Φαμπιόλα Καμπιγιάι: Η κρατική βία τη σημάδεψε, ο λαός όμως την έστειλε στη Γερουσία

Δύο χρόνια αφού σημαδεύτηκε για πάντα από την αστυνομική βία, γλιτώνοντας «παρά τρίχα» την εγκεφαλική βλάβη και υπομένοντας μόνιμες βλάβες σε όραση, όσφρηση και γεύση, η 37χρονη Φαμπιόλα Καμπιγιάι εξελέγη με αστρονομικά ποσοστά στη Γερουσία της χώρας ως ανεξάρτητη υποψήφια στην περιφέρεια της πρωτεύουσας Σαντιάγο

Η Φαμπιόλα Καμπιγιάι, μητέρα τριών παιδιών, εθελόντρια πυροσβέστρια, ερασιτέχνιδα ποδοσφαιρίστρια, ένα από τα πρώτα θύματα της καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της Χιλής εναντίον των κινητοποιήσεων του 2019, δεν κέρδισε μόνο μια θέση στη Γερουσία της χώρας ως ανεξάρτητη υποψήφια στην περιφέρεια του Σαντιάγο. Είναι και εκείνη που εκλέχτηκε με τις περισσότερες ψήφους σε ολόκληρη τη χώρα και με 87,52% στην πρωτεύουσα, όπως δημοσιεύει η Χριστίνα Πάντζου στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Η 37χρονη Καμπιγιάι, το μόνο ανεξάρτητο μέλος της νέας Γερουσίας της Χιλής, είναι μια από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της κοινωνικής εξέγερσης του 2019. Έως τις 26 Νοεμβρίου του 2019 ήταν «άγνωστη» στο ευρύ κοινό, πέρα από το συνοικιακό συμβούλιο του οικισμού «5 Πίνος» στην κοινότητα Σαν Μπερνάρντο όπου μετείχε με ευθύνη τις δράσεις αλληλεγγύης.

Εκείνο το απόγευμα, πηγαίνοντας στη δουλειά της στο εργοστάσιο Carozzi, βρέθηκε απέναντι σε μια μονάδα καραμπινιέρων. Της έριξαν δακρυγόνο στο πρόσωπο. Έχασε τις αισθήσεις και ξύπνησε μια εβδομάδα μετά στο νοσοκομείο. Έπειτα από τρεις επεμβάσεις κατάφεραν να αποτρέψουν την εγκεφαλική βλάβη και να αποκαταστήσουν μερικά το πρόσωπό της, αλλά έχασε την όρασή της και λίγο μετά την όσφρηση και τη γεύση της. Ήταν η δεύτερη από τους περισσότερους από 400 πολίτες, οι οποίοι στο πρώτο τρίμηνο της εξέγερσης τραυματίστηκαν στα μάτια από τους καραμπινιέρους.

«Δύo χρόνια τώρα ζητώ δικαιοσύνη χωρίς κάποιο αποτέλεσμα»

Η υπόθεση της Καμπιγιάι ακόμη δεν έχει εκδικαστεί και μόλις τον Ιούλιο η δικαιοσύνη αποφάσισε την προφυλάκιση του δράστη, πρώην καραμπινιέρου Πατρίσιο Ματουράνα. Την οικογένεια του οποίου, παρεμπιπτόντως, δεν παρέλειψε να επισκεφτεί για «συμπαράσταση» ο ακροδεξιός Χοσέ Αντόνιο Καστ που επικράτησε με 28% στον πρώτο γύρο των προεδρικών της Χιλής την Κυριακή.

«Δύo χρόνια τώρα ζητώ δικαιοσύνη χωρίς κάποιο αποτέλεσμα, για καμία και κανέναν από τις επιζώσες και τους επιζώντες της καταστολής. Αυτό θα προσπαθήσω να αλλάξω με το έργο μου στη Γερουσία. Φτάνω εκεί από τον λαό για τον λαό» έλεγε σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα από την πλατεία Ιταλίας (πλατεία της Αξιοπρέπειας μετά την εξέγερση) μετά τα αποτελέσματα.

Επαναλαμβάνοντας πως επίκεντρο της δουλειάς της θα είναι η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η μάχη για μια αξιοπρεπή ζωή για τον λαό μας στα βάση των αιτημάτων της εξέγερσης: αξιοπρεπείς συντάξεις, κατάργηση του συστήματος της διαχείρισης του συνταξιοδοτικού από ιδιωτικές εταιρείες, τέλος στη δανειακή υπερχρέωση των φοιτητών, ποιοτική δωρεάν Παιδεία και Υγεία, μέριμνα για τα άτομα με αναπηρίες και βεβαίως δικαιοσύνη και αποκατάσταση όλων των θυμάτων της καταστολής και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Αυτά είναι και τα θέματα που θέτει ώστε να στηρίξει τον Γκαμπριέλ Μπόριτς, τον αριστερό υποψήφιο που θα αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο της 19ης Νοεμβρίου με τον Καστ για την προεδρία.

Δεν είναι οι ψηφοφόροι, αλλά για οι άνθρωποί της

Η Φαμπιόλα δεν μιλά για ψηφοφόρους, αλλά για «τους ανθρώπους μου». Έκανε μια λιτή καμπάνια, σχεδόν χωρίς χρήματα, με τη βοήθεια δεκάδων εθελοντών, πηγαίνοντας πόρτα την πόρτα μαζί με τον σύζυγό της, Μάρκο Κορνέχο. Πώς κατάφερε να εκλεγεί πρώτη σε εθνικό επίπεδο απέναντι σε πολιτικούς που ξόδεψαν εκατομμύρια κι είχαν πανίσχυρους μηχανισμούς;

«Γιατί εγώ έρχομαι από εκεί όπου πραγματικά έχουμε επιτακτικές ανάγκες. Γιατί έζησα όλη μου τη ζωή κάτω από αυτό το σύστημα, γιατί κάνουμε τεράστιες ουρές έξω από ένα δημόσιο ιατρείο από τις 6 το πρωί για να μας δεχτούν (και αν…) στις 8, γιατί δεν φτάνει ο μισθός ώς το τέλος του μήνα, γιατί τα παιδιά μας δεν μπορούν να σπουδάσουν… Γιατί έχω περάσει από όλα όσα υφίσταται ο απλός κόσμος. Είμαι μόνη με τη συνέπειά μου και με τον κόσμο μου. Και μπορώ να φέρω τη φωνή του λαού εκεί όπου πάντα μας αρνούνταν την είσοδο. Γι’ αυτό με ψήφισαν».