Συγκλονίζει η μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου: «Με βίαζε ο πατέρας μου από τα 11»
«Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε».
Συγκλονίζει η κατάθεση ψυχής της κορυφαίας Ελληνίδας Μαραθωνοδρόμου. Η Μαρία Πολύζου έχει κάνει την Ελλάδα υπερήφανη πολλές φορές, όμως η ζωή της δεν ήταν εύκολη. Πίσω από τις επιτυχίες κρυβόταν για χρόνια ένας προσωπικός της γολγοθάς. Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της.
«Έτσι μου δόθηκε τελικά η ζωή. Όχι μόνο να διανύω τα 42.195 μέτρα, όχι μόνο να τερματίζω τον καρκίνο του μαστού που πέρασα, αλλά κυρίως όμως να καταφέρνω να βγαίνω νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη που έδωσα. Με την κακοποίηση», δήλωσε η Μαρία Πολύζου.
«Μην τα παρατάς»
Στο βιβλίο με τίτλο «Μην τα παρατάς» μήνυμα για όλα τα παιδιά κάνει μια κατάθεση ψυχής.
«Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε».
«Σωσίβιο» το τρέξιμο
Το τρέξιμο την βοήθησε για να ξεφύγει από το προσωπικό μαρτύριο που βίωνε επί χρόνια από τον ίδιο τον πατέρα της.
«Με σωσίβιο τον αθλητισμό τα όνειρα και τους στόχους μου κατάφερα να βγω από τη μαυρίλα και να προχωρήσω στη θέση που ήθελα εγώ να βάλω τον εαυτό μου».
Το 1996 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στον Μαραθώνιο σε Ολυμπιακούς αγώνες στην Ατλάντα. Τότε μπήκε στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας την ελληνική σημαία.
Το 2010 ήταν η πρώτη γυναίκα από την αρχαιότητα γυναίκα που αναβίωσε το Φειδιππίδειο άθλο. Έτρεξε την διαδρομή 524 χιλιομέτρων (Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα Τύμβος Μαραθώνα) στην επέτειο των 2,5 χιλιάδων χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.
Το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και τον νίκησε. Ακόμα και στις χημειοθεραπείες πήγαινε με το χαμόγελο.
«Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο. Την ομορφιά που χρειαζόμουν την έφτιαχνα μέσα μου. Υποσυνείδητα ίσως, από πολύ μικρή προσπαθούσα να μην είμαι εντελώς εκεί όπου βρισκόταν το σώμα μου, αλλά να περιπλανιέμαι όπου με οδηγούσε το μυαλό και η ψυχή μου», γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο της.
Δεν άφησε ποτέ τίποτα να την λυγίσει. Ούτε ο πόνος της ψυχής της, ούτε ο πόνος του καρκίνου. Ανοίγει την καρδιά της για να βοηθήσει όλα τα παιδιά που φοβούνται να μιλήσουν.
Η Μαρία Πολύζου δεν τα παράτησε και ζητά από κάθε παιδί να κυνηγήσει τα όνειρά του ακόμα και όταν ξεκινά τη ζωή του στις πιο δύσκολες συνθήκες.
