Φεμινιστικές συλλογικότητες και οργανώσεις δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια, ενόψει του μισογυνικού και σεξιστικού κηρύγματος στους ιερούς ναούς ενάντια στις αμβλώσεις, που αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος.
Μεταξύ αυτών και ΤΟ ΜΩΒ καλεί σε κινητοποίηση, καθώς «το ζήτημα της άμβλωσης είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ζήτημα υγείας, του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματός μας και της απόφασης για την εξέλιξη της ζωή μας. Είναι πλέον ώριμο το αίτημα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη και καταστροφική σχέση εξάρτησης από ένα συντηρητικό και σκοταδιστικό μηχανισμό επιβολής».
Η ανακοίνωση του ΜΩΒ
Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην άμβλωση
To Δ.Σ. του ΜΩΒ
Η νομιμοποίηση της άμβλωσης και το δικαίωμα των γυναικών στον έλεγχο του σώματός μας δεν προϋπήρχε, ούτε μας χαρίστηκε, είναι κατάκτηση επίμονων αγώνων, αλλά οι κατακτήσεις μας αποδεικνύονται επισφαλείς.
Διεκδικούμε αμβλώσεις ασφαλείς, δωρεάν σε δημόσια νοσοκομεία, για όλες τις γυναίκες ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική τους θέση, εθνικότητα, χρώμα, για την διασφάλιση της ζωής, της σωματικής μας ακεραιότητας και της ελευθερίας μας.
Η Ιερά Σύνοδος συντασσόμενη με τις πλέον αντιδραστικές φωνές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ καθώς και των ακραίων εθνικιστών της Ευρώπης, επιλέγει να στερήσει από τις γυναίκες το σεβασμό στο κατακτημένο και νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της επιλογής, επιζητώντας την κηδεμονία πάνω στο σώμα μας με όρους ενοχοποίησής μας. Κηρύσσει ότι η άμβλωση «δεν είναι απόλυτο ανθρώπινο δικαίωμα της κυοφορούσας», αποσιωπώντας το γεγονός ότι η απόκτηση ενός παιδιού δεσμεύει πρώτα από όλα τη μητέρα και καθορίζει την ζωή μας από οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής άποψης.
Η απόκτηση ενός παιδιού είναι η χαρά της δημιουργίας της νέας ζωής, που την γιορτάζουμε, με τις δυσκολίες της βέβαια, οι οποίες ωστόσο δεν μας αποτρέπουν από την τεκνοποιία, όταν και εφόσον την θέλουμε. Πρόκειται για ένα ζήτημα βαθύτατα ανθρώπινο, σωματικό και ψυχικό, και είναι το δώρο που έχει δώσει η φύση στις γυναίκες, και είμαστε περήφανες γι αυτό. Η εγκυμοσύνη, όταν είναι ηθελημένη από τη γυναίκα, είναι κάτι όμορφο και δημιουργικό, όταν όμως είναι εξαναγκαστική, είναι βία, είναι αντικειμενοποίηση, στέρηση της προσωπικότητας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού της γυναίκας. Εκτός αν μας βλέπουν και οι ιεράρχες (εκτός των υπολοίπων) σαν πρακτική λύση -μηχανή-παραγωγής.
Ο έλεγχος της αναπαραγωγής είναι και πρέπει να μείνει στην δικαιοδοσία των γυναικών, καθώς συμβαίνει στο σώμα μας και είναι οι δικές μας ζωές που αλλάζουν ριζικά μέσα από τη μητρότητα. Η δυνατότητα επιλογής για τη συνέχιση ή όχι μιας εγκυμοσύνης πρέπει να γίνει αντιληπτή ως γυναικείο δικαίωμα για το οποίο λόγο έχουμε μόνο εμείς οι ίδιες!
Τα όποια συμφέροντα και σχέσεις εξουσίας υποκρύπτονται πίσω από την θεώρηση «περί προστασίας του εμβρύου» ενάντια στις αμβλώσεις σχετίζονται άμεσα με την επιβολή και τον έλεγχο της ζωής των γυναικών και της σεξουαλικής τους έκφρασης.
Ως αγωνίστριες ενάντια στη βία κατά των γυναικών, που τον τελευταίο καιρό έχει πάρει διαστάσεις ολέθριας πανδημίας δε μπορούμε να μην αγανακτήσουμε απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή της Εκκλησίας κατά των γυναικοκτονιών. Ο εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη είναι από τις φρικτότερες μορφές βίας!
Απαιτούμε από την Πολιτεία να προστατεύσει το νομικά κατοχυρωμένο μας δικαίωμα στην άμβλωση.
Το ζήτημα της άμβλωσης είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ζήτημα υγείας, του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματός μας και της απόφασης για την εξέλιξη της ζωή μας.
Είναι πλέον ώριμο το αίτημα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη και καταστροφική σχέση εξάρτησης από ένα συντηρητικό και σκοταδιστικό μηχανισμό επιβολής.
Αθήνα, 7-9-2022
ΤΟ ΜΩΒ
