Πολίτες και τουρίστες με τους χάρτες και τις φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας γίνονται ένα, όμως περίπου 10 άτομα, εθελοντές κάθε ηλικίας, βρίσκονται ακροβολισμένα σε όλη την πλατεία Συντάγματος και φορώντας κόκκινα γιλέκα κρατούν το τελευταίο τεύχος της “Σχεδίας”, φωνάζοντας τη γνωστή σε όλους πια φράση “Περιοδικό δρόμου, ‘Σχεδία‘”. Και κάπου εκεί αισθάνεσαι πως κάτι καλό γίνεται σε αυτή την πόλη.
Του Ηλία Δήμου για το News 24/7
Για δεύτερη συνεχή χρονιά το γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα μαζί με άλλους φορείς και οργανώσεις επέλεξε να στηρίξει τους ανθρώπους της “Σχεδίας”, άστεγους και κοινωνικά ευάλωτους συμπολίτες μας οι οποίοι βρέθηκαν σε μία στιγμή στο περιθώριο και έχασαν τα πάντα, με σκοπό την ένταξη ή επανένταξή τους στην κοινωνία.
Πλησιάζω την Paula, μία νεαρή Ισπανίδα, η οποία βρίσκεται στην Ελλάδα τους τελευταίους πέντε μήνες και όπως μου λέει συμμετείχε στη δράση “πωλητής για μία ώρα” για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη αλλά και για να μάθει πράγματα για τον εαυτό της.
“Είμαι εδώ πουλώντας και εγώ ‘Σχεδία’ από την Hellenic Youth Participation, έναν οργανισμό που σκοπεύει στην ενδυνάμωση των νέων ατόμων μέσα από τη βιωματική εκπαίδευση, από ευρωπαϊκά προγράμματα και από ευκαιρίες που δίνονται για δράση και μάθηση στην πόλη”, μου λέει η Ήβη, η οποία χαμογελάει διάπλατα όταν την πλησιάζω, ελπίζοντας ότι είμαι περαστικός και ενδιαφέρομαι να αγοράσω ένα τεύχος.
Δίπλα της στέκεται ο Γιάννης Ήλκος, φοιτητής του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ο οποίος και αυτός συμμετέχει στη δράση της ‘Σχεδίας’, “Πωλητής για μία ώρα”.
“Εκπροσωπώ την ομάδα Όμιλος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων, ένα zero budget project, στελεχωμένο πλήρως από νέους ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούμε να ενισχύσουμε τον δημόσιο διάλογο για ζητήματα ευρωπαϊκά και διεθνή, είτε αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε αφορά το διεθνές δίκαιο είτε τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις, το ενεργειακό και άλλα ζητήματα”, μου λέει στην αρχή.
“Τα άτομα που βιώνουν κατάσταση αστεγίας είναι άτομα που αποτελούν κατ’ εξοχήν κοινωνική ομάδα που είναι περιθωριοποιημένη και κοινωνικά ευάλωτη και δυστυχώς το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ εύκολο να βρεθείς κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά ειδικά όταν φτάσεις στον πάτο, είναι δύσκολο να ανέβεις ξανά. Και δεν μιλάω καν για το ψυχικό σθένος που απαιτεί κάτι τέτοιο, αναφέρομαι μόνο από άποψη εφοδίων, είτε αυτό αφορά τα χρήματα που χρειάζεται να έχεις είτε αγαθά που θεωρούμε δεδομένα, όπως το ζεστό νερό στο σπίτι μας ή μέχρι και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, για εκεί που θέλουμε να κοιμηθούμε και να χαλαρώσουμε. Δυστυχώς αυτό δεν είναι δεδομένο για όλα μας στην κοινωνία αυτή και θεωρώ ότι θα πρέπει να απαιτήσουμε για περισσότερες αλλαγές, οι οποίες θα είναι πιο συμπεριληπτικές”, συνεχίζει και καταλήγει πως “είναι αδιανόητο που με την πανδημία είδαμε ότι αυξήθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες και οι πλούσιοι έγιναν πιο πλούσιοι και οι φτωχοί ακόμα πιο φτωχοί”.
Βλέπω από μακριά την Έλενα και τη Μαριαλένα από το γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τα κόκκινα γιλέκα τους να στέκονται υπομονετικά κρατώντας τη “Σχεδία” και αφού κάνουμε μία μικρή συζήτηση off the record τις ρωτάω αν γίνεται να μπουν έστω και για λίγο στη θέση των ανθρώπων που με στωικότητα, μέρα και νύχτα σε όλη την Αθήνα πουλούν το περιοδικό. Η απάντηση έρχεται αυτόματα και είναι αρνητική.
“Πολλοί μας πλησιάζουν ζητώντας μας οδηγίες για το πώς να πάνε εδώ ή εκεί. Νομίζουν ότι επειδή φοράμε κόκκινο γιλέκο είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε”, μου λέει η Μαριαλένα.
Με αφορμή το Ευρωπαϊκό Έτος Νεολαίας που είναι φέτος, η Έλενα μου λέει πως “το Ευρωκοινοβούλιο μαζί με την Ευρώπη στηρίζει τους νέους ιδιαίτερα μετά το διάστημα του κορονοϊού, οπότε είναι μία πολύ ωραία αφορμή να γίνει μία επανεκκίνηση για τους νέους και να συμμετέχουν σε τέτοιες δράσεις, που πρεσβεύουν τα ευρωπαϊκά ιδεώδη και να βιώσουν όλη αυτή τη διαδικασία που μπορεί να προσφέρει ένας οργανισμός όπως η ‘Σχεδία’ και αυτό το βίωμα να το φέρουν μαζί τους και στην προσωπική τους ζωή και να καταλάβουν ότι αποτελούμε μέρος ενός συνόλου. Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι είναι ένα Ευρωπαϊκό Έτος Νεολαίας και πρέπει να δώσουμε φως στους νέους γιατί όσο κλισέ και να είναι, οι νέοι αποτελούν το αύριο και ειδικά με όσα δύσκολα συμβαίνουν γύρω μας με τον πόλεμο στην Ουκρανία και άλλα προβλήματα”.
Σε ερώτηση αν έχει αλλάξει κάτι από την τελευταία φορά που έγινε αντίστοιχη δράση για τους ανθρώπους αυτούς, η Έλενα εξηγεί πως “και μόνο ότι φορείς όπως το Ευρωκοινοβούλιο το προβάλλουν, είναι πολύ σημαντικό γιατί δίνει το κομμάτι της ορατότητας και της συμπερίληψης”.
Η ώρα έχει περάσει και η δράση σιγά σιγά φτάνει προς το τέλος της. Λίγο πριν αποχωρήσω από την πλατεία Συντάγματος με ένα αίσθημα αισιοδοξίας η υπεύθυνη τύπου του γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, Ελβίρα Φόρτε μου εξηγεί πόσο σημαντικό είναι το έργο της “Σχεδίας”.
“Το γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα στηρίζει το περιοδικό δρόμου ‘Σχεδία’ και τις προσπάθειες που κάνουν για τους συμπολίτες μας που έχουν τις οικονομικές ατυχίες, που δεν τους επιτρέπουν να ζουν και να εργάζονται όπως οι υπόλοιποι. Για δεύτερη φορά συμμετέχουμε ενεργά στη δράση ‘Πωλητής για μία ώρα’ που διοργανώνει η ‘Σχεδία’ με συναδέλφους από το γραφείο και εθελοντές του δικτύου mazi.eu αλλά και πολίτες που συμμετείχαν στη διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης”, αναφέρει αρχικά.
“Αυτό που κάνει η ‘Σχεδία’ και είναι σημαντικό, είναι ότι πέρα από την οικονομική στήριξη των ανθρώπων μέσα από την πώληση των περιοδικών, τους βοηθάει και τους στηρίζει με την ουσιαστική επανένταξή τους στην κοινωνία και την αγορά. Εκεί ταυτίζονται οι στόχοι μας ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ως ΕΕ, διότι πέρα από τα προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης αστέγων, ανέργων, οικονομικά ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, αυτό που κάνει ο κοινωνικός πυλώνας των πολιτικών της ΕΕ, που στηρίζει πάντα με προωθημένες θέσεις το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι να στοχεύει σε επαναπόκτηση δεξιοτήτων ή απόκτηση νέων δεξιοτήτων, όπου στους ενήλικες είναι ένα δύσκολο κομμάτι και ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν μείνει στο περιθώριο για μεγάλο διάστημα.
Παράλληλα, στηρίζει, προτρέπει και πιέζει τα κράτη μέλη ώστε να υιοθετούν πολιτικές επανένταξής, άρσης των κοινωνικών αποκλεισμών και όχι απλώς αντιμετώπισης των προβλημάτων στιγμιαία”, λέει χαρακτηριστικά.
Τολμώ να κάνω την ίδια ερώτηση για το εάν έχει αλλάξει κάτι από την τελευταία φορά που έγινε η ίδια δράση με την κ. Φόρτε να μου απαντάει: “Η ανεργία, η αστεγία, οι τοξικοεξαρτήσεις και η περιθωριοποίηση ομάδων πληθυσμού ευάλωτων δυστυχώς επιτείνεται από τις οικονομικές κρίσεις, από την πανδημία και το πρόβλημα πάντα είναι ότι αυτοί που την πληρώνουν περισσότερο είναι οι πιο αδύναμοι. Εκεί το Ευρωκοινοβούλιο έχει πιέσει και στη δημιουργία του Κοινωνικού Ταμείου και στη δημιουργία των Ταμείων για ανθρώπους που είναι θύματα της ενεργειακής κρίσης, για στήριξη δηλαδή συνολικά και από πολλές πλευρές των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Προωθεί την ψήφιση και νομοθέτηση κοινωνικής κατοικίας. Μιλάμε για εθνικές πολιτικές τις οποίες η ΕΕ μπορεί να στηρίξει ή να βοηθήσει με οδηγίες ώστε να υπάρχει αυτό που λέμε, ένα πλάνο στο οποίο να μπορούν να πατήσουν οι εθνικές κυβερνήσεις αναλόγως του πόσο μεγάλα είναι τα προβλήματα και πιο στοχευμένα σε ποιες ομάδες πληθυσμού έχουν την ανάγκη αυτή”.
