Παπακωνσταντίνου: Είμαι με την Αριστερά, δε χωράει «δήθεν» στην Αριστερά
«Η Αριστερά δεν παίρνει επιθετικό προσδιορισμό. Ή είναι ή δεν είναι. Είμαι με την Αριστερά, δε χωράει «δήθεν» στην Αριστερά».
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που με τη φωνή του μας έχει συντροφεύσει σε λύπες, χαρές και σε αγώνες, μίλησε σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για την πορεία του στον χώρο της μουσικής, για τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Άλκη Αλκαίο, αλλά και τη σχέση του με την Αριστερά.
Πιο συγκεκριμένα, μιλώντας στον Real FM και τον Νίκο Μπογιόπουλο τόνισε πως η Αριστερά δεν παίρνει επιθετικό προσδιορισμό, ή είναι Αριστερά ή δεν είναι, ενώ σχολίασε πως πολιτισμός είναι ο εχθρός της βίας.
Μερικές κουβέντες που ξεχώρισαν από όσα είπε:
«Μου είχε κάνει μια πρόταση η εταιρεία να πάμε έξω, αλλά τα πήγαινα τόσο καλά κι όμορφα εδώ. Πού να μπλέκω και για ποιον λόγο; αφού είμαι ευχαριστημένος. Εδώ θα είμαι χρήσιμος, έξω μπορεί να είμαι χρησιμοποιήσιμος.
Όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό είναι χρήσιμοι. Ο πολιτισμός είναι το μόνο στοιχείο που εναντιώνεται στη βία. Είναι ο εχθρός της βίας γιατί κάνει ευαίσθητους ανθρώπους, τρυφερούς, αλληλέγγυους μεταξύ τους.
«Με τον Δημήτρη Μητροπάνο γνωριστήκαμε στον στρατό. Ήμουν μέσα στη χούντα φαντάρος, παρουσιαστήκαμε μαζί στην Τρίπολη. Όταν ήρθαν τα πολιτικά φρονήματα εγώ έγινα οδηγός τανκ και ο Μητροπάνος μουλαράς. “Εγώ τουλάχιστον αγάπησα το μουλάρι μου, εσύ το τανκ το αγάπησες;” μου είπε»
Με τον Θάνο Μικρούτσικο γνωριστήκαμε σε μια συγκέντρωση και με μια χειραψία γίναμε φίλοι, λες και είχαμε ζήσει μια ζωή μαζί. Συνεργασίες, άπειρες συναυλίες μαζί, πρωί πρωί σε εργοστάσια, σε απεργίες. Το ότι δεν υπάρχει πλέον διαφοροποίηση μεταξύ δεξιάς και αριστεράς είναι μπαρούφα. Είναι δυνατόν; Περισσότερο από κάθε φορά υπάρχει. Η ταξική πάλη είναι πιο δυνατή από κάθε φορά. Μπορεί να χάνουμε σε αυτήν, αλλά δε χάνουμε το κουράγιο μας.
Κατάγομαι από αριστερή οικογένεια, με θύματα κιόλας, με πατέρα οικοδόμο, μητέρα που ξενόπλενε. Δε θα μπορούσα να είμαι ένα παιδί αδιάφορο, που θα γυρίζει τις πλάτες του και να μη βλέπει τι γίνεται δίπλα του, να μην λυπάται, να μην πονάει. Νομίζω έτσι είναι πολλοί Έλληνες.
Επειδή τα τραγούδια μου έχουν ενδιαφέρον κοινωνικό, αντανακλούν πάντα, γιατί θέλω να προσφέρω πολιτισμό, δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, αλλά θέλω. Γιατί ο πολιτισμός είναι το μόνο στοιχείο που εναντιώνεται στη βία.
Ο Άλκης Αλκαίος ήταν φίλος μου, έχω τραγουδήσει πολλά του τραγούδια. Τέτοια σεμνότητα δεν έχω ξαναδεί σε άνθρωπο. Βασανισμένος από τη Χούντα βέβαια. Έμεινε σε όλη του τη ζωή σχεδόν γονατισμένος, από τα βασανιστήρια, από τις φάλαγγες. Ήταν ποιητής, με λόγια τραγουδιών, πολύ απλός μα ποτέ απλοϊκός και ποτέ συνοπτικός.
Η Αριστερά δεν παίρνει επιθετικό προσδιορισμό. Ή είναι Αριστερά ή δεν είναι. Είμαι με την Αριστερά, δε χωράει «δήθεν» στην Αριστερά.»
