H «συγγνώμη» της Τζασίντα Άρντερν για τις διώξεις των Μαορί από τις κυβερνήσεις της Νέας Ζηλανδίας

Η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Άρντερν, ζήτησε επίσημα συγγνώμη για τις ρατσιστικές διώξεις των κατοίκων του Ειρηνικού τη δεκαετία του 1970.

Εκατοντάδες άνθρωποι γέμισαν το δημαρχείο του Όκλαντ για να ακούσουν τη συγγνώμη της Άρντερν για τις λεγόμενες «επιδρομές της αυγής» της δεκαετίας του 1970, κατά τη διάρκεια των οποίων οι αρχές κυνηγούσαν και οδηγούσαν σε απέλαση τους Μαορί. Η πρακτική αυτή έλαβε χώρα και επί των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων της Νέας Ζηλανδίας, ξεκινώντας από τον πρωθυπουργό των Εργατικών Νόρμαν Κερκ και συνεχίζοντας επί του Ρόμπερτ Μαλντούν του Εθνικού Κόμματος.

Οι υποστηριζόμενες από το κράτος διακρίσεις και οι επακόλουθες απελάσεις χώρισαν οικογένειες και κατέστρεψαν ολόκληρες κοινότητες. «Ήταν τόσο οδυνηρό», δήλωσε ο Aupito William Sio, υπουργός για τους λαούς του Ειρηνικού, ο οποίος έζησε τις επιδρομές. «Κάποιες νύχτες ήταν 3 ή 4 τα ξημερώματα…Ακουγόταν ένα χτύπημα στην εξώπορτα και έμπαινε η αστυνομία. Θυμάμαι να περπατάω στο δρόμο μας και κάποια άλλα μεγαλύτερα παιδιά, μας κορόιδευαν. Μας έλεγαν ‘πήγαινε σπίτι σου, καρύδα.’ Αυτή ήταν η ατμόσφαιρα».

Οι εγκληματικές, ρατσιστικές πολιτικές του κράτους

Η απολογία της πρωθυπουργού περιελάμβανε πολλά παραδοσιακά στοιχεία του Ειρηνικού και της Αοτεαρόα. Μετά από ένα «powhiri» – παραδοσιακή τελετή με ομιλίες, τραγούδια και τον χαιρετισμό «hongi» των Μαορί μεταξύ των ηγετών της κοινότητας και της κυβέρνησης -, η Άρντεν απευθύνθηκε στην ολομέλεια του σώματος των Μαορί σε τέσσερις γλώσσες: te reo Māori, Tongan, Samoan και αγγλικά.

«Στέκομαι μπροστά σας ως εκπρόσωπος εκείνων που σας έκαναν κακό», είπε στα σαμοανικά. «Ενώ καμία ποσότητα βροχής δεν μπορεί να αφαιρέσει το πικρό αλάτι από τα νερά του ωκεανού, σας ζητώ να αφήσετε την πνευματική μας σύνδεση να απαλύνει τον πόνο σας και να επιτρέψετε τη συγχώρεση να ρέει αυτή τη μέρα».

Καθώς πολλοί από το πλήθος έκλαιγαν γοερά, η Άρντερν είπε ότι αισθάνθηκε τις επιπτώσεις των εγκληματικών πολιτικών των κυβερνήσεων της Νέας Ζηλανδίας την δεκαετία του 1970 σαν να διαπερνούν τώρα τη ζωή της. «Ακόμη και σήμερα ο πατέρας μου δεν μπορεί να μιλήσει γι’ αυτό..Ττόσοι πολλοί έχουν νιώσει τόση ντροπή για όσα σας έχουν συμβεί».