νερό– τρέμω τι θα γίνει με το μικρό παιδί, αυτή είναι η προτεραιότητα, αν και χρωστώ και έξι μηνιάτικα νοίκια, δεν ξέρω πώς κάνει υπομονή ο ιδιοκτήτης, βέβαια μπαταξής δεν είμαι, μόλις μπορέσω να βρω μια δουλειά θα τον πληρώσω, και…» κομπιάζει μια στιγμή «ξέρετε, έπεσα πάνω σε πολύ καλό άνθρωπο στον Χορτιάτη, δεν με έχει στριμώξει στιγμή ο άνθρωπος για τα νοίκια και, όχι μόνο αυτό, αλλά μας φέρνει και τρόφιμα για το παιδί, για εμάς… Είναι και οι συνάδελφοι εδώ στο εργοτάξιο του δήμου που με βοηθούν όπως μπορούν συνέχεια».

Ο Μπάμπης Κουτσόβουλος, υπεύθυνος του εργοταξίου στον Τομέα Καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης –γραφείο καθαριότητας λαϊκών αγορών, δημαρχείου και Δράσεων–, μας το ξεκαθαρίζει πριν καν διατυπώσουμε απορία ή ερώτηση: «Δεν υπήρχε περίπτωση να μη φέρει την τσάντα με τα λεφτά ο Τάσος, τον γνωρίζουμε και εγγυόμαστε γι’ αυτόν, τον έχουμε υπό την προστασία μας, Τουμπιώτης κι αυτός. Κι ακόμη να σας πω ότι είναι βασική αρχή μας “Ο,τι δεν είναι δικό μας είναι καταραμένο”. Ξέρετε πόσες τσάντες με χρήματα ή άλλα αντικείμενα βρίσκουμε και τα επιστρέφουμε στους ιδιοκτήτες; Δεν υπάρχει περίπτωση υπάλληλος του γραφείου να βρει κάτι και να το καρπωθεί, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση, γράψ’ το…».

Η τσάντα που περιείχε τα 1.000 ευρώ βρέθηκε στο πάρκο του Αρεως (απέναντι από την ΕΡΤ 3) και φυσικά έχει τη σημασία του το γεγονός ότι το ποσόν αυτό ήταν όλος ο μισθός –μόλις είχε κάνει ανάληψη από την τράπεζα– μιας νοσηλεύτριας από το νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς». Εννοείται ότι η γυναίκα δεν περίμενε ότι θα βρισκόταν άνθρωπος στις μέρες μας που θα έβρισκε τέτοιο ποσόν και θα το επέστρεφε. «Η γυναίκα “τρελάθηκε”, ήρθε με τον άντρα της και μας έφερε κεράσματα και προσφέρθηκε ευγενικά να δώσει εύρετρα, αλλά δεν τα δεχθήκαμε, της είπαμε αν θέλει ας τα βάλει στο Χαμόγελο του Παιδιού», λέει ο κ. Κουτσόβουλος.

Σημειώνουμε ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας γνωστοποίησε το περιστατικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ του εξέφρασε από κοντά τις ευχαριστίες του για την πράξη του γράφοντας χαρακτηριστικά «Αναστάσιε, Χαράλαμπε, σας ευχαριστούμε. Μας κάνατε όλους πολύ περήφανους!».