Στα χιόνια άνθρωποι του ΕΚΑΒ κουβαλούσαν στα χέρια ογκολογική ασθενή για να την μεταφέρουν στο ασθενοφόρο

Στην τύχη τους έχουν αφεθεί χιλιάδες πολίτες σε πολλές περιοχές της Αθήνας από την επέλαση της «Ελπίδας», αφού τέσσερις ημέρες μετά και πολλές περιοχές παραμένουν «βυθισμένες» στο χιόνι και στον πάγο, άλλες δεν έχουν ρεύμα και με την οργή των πολιτών να ξεχειλίζει.

Μετά την σοκαριστική εικόνα στο δήμο Ζωγράφου, όπου τρεις άνδρες προσπαθούσαν να μεταφέρουν φέρετρο με έναν άνθρωπο που έχει φύγει από τη ζωή, σέρνοντας το με κουβέρτα πάνω στον καλυμμένο από χιόνια δρόμο, ακόμη μία καταγγελία για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή έρχεται στο φως της δημοσιότητας.

Χρήστρια του facebook περιγράφει την «Οδύσσεια» που έζησε εκείνη και η μητέρα της προκειμένου η δεύτερη να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο καθώς είναι ογκολογική ασθενής με κινητικά προβλήματα.

Όπως εξηγεί, οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ επιχείρησαν να φτάσουν στην περιοχή του Ζωγράφου για τη διακομιδή της ασθενούς, όμως την ειδοποίησαν πως δεν μπορούσαν να φτάσουν στο σπίτι που βρίσκεται σε παράλληλο δρόμο. «Τους εξηγώ πως η μητέρα μου δεν μπορεί να περπατήσει, πόσο μάλλον στους πάγους» αναφέρει.

Δεν αρκεί η συγγνώμη

«Έρχονται λοιπόν οι άνθρωποι, οι άνθρωποι του ΔΗΜΟΣΙΟΥ συστήματος υγείας και σηκώνουν τη μητέρα μου στα χέρια και την κουβαλάνε μέσα στα χιόνια και τους πάγους γλιστρώντας, με κίνδυνο για τους ίδιους και για την ασθενή. Την κουβαλούσαν και στην ανηφόρα για να βγούμε στην Κουσίδου» γράφει η Μαρία Θανασούλια και προσθέτει αγανακτισμένη:

«Εγώ θέλω λοιπόν να πω στον ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ πως δεν μου αρκεί μία συγγνώμη για την ταλαιπωρία και τον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απαιτώ να μου πει ξεκάθαρα ποιος έχει την ευθύνη. Να μας εξηγήσει ο δήμαρχος του Ζωγράφου, του δήμου που απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, γιατί φτάσαμε στο τρίτο εικοσιτετράωρο αποκλεισμένοι, με φέρετρα να κάνουν τσουλήθρα στις κατηφόρες και με ασθενείς αφημένους στη μοίρα τους.

Οι συγνώμες πρωθυπουργού, δήμων και περιφέρειας είναι μισές χωρίς την ανάληψη ευθυνών.

Τέλος, εύχομαι να μην χρειαστεί σε κανέναν τους να ζήσει αυτό που ζήσαμε εμείς σήμερα το πρωί, αν και νομίζω πως δεν πρόκειται για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…» καταλήγει.

Η ανάρτησή της:

«Η μητέρα μου, ογκολογική ασθενής με κινητικά προβλήματα, σήμερα νωρίς το πρωί έπρεπε να κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο. Καλέσαμε ΕΚΑΒ. Οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ, οι άνθρωποι του ΔΗΜΟΣΙΟΥ συστήματος υγείας, ήταν πρόθυμοι, ευγενέστατοι, συνεννοηθήκαμε από την προηγούμενη ημέρα και ξεκίνησαν να έρθουν στου Ζωγράφου για τη διακομιδή. Με καλούν στο τηλέφωνο από τα μισά της λεωφόρου Παπάγου να μου πουν πως θα καθυστερήσουν διότι η λεωφόρος λόγω των πάγων έχει μποτιλιάρισμα. Περιμένουμε. Ενημερώνω και το νοσοκομείο ότι θα αργήσουμε. Το ΕΚΑΒ φτάνει μέχρι τις αρχές της Κουσίδου, με καλούν και μου λένε πως δεν μπορούν να φτάσουν στο σπίτι που βρίσκεται σε παράλληλο δρόμο. Τους εξηγώ πως η μητέρα μου δεν μπορεί να περπατήσει, πόσο μάλλον στους πάγους».

Έρχονται λοιπόν οι άνθρωποι, οι άνθρωποι του ΔΗΜΟΣΙΟΥ συστήματος υγείας και σηκώνουν τη μητέρα μου στα χέρια και την κουβαλάνε μέσα στα χιόνια και τους πάγους γλιστρώντας, με κίνδυνο για τους ίδιους και για την ασθενή. Την κουβαλούσαν και στην ανηφόρα για να βγούμε στην Κουσίδου. Το πώς φύγαμε με το ασθενοφόρο από τους αλπικούς δρόμους του δήμου είναι μία άλλη Οδύσσεια, για άλλο ποστ.

Εγώ θέλω λοιπόν να πω στον ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ πως δεν μου αρκεί μία συγγνώμη για την ταλαιπωρία και τον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απαιτώ να μου πει ξεκάθαρα ποιος έχει την ευθύνη. Αντιλαμβάνομαι πως το αφήγημα της ατομικής ευθύνης είναι κυβερνητική κατεύθυνση, αλλά εδώ δεν θα πιάσει. Να μας εξηγήσει ο δήμαρχος του Ζωγράφου, του δήμου που απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, γιατί φτάσαμε στο τρίτο εικοσιτετράωρο αποκλεισμένοι, με φέρετρα να κάνουν τσουλήθρα στις κατηφόρες και με ασθενείς αφημένους στη μοίρα τους. Οι συγνώμες πρωθυπουργού, δήμων και περιφέρειας είναι μισές χωρίς την ανάληψη ευθυνών.

Τέλος, εύχομαι να μην χρειαστεί σε κανέναν τους να ζήσει αυτό που ζήσαμε εμείς σήμερα το πρωί, αν και νομίζω πως δεν πρόκειται για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…