Ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Τόνι Μπλερ με αφορμή την απονομή του τίτλου του ιππότη από την Βασίλισσα Ελισάβετ, βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο των επικρίσεων, καθώς μεγάλο μέρος των Βρετανών έχουν αντίθεση άποψη. Μόλις το 14% εγκρίνει την απόφαση της Βασίλισσας ενώ στο διαδίκτυο έφτασαν το ένα εκατομμύριο οι υπογραφές των πολιτών που ζητούν να του αφαιρεθεί ο τίτλος.
Do Britons approve of Tony Blair being given a knighthood?
All Britons
Approve 14% / Disapprove 63%Lab voters
Approve 21% / Disapprove 56%Con voters
Approve 10% / Disapprove 79%https://t.co/m6rdgLa7sb pic.twitter.com/o5hX1YFXM4— YouGov (@YouGov) January 4, 2022
Ο αρθρογράφος του Guardian Owen Jones αναλύει την αντιπάθεια των Βρετανών για τον Μπλερ και τα μαθήματα που πρέπει να πάρουν οι Εργατικοί για το μέλλον.
Αρχικά ο Μπλερ «πληρώνει» τον πόλεμο στο Ιράκ και τις συνέπειες του. «Δεν ξεκινάς ένα πόλεμο μαζί με μια ακραία κυβέρνηση στις ΗΠΑ. Ο πρώην υπουργός Άμυνας του Μπλερ, Τζεφ Χουν, αυτή την εβδομάδα ισχυρίστηκε ότι του ζητήθηκε να κάψει ένα σημείωμα του γενικού εισαγγελέα που αμφισβητούσε τη νομιμότητα του πολέμου στο Ιράκ. Για πολλούς από εμάς, το συμπέρασμα του πρώην γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν ότι ο πόλεμος ήταν «παράνομο» ήταν ήδη αρκετό» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Ο Μπλερ λοιπόν -με αφορμή και τα όσα συμβαίνουν στο Καζακστάν- φέρεται να πληρώθηκε μέσω του ιδρύματός του από τον Nursultan Nazarbayev προκειμένου να παράσχει υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων όταν ο τελευταίος βρέθηκε σε δεινή θέση για τον θάνατο 15 άμαχων πολιτών. Ο Μπλερ συνδέεται επίσης και με καθεστώτα όπως αυτό της Σαουδικής Αραβίας το οποίο προστάτεψε από μια έρευνα διαφθοράς -πάντα έναντι αμοιβής- όταν μάλιστα ήταν ακόμη ένοικος του πρωθυπουργικού γραφείου στη Downing Street.
Ο Μπλερ δεν έχει γίνει αντιπαθής μόνο για την εξωτερική του πολιτική αλλά και για εσωτερικά θέματα καθώς υπερασπίστηκε και εκείνος σε αντίθεση με την βάση του την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων του δημοσίου τομέα ακόμη και στο NHS που αποτελούσε πολύτιμο θεσμό των Εργατικών.
Ένα ακόμη θέμα με χαμηλές επιδόσεις για τον Μπέρ είναι το μεταναστευτικό. «Υπό το Νέο Εργατικό Κόμμα, η μετανάστευση όντως αυξήθηκε απότομα, χωρίς ωστόσο η κυβέρνηση να προβάλει πολιτικό επιχείρημα γι’ αυτό. Εν τω μεταξύ, μια αυξανόμενη στεγαστική κρίση, που προκλήθηκε από την αδυναμία οικοδόμησης και η συμπίεση του βιοτικού επιπέδου που προηγήθηκε του χρηματοπιστωτικού κραχ του 2007-8 δημιούργησε άφθονη τροφή για όσους αναζητούν τον αποδιοπομπαίο τράγο στους μετανάστες. Χωρίς οι Εργατικοί να προσφέρουν μια αντίθετη αφήγηση ή βιώσιμες λύσεις σε αυτές τις αιτιάσεις, το αντιμεταναστευτικό συναίσθημα κυρίευσε τη βρετανική πολιτική, με αποκορύφωμα το Brexit» γράφει ο αρθρογράφος.
«Ποια είναι λοιπόν τα μαθήματα για τους Εργατικούς σήμερα; Ότι η αδυσώπητη αντιπαράθεση με τα συμφέροντα και τις αξίες της δικής σας τάξης είναι και πολιτικά αποφεύκτη και τελικά αυτοκαταστροφική. Αυτός ο υποβιβασμός των προοδευτικών αξιών δεν είναι η στρατηγική ιδιοφυΐα που μπορεί να φαίνεται ότι είναι. Και ότι η αποτυχία να αντιμετωπίσετε τις αυξανόμενες κοινωνικές και οικονομικές ανασφάλειες θα απελευθερώσει πολιτικές δυνάμεις που θα σας καταπιούν. Για τον Μπλερ ίσως είναι πολύ αργά αλλά όχι και για τους Εργατικούς» καταλήγει το άρθρο.
